بازگشت به وطن، شعری از رضا بايگان

بازگشت به وطن

بيا بازگرديم

به قصه مردان کلاه مخملی
و رقص باسن شهپر يا مهوش
و يا شهرآشوب .

بيا بازگرديم

به فراوانی زنگوله های بی دليل زنگنده
وسگهای پاسبانِ قلاده های بی گردن

بيا بازگرديم

به خانه های بی صاحب و بی پنجره
و گلوله هائی که بی هدف به هدف نشسته اند

بيا بازگرديم
با رنگ و قلم و نردبان
و زمين و آسمان را رنگ تخيل دهيم

بيا بازگرديم

به خيمه های بی فرسب و خرپا
و اقاقيائی که شبها با چشم باز می ميرند

بيا بازگرديم

به حضور خاموش آفتاب
و غمگينی برگهای صنوبر

بيا بازگرديم

به شرمی از نبود ستاره و عاطفه
و مسموميت نخودهای باغچه

بيا بازگرديم

و در غريبی محله مان شنا کنيم
و عطر گيسوان دختران همسايه را
بی صدا بدزديم

بيا بازگرديم

به خاکروبه های پس مانده گربه ها
و جنازه موشهائی که طعم مرگ موش می دهند

بيا بازگرديم

به غروبی که رنگِ خون شط را دارد
و بادی که جستجوگرِ زنبيل پيرزن همسايه است

بيا بازگرديم

به لبخندی بی مزه و کم نمک
و اشکهائی که طعم خروس قندی دارند

بيا بازگرديم

به تماشای شقايق های آبی ، قهوه ای و يا بنفش
و گلهای ميمونی که لبخندشان را بسته اند

بيا بازگرديم

به حاشيه خيابان های در محاصره درخت عرعر
و چمنزاران پر خرچنگ

***

در بيداری نيمه جان هر روزی ام
به قناريهای بی زندان فکر ميکنم
و کبوترانی که بر مجسمه آزادی فضله ميريزند
و رهائی عروسکی
از دست دخترکی لجوج

من بتو فکر می کنم ،
اگر چه هرگز مرا با خود نداری
و به بازگردی نظر دارم
که جاده اش را خرگوش ها خورده اند.

آلمان - ماه می ۲۰۰۸