چهارشنبه شب گذشته در برنامه 60 دقیقه تلویزیون فارسی بی بی سی مصاحبه ای داشت با غلامحسین کرباسچی دبیرکل حزب کارگزاران سازندگی درباره اعتراضات اخیر و اینکه آیا حکومت و اصلاح طلبان از این حوادث درس گرفته اند یا نه. آقای کرباسچی قبل از ورود به موضوح مصاحبه در قامت یک طلبکار ظاهر شد و با حمله به بی بی سی فارسی این شبکه خبری را متهم کرد که گویا در نحوه بازتاب اخبار تظاهرات و اعتراضات بیطرف نبوده و "دستپاچه شد و فکر کرد که اتفاقی در ایران قرار است بیفتد.... و بسیار ناشیانه عمل کرد". ایشان در طول مصاحبه نیز نیز این حملات به بی بی سی که گویا ایران مشکلات را بیش از آنچه هست نشان می دهد و اصولا تمرکز بر روی اخبار منفی در ایران دارد و یا اینکه چرا بی بی سی فارسی با شاهزاده رضا پهلوی درباره اعتراضات مصاحبه کرده است، ادامه داد. آقای کرباسچی حدود یک سوم از وقت مصاحبه خود را به این ایرادها از بی بی سی فارسی اختصاص داد، درحالیکه می توانست از این وقت برای تبیین بهتر نقطه نظرات خود و دوستانش درباره اعتراضات اخیر و اصولا راه حل پیشنهادی حزب کارگزاران سازندگی و دیگر اصلاح طلبان به مردم و به جناح رقیب برای حل مشکلات مردم و پاسخگویی به خواسته های آنان کند.
این اولین بار نیست که آقای کرباسچی به بی بی سی فارسی و خبرنگارش با این لحن صحبت می کند. می شود حملات و پرخاشگری ایشان را نوعی جنگ زرگری برای فرار از ایراد حکومت به وی برای شرکتش در یک شبکه خبری پربیننده خارجی باشد. بهرحال اگر مصاحبه شونده مجوز شرکت خود در مصاحبه را به قیمت حملات خیراخلاقی به مصاحبه کننده صادر کند تا شاید از فشار و تضییقات حکومت درپی یک مصاحبه مصون بماند، شاید بهتر آن باشد که اصولا از شرکت در مصاحبه صرف نظر کند، بویژه اینکه تحلیل یا حرف بعید و نویی نسبت به آنچه تاکنون که از سوی مصاحبه کنندگان دیگر ارائه شده است هم مطرح نباشد. اگر چنین بود شاید که تازگی خبر و گیرایی تحلیل اجازه می داد یک شبکه خبری و شنودگان مشتاق لقای لحن زشت مصاحبه شونده را به عطای غنی محتوای گفته هایش ببخشند.
شبکه خبر جهانی بی بی سی در جهان بعنوان معتبرترین شبکه خبری مشهور است. بی بی سی و به شمول آن بی بی سی فارسی این شهرت و احترام را به پاس همراه کردن سرعت خبر با دقت و همچنین رعایت بیطرفی و تساوی زمانی در پخش نقطه نظرات مختلف و متضاد و تلاش حرفه ای خبرنگارانش بدست آورده است. جالب است آقای کرباسچی که در همین مصاحبه خود را اصلاح طلب می داند و موافق پخش صداهای گوناگون در صحنه سیاسی ایران، از مصاحبه بی بی سی فارسی با شاهزاده رضا پهلوی که بهرحال طرفدارانی در ایران دارد و حداقل یک صدای متفاوت است، اعتراض دارد و می خواهد برای بی بی سی فارسی نیز تعیین تکلیف کند که با چه کسانی مصاحبه کند یا نکند. ظاهرا از نظر آقای کرباسچی شرکت خود ایشان یا افرادی مانند علی علیزاده و عطا الله مهاجرانی که درمواردی صریحا از سیاست های آیت الله خامنه ای حمایت می کنند، اشکالی ندارد، اما طرح نظراتی که راهی خارج از ساختار نظام جمهوری اسلامی دنبال می کنند، ایراد دارد.
