فعالين ايرانی همزمان با حضور احمدی نژاد در نيويورک: مشکل ما يک دولت سرکوبگر است، روز آنلاين

گزارش اختصاصی روز - احمد باطبی - همزمان با حضور محمود احمدی نژاد در نيويورک، روز دوشنبه ديدبان حقوق بشر دفتر نيويورک، در هتلی مقابل سازمان ‏ملل متحد اقدام به برگزاری کنفرانسی مطبوعاتی کرد که در آن خبر نگاران رسانه های مختلف حضور داشتند.‏

در اين جلسه اکبر گنجی، مهرانگيز کار، هادی قائمی و مينيکی وردن مسئول روابط عمومی سازمان ديده بان حقوق بشر به ‏پرسش نمايندگان رسانه های بين المللی در خصوص وضعيت حقوق بشر در ايران پاسخ دادند. ‏

در آغاز اين جلسه مهرانگيز کاربه عنوان اولين سخنران توضيحاتی در خصوص وضعيت کنونی حقوق بشر و خصوصا ‏جنبش زنان، آسيب ها و دست آورد های آن ارائه کرد. ‏

در ادامه اکبر گنجی نگرانی خود و فعالان حقوق بشر را در خصوص سياست های دنيای غرب اعلام و تاکيد کرد: ما به ‏عنوان فعالان حقوق بشر سخن ميگوييم و مسئله ما با مسئله دولت های غربی متفاوت است. اين دولت ها دغدغه انرژی ‏هسته ای و تعليق غنی سازی را دارند، در صورتی که مشکل ما نقض گسترده حقوق بشر و رويارويی با يک دولت ‏سرکوبگر است.‏

گنجی افزود:حقوق بشر و دمکراسی برای آنها مهم نيست. شاهد حرف های من نحوه برخورد با دولت های کره شمالی و ‏ليبی است. سرهنگ قذافی پروژه انرژی هسته ای را متوقف کرد و ديگر هيچ صحبتی در خصوص نقض حقوق بشر در ‏ليبی به ميان نيامد. ما نگران چنين توافقی بين دولت ايران و دولت آمريکا هستيم. اين دو دولت دارند به صورت غير علنی با ‏هم گفت و گو می کنند، البته گفت و گو چيز خوبی است و ما از آن دفاع ميکنيم، اما اين گفتگو ميبايست علنی باشد. ‏
‏

گنجی در ادامه سخنان خود اظهار داشت:ما خواهان برقراری يک نظام دمکراتيک با توسل به شيوه های غير خشونت آميز ‏هستيم. ترور در کشور ما قانونی است. شما از آقايان بپرسيد چرا ترور در کشور شما قانونی محسوب ميشود؟در کشور ما ‏طبق قانون مجازات اسلامی هرکسی که شخصی را بی دين تشخيص بدهد ميتواند اورا اعدام کند. فقط کافی است در دادگاه ‏ثابت کند که مقتول بی دين بوده است.ما نمونه آن را در پرونده قتل های محفلی کرمان ديدم. ‏

در ادامه اين جلسه خبرنگار نيويورک تايمز در پرسشی از گنجی دليل عدم تمايل مردم ايران را برای اقدام لازم جهت تغيير ‏شرايط موجود جويا شد. ‏

او در پاسخ به اين نکته اشاره نمود که : مردم ايران علاوه بر گرفتاری های فراوان اقتصادی، فاقد آزادی هم هستند و دولت ‏نيز سعی دارد مشکلات را صرفاَ در همين حد مشکلات اقتصادی محدود کند. به گمان ما حکومت ديکتاتوری منشاَ تمام ‏مشکلات از جمله مشکلات اقتصادی است ووقتی آزادی وجود نداشته باشد کسی نميتواند منشاَ مشکلات را بيايد. در ايران ‏ميلياد ها دلار درآمد نفتی صرف کار های بدون توضيح ميشود و اگر کسی در مورد آن سوالی بپرسد با سرکوب خواهد شد. ‏مشکل ما حکومت ولايت فقيه است. دنيای غرب احمدی نژاد را جدی فرض ميکند، در صورتی که او کاره ای نيست. او در ‏واقع رئيس دفتر رهبر است و مجری دستورات او محسوب ميشود. ‏

در اينجا خبر نگار بی بی سی پرسيد: عامل سرکوب فعالان مدنی دولت است و يا ساختار حکومت؟

مهر انگيز کار در پاسخ گفت: من فکر نميکنم دولت احمدی نژاد و يا وزارت اطلاعات آن است که دارد فعالان مدنی و يا ‏جنبش زنان را سرکوب ميکند. حکومت ايران از همان ابتدای انقلاب هرآنچه که زنان از سالهای قبل از انقلاب جمع کرده ‏بودند، يکجا به اسم اسلام از زنان گرفت.فقط در دوران اصلاحات و آقای خاتمی سازمان های غيردولتی فعال شدند که ‏دولت با آنها نيز مخالفت ميکند.‏

