فلسطين، صلح، نه آپارتايد، جيمی کارتر و تهمت "يهودستيزی"، اميرحسين لادن
جيمی کارتر ، رئيس جمهور سابق آمريکا طی ۲۵ سال گذشته با استفاده از موقعيت سياسی خود ، با تمام قدرت و ايثٍارگرانه برای عدالت ، صلح ، حقوق بشر و مردمسالاری فعاليت کرده و در اين چارچوب مورد قبول طرفداران عدالت ، صلح ، حقوق بشر و مردمسالاری در سطح جهان می باشد.
جيمی کارتر نويسنده ای پر کار است که از پايان رياست جمهوريش تا به امروز ۲۳ کتاب در مورد مسائل مختلف نوشته است. ارزش های انسانی ، از دست ندادن اميد برای صلح ، دولت لايق ملت ،
در خدمت و کمک به ديگران ، مذاکره ، يک آلترناتيو در مقابل تخاصم و آخرين کتابش فلسطين صلح نه آپارتايد می باشد که در بارۀ مشکل ترين و طولانی ترين مسائل خاورميانه يعنی مشکل اسرائيل و فلسطين است.
کارتر سال های مديدی برای صلح خاورميانه فعاليت کرده و صلح اسرائيل و مصر (قرارداد کَمپ ديويد) که هنوز پابرجاست شخصاً بوسيلۀ جيمی کارتر پياده شد.
تيتر کتاب فلسطين صلح نه آپارتايد ، بيش از محتوای آن جنجال برانگيز بوده و با استفاده از کلمۀ آپارتايد ، کارتر مورد خشم و اعتراض تندروهای کليمی قرار گرفته ، که به او بر چسب "يهود ستيزی" زده اند!
هر نوع اعتراضی و يا کوچکترين اشاره ای به رفتار ضد انسانی و وحشيانۀ دولت های دست راستی اسرائيل با فلسطينی ها باعث برچسب زدن "يهود ستيزی" و حملات شخصی بوسيلۀ تندروهای کليمی و سازمان های وابسته شان خواهد شد. اين حرکت متداول طی سه چهار دهۀ گذشته باعث شده که هر نوع بحثی بجز تعريف و تمجيد از اسرائيل در آمريکا از طريق خودسانسوری حذف شده است. (۱)
آپارتايد (تحت محاصره)، سيستم حکومت نژادپرست و جدائی طلب در آفريقای جنوبی (۱۹۴۸-۱۹۹۰) بود که با توسل به زور سياه پوستان و يا "غير سفيدها" را از حقوق اوليه انسانی و شهرونديشان محروم کرده بود. آپارتايد برای "غير سفيدها" محدويت جغرافيائی ، اقتصادی و اجتماعی بوجود آورده بود و هر نوع سرپيچی از آن ضوابط را با ضرب و شتم و حبس جواب ميداد.
نلسون ماندلا و کنگره ملی آفريقا پس از چهل سال مبارزه موفق شدند آپارتايد را دگرگون کرده و يک سيستم مردمسالار جايگزين آن سازند.
نلسون ماندلا رهبر کنگره ملی آفريقا که ۲۷ سال در زندان آپارتيد بسر برده بود در سال ۱۹۹۰ از زندان آزاد گرديد.پس از سرنگونیِ آپارتايد در آفريقای جنوبی ، ماندلا برای بخاطر يک عمر مبارزه با آن سيستم ضد انسانی در سال ۱۹۹۳ جايزۀ صلح نوبل را در يافت کرد و در سال ۱۹۹۴ به مقام رياست جمهوری آفريقای جنوبی نائل شد. (۲)
آپارتايد در فلسطين طی نيم قرن گذشته بارها پيشنهاد و سال ها در سطوح مختلف پياده شده است.
بنی موريس ، مورخ مشهور اسرائيلی دو راه حل برای مشکل اسرائيل و فلسطين پيشنهاد داده بود:
راه اول – "انتقال دسته جمعی" و دهکده ای را نام برده بود که شصت هزار سرنشين داشت ، بهترين راه اينستکه کُلِ اين جمعيت بدون کم و کسر به سوريه انتقال داده شود و بعد بوبت يک دهکده و يا يک شهرک ديگر خواهد شد تا منطقه بصورت مطلق از غير يهودی تخليه شود.
راه دوم – "آپارتايد" می باشد که اقليت يهودی به اکثريت فلسطينی با زور ، غلبه و سلطه داشته باشد و آنان را اجير کند. (۳)
اسرائيل طی پنجاه سال گذشته هر دو پيشنهاد بنی موريس را به اجرا گذاشته و برخلاف مصوبۀ ۲۴۲ و ۳۳۸ شورای امنيت سازمان ملل ، با زور و غيرقانونی زمين های فلسطينی ها را مصادره ، اشغال و با ايجاد مسکن و استحکامات نظامی ، اين مناطق را به تندروهای مذهبی يهودی واگذار کرده است. اين عمل غيرقانونی و غاصبانه ، يکی از عوامل سيستم آپارتايد در فلسطين می باشد.
