جرم من به چالش کشیدن قانون حجاب اجباری است. من چهار سال پیش کمپینی با عنوان «آزادی های یواشکی» به راه انداختم و در آن از زنان خواستم عکس هایی از خودشان بدون روسری در اماکن عمومی منتشر کنند. ما می خواستیم زنان آزادی انتخاب پوشش داشته باشند. ماه مه گذشته، ما جنبش تازه ای را به نام «چهارشنبه های سفید» شروع کردیم که در آن زنان ضمن راه رفتن در امکان عمومی بدون حجاب بر سر از خودشان فیلم می گرفتند. ما سفید را به عنوان رنگ مقاومت انتخاب کردیم. از دسامبر گذشته، زنان بیشتری این قانون تبعیض آمیز را به چالش کشیده اند و خطر بازداشت، زندان یا بدتر از آن را به جان می خرند. ۲۹ زن تا کنون بازداشت شده اند. رهبر جمهوری اسلامی تصمیم گرفت در روز جهانی زن این کمپین را تقبیح کند.

من مانند دیگر ایرانیان مخالف در خارج و داخل ایران به دریافت پیام های تهدید به مرگ عادت کرده ام. آن چه که در این تهدید نگران کننده بود این است که احمد آبادی این حرف ها را بدون ترس از مجازات عنوان می کند. حیرت آور است که در حالی که افراد بیگناه برای دفاع از حقوق بشر زندانی می شوند کسانی مانند احمد آبادی (معروف به دهن گشاد) به راحتی می توانند بدون این که بازداشت شوند دیگران را تهدید به مرگ کنند. این بی عدالتی محض است.

من با علم به این که می دانم قوه قضاییه جمهوری اسلامی ایران به شکایات مخالفان بهایی نمی دهد، تصمیم گرفتم رسما از احمد آبادی شکایت کنم.