آقای کرباسچی بی بی سی را به ارائه اخبار منفی درباره ایران متهم می کند، درحالیکه ایشان که دستی نیز در روزنامه و روزنامه نگاری دارد باید خوب بداند که کار روزنامه نگاری و خبررسانی عمدتا شامل خبر و تحلیل درمورد کمبودها و نارسایی هاست و این یک امر جهانی است و محدود به اخبار درباره ایران نیست. اتفاقا هرچه کشوری از دمکراسی بیشتری بهره مند باشد، گزارش و اخبار نارسایی ها بیشتر و بهتر از طریق رساناهایش به گوش مردم می رسد و همانطور که خبرنگار بی بی سی به آقای کرباسچی یادآوری کرد تنها کشورهایی مانند کره شمالی، کوبا و کامبوج و ویتنام هستند که علیرغم مشکلات عدیده مردمشان، کار خبرنگاران و رادیو و تلویزیونهاشان مرتب بزک کردن جامعه و ارائه "اخبار خوب" و رهبرپسند یا حزب پسند هستند.
بعلاوه کشوری که طی چهار دهه گذشته در همه عرصه ها چنین بد مدیریت شده، کشوری که رهبرانش ادعای مدیریت جهان دارند اما توانایی مدیریت آب یک دریاچه را ندارند، کشوری که علیرغم داشتن ذخیره عظیم نفتی بخش بزرگی از مردمش زیر خط فقر زندگی می کنند، کشوری که در آن دست دزد جوان زیر دستگاه قطع دست می رود اما دزدان پیرش بر صدر می نشینند، کشوری که رئیس جمهور پیشین اش برای خروج از خانه خود با محدودیت روبروست و نخست وزیر پیشین اش همراه با همسرش و رئیس پیشین مجلس اش به جرم یک دادخواهی ساده درمورد آرای به صندوق ریخته شده مردم و زدن چند حرف حساب و قانونی نزدیک هشت سال است در حصر غیرقانونی هستند و سرانجام کشوری که گویا بلای زمینی رهبران سیاسی بی کفایتش کافی نبوده که از آسمان نیز بر سر آنها گرد و غبار میریزد، پخش اخبار خوب بیشتر به یک شوخی شبیه است.
هیچ شبکه خبر رسانی به اندازه بی بی سی فارسی از سوی اغلب قطب های سیاسی ایران بخاطر مصاحبه با طیف سیاسی رقیب و پخش خبر و گزارش درمورد آنها، مورد حمله قرار نگرفته است. و این گواهی است بر دو موضوع: اعتبار بی بی سی فارسی و عدم مدارا در دو قطب جامعه سیاسی ایران، همه به دنبال حذف رقیب هستند، بجای به رسمیت شناختن او و گفتگو با او. تا وقتی که مصاحبه شونده خودی هست و اخبار بر وفق مراد شبکه پخش کننده خبر درست عمل کرده است و هنگامی که فرصتی در اختیار رقیب قرار می گیرد و شعاری و سخنی مثبت به نفع اوست، بلافاصله آن شبکه غیر حرفه ای، استعماری و دست بیگانه می شود.
بهتر است آقای کرباسچی که در صدا و سیمای کشور خودش چندان محل و مجالی برای ارائه نظارات خود و طیف فکری اش ندارد اگر فرصتی دیگر از سوی بی بی سی فارسی یا دیگر رساناهای خارج کشور در اختیارش گذاشته شد حتی اگر تشکر بلد نیست، بجای لگد زدن به دیگران، نفی دیگران و ایراد از کارهایشان، به اثبات خود و دفاع از برنامه های خود بپردازد.
