بر اساس این گزارش، در موضوع سپنتا نیک نام هم مسأله دقیقا همین است. هم رأی مردم باطل شده، هم برای حل یک معضل که روال قانونی دارد، نهاد دیگری رأسا اقدام کرده و مجلس و رئیس جمهور را کنار زده است و البته باعث ایجاد اختلاف بین قوه مقننه و قضائیه هم شده است. اگر به همه تبعات سیاسی و اجتماعی این مسأله هیچ توجهی نشود، آیا لازم بود با یک تصمیم دو قوه در کشور با هم درگیر بشوند؟آیا لازم بود روال های قانونی کنار گذاشته شوند؟آیا لازم بود رأی مردم بی اعتبار شود؟چه اشکال داشت،شورای نگهبان اگر مخالفت جدیدی با قانون شوراها داشت، بر اساس قانون آن را برای اصلاح به مجلس،برگشت می داد تا مجلس که وظیفه اش قانونگذاری است، در این باره وارد عمل می شد؛ شورای نگهبان که راسا نمی تواند با عزل قانون قدیمی یا نصب قانون جدیدی، خود قانونگذاری کند. اگر بر اساس روال قانونی، موضوع به مجلس ارجاع می شد، مجلس یا نظر شورای نگهبان را می پذیرفت یا نه همچنان اختلاف باقی می ماند و برای حل و فیصله دادن موضوع، مجمع تشخیص مصلحت نظام وارد می شد و حرف نهایی را در این باره می زد! چرا این روال قانونی ساده را نادیده می گیریم و برای کشور هزینه درست می کنیم؟

نکته جالب اینکه حضرت آیت الله محمد یزدی(حفظ الله) می فرماید، نظام مخالفت با این حکم را برنمی تابد! نظامی که رهبری آن، به صراحت از نقد و انتقاد سازنده استقبال می کند؛ رهبری که خود اظهار می دارد که باید به اشتباهات احتمالی اعتراف کرد و خود در این امر بر همه افراد و کارگزاران پیشی گرفته است؟ چرا در چنین نظامی پرسیدن از یک تصمیم که می تواست در روال قانونی خود و توسط نهادهای مرتبط با آن و در کمال همکاری و قانونمداری، انجام شود، قابل تحمل نیست؟ سخنگوی نظام و انقلاب اسلامی، اگر رهبری آزاده ی آن است، مشی عملی اش، موافقت با انتقاد سازنده از اعمال کارگزاران نظام و تصمیمات اشتباه احتمالی آنان، البته به شیوه سازنده در رسانه ها و بر اساس روال قانونی توسط نهادهای تصمیم گیرنده است.

تردیدی نیست که حضرات، خالصانه دغدغه دین دارند؛ اما ضرباتی که نظام دینی می تواند به واسطه تصمیماتی که دیگران هم حق ندارند درباره آن صحبت کنند، چنان آسیب پذیر شود و سرمایه اجتماعی اش را از دست بدهد که هزینه آن کمتر از آسیب دیدن خود دین و دیانت نباشد!

شاید اگر که در فقره مینو خالقی و سپنتا نیک نام، به سیره حضرت امام و رهبر انقلاب تمسک می جستند، هیچ گاه چنین اتفاقاتی نمی افتاد؛ امامی که رأی دوم سوم نمایندگان مجلس شورای اسلامی را حتی در مورد اختلاف بر سر مسأله ای شرعی را بر نظر شورای نگهبان غالب می دانست، یا رهبری که همه امور را قالب روال قانونی و موجود می خواهد و جز این را ضربه به یکپارچه گی جامعه و انقلاب می داند.