اکبر گنجی - خبرنامه گویا

اینک دیگر هیچ کس تردیدی در مخالفت آیت الله خامنه ای، سپاه، محافظه کاران افراطی و نهادهای انتصابی تحت امر رهبری با حسن روحانی ندارد. آنان قصد داشتند از طریق تهاجم تبلیغاتی و فعالیت تشکیلاتی ابراهیم رئیسی را به جای حسن روحانی بنشانند. اما رأی ابراهیم رئیسی آن قدر کم بود که افزودن حدود ۵ میلیون رأی ولایی/سپاهی فاقد اعتبار به آرای او هم نتوانست وی را پیروز سازد. با این تقلب ، تازه توانستند آرأ او را به حدود ۱۶ میلیون افزایش دهند.

خامنه ای و رقبای روحانی به او تبریک نگفتند، و از همان روز حملات به روحانی را به رهبری آیت الله خامنه ای آغاز کردند. آیت الله خامنه ای به غیر از نقد آرأ و عملکرد حسن روحانی، استراتژی و تاکتیک زدن حسن روحانی را دقیق و آشکار بیان کرد.

استراتژی: حسن روحانی همان ابوالحسن بنی صدر است و باید حذف شود.

تاکتیک: کلیه نیروهای تحت امر رهبری- که همان سپاهیان و بسیجیان با لباس شخصی هستند- از این به بعد "آتش به اختیار" ند.

ارتش سایبری خامنه ای دست به کار شد و با شعر، مداحی، مقاله، تصاویر، و...؛ تبدیل حسن روحانی به بنی صدر را آغاز کرد. ائمه جمعه درباری، که هر هفته موضوعات خطبه های نماز جمعه را از دربار سلطان دریافت می کنند، نیز بر حملات خود افزودند. سپاهیان هم با اطلاعیه ها، مصاحبه ها و سخنرانی ها به حسن روحانی تاختند.

آنان عجله دارند. قصد دارند کار را به سرعت یکسره سازند. منتهی جهان واقع کاملاً در دست آنان نیست. هر اندازه هم که زور داشته باشند، باز عجله کار دستشان می دهد. ممکن است اقداماتشان نتایج معکوس به بار آورد.

تغییر سرشت روز قدس

"روز قدس"، روز یادآوری اشغال سرزمین های فلسطینیان توسط اسرائیل بود. "روز قدس" روز شعارهای نابودی اسرائیل بود. "روز قدس" بیش از همه، یکی از دو سه مورد تظاهرات سراسری نظام بود که آیت الله خامنه ای همیشه از آن برای مشروعیت نظام استفاده می کرد و می کند.

اما این بار، "روز قدس"، به روز حسن روحانی تبدیل شد.

"نیروهای خودسر" یا همان "آتش به اختیار" ها، نیروهای سپاهی و بسیجی و امنیتی و انتظامی جمهوری اسلامی هستند. جمهوری اسلامی به معنای واقعی کلمه فاقد نیروهای "خودسر" است. یعنی افرادی که به طور خودجوش و مستقل از نظام، به اجتماعات و افراد حمله کنند. اگر چنین بود، چرا یک بار هم به سران قوه قضائیه، فرماندهان سپاه ، و خود آیت الله خامنه ای حمله نمی کنند؟ چرا تاکنون یک سخنرانی آیت الله خامنه ای را به هم نریخته اند و علیه او شعار سر نداده اند؟

چرا یک بار سخنرانی یا جلسه جنایتکارانی چون ابراهیم رئیسی، محسنی اژه ای، صادق لاریجانی، هاشمی شاهرودی، محمدی ری شهری، علی رازینی، و...را به هم نریخته اند و علیه آنان شعار سر نداده اند؟

چرا همیشه ، فقط و فقط ، به مخالفان، منتقدان( روشنفکران) و رقبا (اصلاح طلبان و اعتدالیون) حمله می کنند و اجتماعات آنان را به هم می ریزند؟ چرا گلوله های این نیروهای "خودسر" سر روشنفکران دگراندیش و سعید حجاریان را نشانه می گیرند؟

در روز قدس علیه علی مطهری، اسحاق جهانگیری و حسن روحانی شعار دادند و به حسن روحانی حمله بردند.

این اقدام "آتش به اختیارهای رهبری" ، "روز قدس" را از روز ضد اسرائیلی، به روز ضد منتخب اکثریت مردم ایران تبدیل کرد. حسن روحانی، به جای اسرائیل، فلسطین و مشروعیت نظام، به خبر اصلی تبدیل شد. همه فهمیدند که رهبری برای حذف حسن روحانی، علیه رأی مردم اقدام کرده است. با اقدام علیه منتخب مردم، نمی توان به نظام مشروعیت بخشید. "روز قدس"، به روز مشروعیت زدایی بیشتر از رهبری و نهادهای انتصابی تبدیل شد.