خانم کار افزود: زنها با مرد ها برابر نيستند. زنها نبايد زياده خواهی بکنند، نبايد حرف يزنند. اين ديد راديکال دينی سياست ‏گذاری حکومت ايران است. ‏

خبر نگار بی بی سی سپس از گنجی پرسيد: شما رهبر را مقصر ميدانيد و يا رئيس جمهور را؟

گنجی در پاسخ گفت: در ايران در رأس يک ساختار غير دمکراتيک رهبر وجود دارد. او مثل سلاطين حکومت ميکند. ‏احمدی نژاد سه سال است که به قدرت رسيده است اما اگر او هم نميآمد کس ديگری دستورات رهبر را اجرا ميکرد. اين ‏موجود را رهبر در دامنش پرورش داده است و لذا مشکل ما، ساختار غير دمکراتيک سلطانی است. ‏

خبر نگار صدای آمريکا پرسيد: اگر احمدی نژاد عملاَ مسئول محسوب نميشود، پس پرسش از او چه حاصلی خواهد داشت؟ ‏

گنجی در پاسخ گفت:پرسش از احمدی نژاد يعنی پرسش از رئيس جمهور. چون او از مقاصد رهبر دفاع ميکند. آقای خامنه ‏ای بار ها اعلام کرده که اين دولت بهترين دولتی است که تا کنون در ايران وجود داشته است. اگر رئيس جمهور حرفی ‏ميزند که از نظر ما غير عقلانی است، از ديد رهبر کاملا عقلانی به نظر ميآيد. هرکاری که در ايران انجام ميشود دو وجه ‏دارد، يا خوب يا بد. اگر خوب باشد به اسم رهبر نوشته می شود و اگر بد باشد به پای رئيس جمهور. خود احمدی نژاد هم ‏اين نقش را خوب بازی ميکند. اين موضوع پنهانی نيست. مثلا در جنگ ۳۳ روزه لبنان آقای لاريجانی اعلام کرد که اين ‏جنگ تماماَ تحت فرمان آقای خامنه ای فرماندهی شده است. ‏

در ادامه جلسه مهرانگيز کار در پاسخ به پرسش خبرنگار ديگری مبنی بر تفاوت ايران با کشور های همسايه گفت :وضع ‏کشور ما به لحاظ توسعه اجتماعی از خيلی از کشور های همسايه بهتر است، چرا که ما ۱۵۰ سال است که با تجدد تماس ‏داريم. در حاضر ما در ايران زمينه فعاليت های فراوانی را داريم. به عنوان مثال الان جنبشی در عربستان به صورت زير ‏زمينی فعال است تا زنان امکان رانندگی داشته باشند، در حاليکه ما از ابتدای ورود اتومبيل اين امکان را داشته ايم. ‏

شايان ذکر است که اين جلسه به تلاش سازمان ديدبان حقوق بشر برای شفاف تر شدن ديدگاه خبر نگاران در خصوص ‏وضعيت حقوق بشر در ايران ترتيب داده شده بود. ‏

‎‎جلسه اعتراضی يهوديان‎‎

همزمان با اين جلسه در حرکتی سازمان يافته بيش از هزاران يهودی اسرائيلی و آمريکايی در تجمع اعتراضی در مقابل ‏سازمان ملل شرکت کردند. سازمان دهندگان اين تظاهرات اعتراض خود را به حضور محمود احمدی نژاد در سازمان ملل ‏و سياست های حکومت ايران اعلام کردند. سخنرانان اين تجمع با ايراد سخنانی کوتاه بر لزوم توقف سياست های خصمانه ‏و سرکوب و خفقان در ايران تاکيد کردند. ‏

در ميان سخنرانان، جوانان دانشجو و دانش آموز به چشم ميخوردند که با ذکر اسامی زندانيان دانشجو و دانش آموز در ‏ايران خواستار آزادی آنان شدند.‏

يکی از سخنرانان هم پيام خود را به زبان فارسی ايران ايراد نمود. در بخشی از اين پيام به اين نکته اشاره شده که از دوران ‏کورش کبير پيوند و دوستی و همزيستی مسالمت آميز ايرانيان و يهوديان وجود داشته است. مردم يهود تمايل به دوستی و ‏برادری بامردم ايران را دارند و آرزو مندند که روزی مردم ايران برای رسيدن به فضايی آکنده از صلح و دوستی و ‏برادری به پاخيزند.‏

از سخنرانان ايرانی اين مراسم خانم نازنين افشين جم و بنفشه پورزند بودند که با توضيحاتی در خصوص وضعيت حقوق ‏بشر در ايران به ايراد سخنرانی پرداختند.