جيمی کارتر می نويسد: "سيستم آپارتايد در فلسطين: دو ملت در يک سرزمين اما جدا ، يک ملت (اسرائيل) ملت ديگر (فلسطين) را اسير و اجير کرده و برای آنان محدوديت جغرافيائی و محدويت شديد تحرک بوجود آورده و کلیۀ حقوق انسانی و شهروندی فلسطينی ها از آنان سلب کرده است.
اسرائيل تحت عنوان امنيت در مناطق اشغالی صدها سدّ معبر جهت بازرسی پياده و سواره بنا کرده و حرکت از يک محل به محل ديگر برای شهروندان فلسطينی در حدّی محدود شده که يک مسير ده الی پانزده دقيقه ای تبديل شده به ساعتها وقت در صف ايستادن ؛ هزاران شاگرد مدرسه می بايستی دو الی سه ساعت زودتر از منزل خارج شوند که يک مسافت ده دقيقه ای را تا مدرسه طی نمايند ؛ آمبولانس های حامل مريض اورژانس و يا زن حامله ی در حال حمل ، آنقدر در صف منتظر می مانند که تا بامروز باعث صدها مرگ قابل پيشگيری و زايمان در آمبولانس ها پشت صف های "بازرسی" بوده است.
اسرائيل در سراسر سرزمين اشغالی فلسطين ، جاده هائی برای خوش نشينان اسرائيلی (غاصبين زمين های فلسطينی) ساخته که از وسط شهر و يا از ميان يک محل زندگی و يا مزرعه فلسطينی عبور می کند. شهروندان فلسطينی نه تنها اجازۀ عبور از اين جاده ها را ندارند بلکه اگر يک وسيلۀ نقليه ی فلسطينی که بعلت عدم آشنائی به اين بی قانونی و يا عدم اطلاع از آن ، وارد جاده شود ، وسيلۀ نقليه اش توقيف و ضبط شده و خودش پس از ساعت ها و يا روزها توقيف رها می گردد! کارتر می گويد در آفريقای جنوبی "غيرسفيدها" حداقل ، حق عبور از جاده ها را داشتند.
شولاميت آلونی ، يک پژوهشگر و فعال سياسی اسرائيلی که يک بار نيز وزير فرهنگ آن کشور بود ميگويد به يکی از ماموران متصدی آن جاده ها گفتم که من هيچ علامتی در جاده ها و ورودی به جاده ها که نوشته باشد "ورود فلسطينی ممنوع است" نديدم ، پس چطور آنان بايد بدانند که حق عبور ندارند؟ مأمور می گويد اولاً اين مشکل فلسطينی ها می باشد و من مسئول اجرا هستم و دوماً اگر ما علامت "عبور فلسطينی ها ممنوع" بزنيم ، ژورناليست ها و فيلمبرداران "يهودستيز" آنرا به دنيا نشان ميدهند و می گويند که در فلسطين آپارتايد پياده شده است. شولاميت آلونی می گويد: "بدون شک در فلسطين آپارتايد حکمفرماست." (۴)
اسرائيل به بهانۀ جلوگيری از بمب های انتحاری گفته بود که دُورِ منطقۀ فلسطينی را نَرده کشی خواهد کرد ، ولی در عوض مشغول ساختن ديواری است که از ميان شهرک ها ، باغ ها و مزارع فلسطينی عبور می کند که رسماً مابين ۲۰ تا ۴۰ درصد از زمين های فلسطين نشين را جدا کرده و در اختيار خوش نشينان غاصب يهودی قرار داده و زندگی و حرکت شهروندان فلسطينی را در حدّ فلج سقوط داده است. مناطق اشغالی تبديل شده اند به يک سری منطقه های محاصره شده بوسيلۀ دشمن پرُ زور خشن و بی رحمی که حتی به آمبولانس حامل مريض اجازۀ عبور نمی دهد ، تنها کارخانه ی برق منطقه را بمباران می کند و صدها هزار نفر را در تاريکی ، بدون آب و نيمه گرسنه برای ماه ها رها می کند.
اکثريت اسرائيلی ها با اين رویۀ سيستم دوگانه ، يهودی ستمگر و فلسطينی ستم کش ، موافق نيستند.
جيمی کارتر معتقد است که عده ای در اسرائيل دنبال تصرف زمين های فلسطينی می باشند که يکی از بزرگترين موانع برقراری صلح است. مشکل ديگر ظبط کل آب های منطقه بوسيلۀ اسرائيل و از بين بردن سيستماتيک مزارع و نابود کردنِ باغ های فلسطينی از طريق ريشه کن کردن درخت های ميوه و زيتون بوسيلۀ بولدوزر (تراکتور خاک برداری) می باشد. اسرائيل با ايجاد تعداد زيادی نهر و سد ، مسير رود اردن را به طرف اسرائيل در حدی منحرف کرده که رودخانه عظيم اردن تبديل به بيک نهر معمولی شده است.
