سایت توانا مطلبی منتشر کرده است با عنوان «جمهوری اسلامی فرو می پاشد، ما فرو نپاشیم!» که در همین سایت آن را ملاحظه می کنید.
در این مطلب، اشاره شده است به جنایت هایی که در روزهای اول انقلاب ۵۷ توسط مردم خشمگین صورت گرفت، و هشدار داده شده است به تکرار این وضع، در ابعادی وحشتناک تر، در فردای فروپاشی جمهوری اسلامی، و توصیه اکید شده است که وقتی جمهوری اسلامی فرو می پاشد، ما فرو نپاشیم!
من انقلاب ۵۷ را دیده ام. خشم مردم را دیده ام. ۴۰ سال بعد از انقلاب را هم تجربه کرده ام و هر روز پای صحبت پر از خشم و عداوت مردم عاصی نشسته ام.
اگر مردم احساس می کردند که به خاطر چیزهایی که از نظام پادشاهی نمی دانستند -مثل اعمال سبعانه ی ساواک، شکنجه در زندان ها، اعدام چند ده زندانی سیاسی، حبس های بالای ۲۵ سال عده ای از اعضای حزب توده و قدیمی ترین زندانی سیاسی ایران یعنی صفر خان قهرمانی، موضوعات راست و دروغی مثل هزار فامیل، کشتن شریعتی، غرق کردن صمد، قاچاق مواد مخدر توسط اشرف پهلوی- و ناگهان بر آن چشم باز کرده بودند، به اندازه ی ۱۰ درجه عصبانی اند، امروز عصبانیت مردم عادی به خاطر خرابکاری ها و غارت ها و شکنجه ها و کشتارهای واقعا وحشتناکی که همگان از آن ها آسیب دیده اند، به ۱۰۰۰۰ درجه و شاید هم بیشتر رسیده باشد.
به کانال خبرنامه گویا در تلگرام بپیوندید
من این موضوع را زمانی درک کردم که بانویی خانه دار که کاری به کار سیاست نداشت و سر به زیرانه زندگی عادی خود را می کرد، با خشم به من گفت:
مرگ یک بار، شیون یک بار! بگذار امریکایی ها ما را بزنند! این حکومت برود، هر چه می شود بشود! من تحمل این زندگی را ندارم...
متاسفانه، موضوعی که «توانا» به آن اشاره می کند، موضوعی نیست که مقابله با آن در توانایی و حد و اندازه ی نویسندگان و اندیشمندان جامعه باشد.
هیچ نیرویی، تاکید می کنم هیچ نیرویی را توان مقابله با جامعه ی به خشم آمده و در حال انفجار نیست.
حکومت اسلامی گمان می کند این هنر اوست که از هر سوراخی که بخار خشم اجتماع بیرون می زند او می تواند آن سوراخ را پیدا کند و آن را با ضرب و زور پر کند. حکومت اسلامی و عوامل جاهل اش خبر ندارند که در حال مسدود کردن محل خروج بخار در یک دیگ جوشان و خروشان هستند که اگر این انرژی مهیب، به طریقه ی عاقلانه و مرحله به مرحله تخلیه نشود، گرفتن سوراخ ها فقط موجب انفجار بزرگ خواهد شد؛ انفجاری که نه تنها باعث تکه تکه شدن حکومتی ها، بلکه آسیب دیدنِ مردم هم خواهد شد.
وقتی در سال ۸۸ مردم یک گروه از سربازان سرکوب گر را در خیابان انقلاب محاصره کردند و آن ها را زیر سنگ گرفتند، کسانی که دستمال سبز بر گردن داشتند و جلوی مردم را می گرفتند تا مردم به سربازان آسیب نزنند، افراد نفوذی اطلاعات و نیروی انتظامی در داخل سبزها بودند. این افراد سربازان سرکوبگر را یکی یکی از مهلکه فراری دادند و کسی در آن روز کشته نشد.
ولی روزی که دیگ پر از خشم و نفرت مردم منفجر شود، نه آن افراد نفوذی، نه نویسنده ی توانا و نه هیچکس دیگر، توانایی رو در روی مردم ایستادن را نخواهد داشت. مردم عادی، مطالب نویسنده ی توانا و من و امثال ما را نمی خوانند. در لحظه ی خشم هم کسی با عقل و خرد کاری ندارد. بولدوزر به راه خواهد افتاد و هر چه آخوند و آدم حکومتی ست را درو خواهد کرد. خود حکومتی ها هم این را می دانند برای همین با نهایت قدرت هر حرکتی را سرکوب می کنند که تا آن روز را نبینند. روزی سیاه که خیابان ها غرق خون و پر از جنازه های تکه تکه شده خواهد شد...
