۲ ـ واژگونه تیتری که ایشان برای نوشته خود بر گزیده‌اند، در انتهای نوشته، درست به همین نتیجه "نیاز به سازماندهی رسیده است" توجه بفرمایید:

"... جنبش بدون سر و بدون رهبری ره به هیچ جا نخواهد برد و کسانی که می‌گویند جوانان رهبرند و جنبش قهرمان نمی‌خواهد حرف یاوه می‌زنند؛ حرف یاوه می‌زنند. " این عین نگارش ایشان و بدون دست بردن در انشای آن است.

دقت می‌فرمایید که این نتیجه گیری هیچ هم خوانی با تیتر نوشته ایشان ندارد. نیاز به رهبری نیاز به سازماندهی هم دارد، مگر جز این می‌شود؟ مگر رهبر به تنهایی می‌تواند کاری از پیش ببرد اگر بدنه و سازماندهندگانی همراه نداشته باشد؟

۳ ـ در انتقاد از اپوزیسیون من با ایشان هم خوان هستم و به گواه نوشته‌های گوناگون، بارها نارسایی‌ها و بی عملی‌ها را نقد کرده‌ام. ولی زبان کاربردی من با جناب ف.‌م. سخن یکسان و همگون نیست.

۴ ـ این هم نیاز است که یاد آور شوم، همآنگونه که خوانده‌اید، روی سخن آن نوشته در درجه نخست بسوی ایران و کوشندگانی است همچون جنابان: امیر انتظام، محمد ملکی، حشمت الله طبرزدی و بانوی پُر افتخاری چون نسرین ستوده و دیگر عزیزانی که سال‌ها رنج، سختی و گاه زندان‌های دراز مدت کشیده‌اند. من از چهار شخصیت در برون مرز نام برده‌ام که تا آنجا که من آگاه هستم، هیچ یک وابستگی به سازمان‌ها و گروه‌های سیاسی ندارند. تنها جناب رضا تقی زاده مدتی با شورای ملی ایرانیان بودند که شاید یک سالی پیش از آن جدا شدند. شخصیت‌های مبارز و کوشنده دیگری نیز بوده‌اند چون جناب عبدالکریم لاهیجی که از قلم افتاده‌اند.

۵ ـ من خود بارها در نوشته‌ها بیان داشته‌ام، که"جمهوری خواهی مستقل هستم" و به هیچ سازمان و گروهی وابستگی ندارم. نگارنده با هیچ برنامه رادیو و یا تلویزونی تماس و گفتگویی نداشته چون هیچگاه سخن ران نبوده و نیستم افزون بر آنکه در این روزها هیچ مجالی حتا برای دیدن و گوش کردن آن رادیو، تلویزیون‌ها که ایشان نام برده‌اند، نداشته‌ام.

سخن آخر

در گیر و دار سخت کنونیِ مبارزه مردم ایران برای آزادی، اکنون جای این گله و شکایت‌ها نیست. شنیده‌اید که می‌گویند: هرسخن جایی و هر نکته مکانی دارد.