جيمی کارتر می نويسد ، سه فرضیۀ ابتدائی و روشن برای حل مشکل وجود دارد:
"۱ - حق وجود کشور اسرائيل در مرزهای مشخص و تأئيد شده از طرف سازمان ملل در مصوبه های ۲۴۲ و ۳۳۸ و پذيرفتن اين حق بوسيلۀ فلسطينی ها و کشورهای مجاور ؛
۲ – توقف مطلق کشتار غيرنظاميان در اسرائيل ، فلسطين و لبنان بوسيلۀ بمب ، موشک و ترور ؛
۳ – فلسطينی ها حق دارند که در صلح و رفاه در سرزمين خودشان که مرزهای آن طبق قراردادهای بين المللی مشخص شده زندگی کنند."
مصوبۀ ۲۴۲ که در سال ۱۹۶۷ و مصوبۀ ۳۳۸ که در سال ۱۹۷۳ متفق القول بوسيلۀ شورای امنيت سازمان ملل تأئيد گرديد می گويد که اسرائيل می بايستی سرزمين های اشغالی را که غيرقانونی اشغال کرده تخليه کرده و بمرزهای قبل از سال ۱۹۶۷ باز گردد , اسرائيل حق دارد در کمال صلح و در مرزهای تأئيد شده بوسيلۀ شورای امنيت سازمان ملل زندگی نمايد ؛ مشکل آوارگان فلسطينی می بايستی حل شود و کشورهای جهان می بايستی در حل مشکل اسرائيل و فلسطين مشارکت کنند. (۵)
رئيس جمهور سابق اضافه می کند: "امنيت اسرائيل می بايستی تأمين شود ، مرزهای اسرائيل که مشخص و تأئيد گرديده و مرزها و حريم تمامی کشورهای خاورميانه بايد امن و مورد احترام باشد. متاسفانه اسرائيل سالهاست که با بی اعتنائی به مصوبه های شورای امنيت سازمان ملل و خواست کشورهای مختلفِ جامعه ی بين المللی به اشغال و ضبط زمين های فلسطينی ادامه داده و سيستم آپارتايد را هر چه شديدتر پياده کرده است." (۶)
جيمی کارتر می گويد که شعارهای افراطی و نفرت انگيز محمود احمدی نژاد در مورد عدم وجود هولوکاست (قتل عام يهوديان بوسيلۀ رژيم نازی در آلمان) و اعلامیۀ او در بارۀ محو نقشۀ اسرائيل از خاورميانه و انتقال اسرائيل به اروپا نه تنها به حل مشکل کمک نمی کند بلکه هر چه بيشتر به آتش خشونت و جنگ دامن می زند.
رابرت فيسک ، ژورناليست انگليسیِ متخصص خاورميانه می نويسد که دولت های آمريکا طی بيست سال گذشته با کمک نئوکانها (تندروهای دست راستی) ، صيهونيست های مسيحی و يهودی و وسائل ارتباط جمعی اَخته و يا اجير شده ، دست اسرائيل را برای تجاوز هر چه بيشتر به حقوق حقۀ فلسطينی ها باز گذاشتند و با پرداخت ميلياردها دلار کمک مالی ، اسرائيل را قادر ساختند تا هزارها خانه و آپارتمان در مناطق فلسطينی ساخته و در اختيار يهودی های تندروی مذهبی بگذارند.
رئيس جمهور سابق می گويد هدف نهائی من از نوشتن اين کتاب ارائه و طرح حقايق در بارۀ مشکل اسرائيل و فلسطين برای جامعه ی آمريکا بوده که اکثريت آنان از آن حقايق بی اطلاع می باشند ، بخصوص آنکه طی هفت سال گذشته هيچ حرکت مثبتی از طرف دولت آمريکا برای برقراری صلح بين اسرائيل و همسايگانش وجود نداشته است.
مسئوليت اصلی برای حل مشکل با اسرائيل است که تا به امروز با بی اعتنائی به قوانين بين الملل از کنار آمدن با همسايگان خود سر باز زده است.
"اسرائيل هيچگاه در صلح نخواهد بود مگر آنکه از مناطق اشغالی خارج شده و بمرزهای قبل از سال ۱۹۶۷ باز گردد."
صلح فرزند عدالت است
اميرحسين لادن
ahladan@earthlink.net
۱. پال فينلی جرأت کردند حرف بزنند
۲. نلسون ماندلا راه طولانی برای کسب آزادی
۳. بنی موريس مظلومان نيکوکار
۴. شولاميت آلونی وای نيت
۵ . جيمی کارتر فلسطين صلح نه آپارتايد
۶. جيمی کارتر همان