بارها به مقامات "نظام ولایی" هشدار دادم که نظام‌تان پایدار نیست، چرا که بر پایه ظلم و فساد و دزدی بنا شده، و دیر یا زود با خیزش مردم سقوط خواهد کرد. البته باور آن برای بسیاری مشکل است، اما این قانونمندی تاریخ و طبیعت است.

در ادامه تظاهرات و اعتراض برای مبارزه با ظلم و بی عدالتی توصیه هایی دارم که امیدوارم مورد قبول واقع شوند:

۱- خواسته نهایی ما انجام «رفراندوم» برای تعیین نظام مطلوب مردم با نظارت مراجع بین المللی است.

۲- از نفوذ افراد فرصت طلب و خشونت گرا که اغلب توسط حکومت سازماندهی میشوند، در جمع خودتان جلوگیری کنید.

۳- خرابکاران را از میان خود برانید، و نهایت تلاشتان را برای پرهیز از خشونت بکار گیرید. سربازان و نیروهای نظامی را به پیوستن به صفوف ملت فرابخوانید، و آنها را به نافرمانی و بدفرمانی دعوت کنید.

۴- به سخنان فریبکاران و روشنفکرنمایان که سعی دارند با حرفهای قشنگ و وعده‌های دروغ شما را بفریبند، بها ندهید.

۵- خشونت و مرگ را که میراث «نظام ولایی» است، از شعارهایتان پاک کنید، و حتی «ننگ بر دیکتاتور» را بجای «مرگ بر دیکتاتور» آرزو کنید. ما در ایران آینده نمیخواهیم مانند «نظام ولایی» چوبه‌های دار برپا کنیم، بلکه میخواهیم بیداد تمامی این سالها را در دادگاههای عادلانه «دادخواهی» کنیم، تا چرخه‌ی خشونت و اعدام برای همیشه در سرزمینمان متوقف شود.

۶- به قدرت خود اعتماد کنید، و تا پیروزی کامل جنبش را ادامه دهید. روشهای خلاقانه اعتراض و اعتصاب را بکار گیرید، تا مقامات حکومت را وادار به پذیرش مطالبات بحق خود کنید.

۷- از گذشته پند بگیرید، و به آینده امیدوار باشید، و بدانید نهایتا پیروزی از آن مردم است، و ظلم رفتنی است.

پدر پیرتان، دکتر محمد ملکی
تهران-۱۳ دی ماه ۱۳۹۶