جمعه 2 بهمن 1388

تشکيل کمپينی برای دفاع از زنان دربند، اخراجی و تبعيدی، گفتگوی دويچه وله با محبوبه عباسقلی‌زاده

کمپين دفاع از فعالان جنبش زنان با هدف دفاع از حقوق زنان در بند، اخراج‌شده، ممنوع‌الخروج شده و مجبور به مهاجرت شده آغاز به کار کرد. محبوبه عباسقلی‌زاده يکی از مبتکران اين کمپين از اهداف و راهکارهای آن می‌گويد.

دويچه‌وله: خانم عباسقلی‏زاده، کمپينی به نام «کمپين فعالان جنبش زنان» به راه افتاده. ابتدا بفرماييد که هدف اين کمپين دقيقا چيست؟

محبوبه عباسقلی‌زاده: هدف اين کمپين به طور مشخص، دفاع از فعالان جنبش زنان در شرايط بحرانی است. اين فعالان جنبش زنان می‏توانند به هر گروه فکری، مذهبی، قومی، سياسی يا حتی به هر واحد جغرافيايی تعلق داشته باشند. ولی مهم‏ترين هدف کمپين دفاع از فعالان جنبش زنان در شرايط بحرانی است.

اين دفاع چگونه می‏خواهد صورت بگيرد؟ راه‏کارهای شما برای رسيدن به اين هدف‏تان چيست؟
اين کمپين، کمپينی مبتنی بر حمايت‏گری و انتشار بيانيه‏ها و کنفرانس‏های خبری‏ای است که بتواند از آن طريق اخبار فعالان جنبش زنان در شرايط بحرانی و گروه هدف‏اش را به جهانيان اعلام کند. در کنفرانس‏ها و نشست‏هايی که سازمان‏های بين‏المللی حقوق‏بشری برگزار می‏کنند، شرکت کند و از اين سازمان‏ها درخواست کند که به وضعيت ايران و وضعيت بحرانی فعالان جنبش زنان توجه کنند. يا با بسيج کردن جنبش فرامليتی زنان و جنبش زنان در کشورهای مختلفی که به هرحال به صورت روابط خواهری با فعالان جنبش زنان در ايران کار می‏کنند، هم‏چنين از طريق افکار عمومی خود مردم ايران و استفاده از فضاهای مجازی و وب‏سايت‏ها و وبلاگ‏های مختلف، به حمايت از اين زنان بپردازد.
بنای کمپين بر اين است که از طريق اين روش‏ها و در اين حوزه‏ها، صدای قربانيان يا فعالان جنبش زنان که در بازداشت يا در شرايط بحرانی ديگری به سرمی‏برند را اعلام کند و از گروه‏های مخاطب‏اش جذب حمايت کند.

گروه هدف اين کمپين، به طور مشخص چه کسانی هستند؟
به طور مشخص، حدود ۱۳ تا از زنان فعال در جنبش هستند که در بازداشت به‏سر می‏برند يا محکوم به زندان‏های طولانی مدت شده‏اند. افرادی مانند منصوره‏ شجاعی، سميه رشيدزاده، زهره تنکابنی، مهين فهيمی، پريسا کاکايی، مريم ضياء، بهاره هدايت، لی‌لی فرهادپور و…
در عين حال تعدادی از فعالان جنبش زنان شغل‏شان را به دليل فعال بودن در جنبش زنان از دست داده‏اند. برخی از آنان در حال حاضر بيکار هستند و يکی از گروه‌های ‏هدف ما همين افرادی هستند که به دليل فعاليت در جنبش زنان اخراج شده‏اند. حدود ۱۰ نفر يا بيشتر از فعالان جنبش زنان نيز به دليل همين فعاليت، ممنوع‏الخروج هستند.
به هرحال گروه هدف ما و کلا نقاط بحرانی‏ای که الان فعالان جنبش زنان در آن وجود دارند، به بازداشت، اخراج، ممنوع‏الخروجی و مجبور شدن به ترک وطن و مهاجرت و تبعيد برمی‏گردد.

در بند دوم بيانيه‏ی شما، يکی از اهداف اين کمپين دفاع از گروهی از فعالان جنبش زنان که مجبور به مهاجرت يا پناهندگی شده‏اند، اعلام شده است. اين اولين باری است که چنين بندی در چنين کمپين‏هايی گنجانده می‏شود. اين کمپين‏ها تا کنون بيشتر روی فعالان داخل کشور متمرکز بود. به چه دليل به اين نتيجه رسيديد که چنين بندی را در اين بيانيه بگنجانيد؟
بعد از حوادثی که برخاسته از انتخابات و يا کودتای انتخاباتی بود، به دليل فشارهای سياسی، امنيتی و حتی فشارهای اجتماعی، روحی‏ای که به فعالان مدنی و به ويژه فعالان جنبش زنان وارد شد، تعداد قابل ملاحظه‏ای از اين فعالين مجبور به ترک کشور خود شدند. تاکيد می‏کنم که مجبور به ترک کشور خودشان شدند.
در عين حال اين افراد با خروج‏شان از کشور، با مشکلات عديده‏ای مانند، اقامت، مشکلات پناهندگی، مساله‏ی معاش، شغل و… مواجه هستند. همه‏ی اين فعالان هم با اين نيت کشور را ترک کردند که بتوانند به فعاليت‏شان در حوزه‏ی مدنی ادامه بدهند.
اين کمپين يکی از گروه‏های هدف‏اش را فعالان جنبش زنانی که مجبور به مهاجرت يا پناهندگی شده‏اند، قرار داده که بتواند به نحوی از حقوق اين افراد دفاع کند و بتواند کاری کند که کماکان اين فعالان در حوزه‏ی مدنی بتوانند به فعاليت‏شان ادامه بدهند.

در بند ديگری از اين بيانيه، جلب حمايت سازمان‏های بين‏المللی حقوق بشری، جزو اهداف شما ذکر شده است. ماه فوريه کميته‏ی حقوق بشر سازمان ملل قرار است در ژنو جلسه‏ای داشته باشد و در مورد نقض حقوق بشر در ايران صحبت کند. آيا برنامه‏ی خاصی برای اين جلسه و برای رساندن صدای اين کمپين به اعضای اين کميته داريد؟
بسياری از سازمان‏های حقوق بشری که در سطح جهانی و يا در ارتباط با ايران فعاليت می‏کنند، احتمالا در اين نشست‏های مقدماتی شرکت خواهند کرد. البته کمپين دفاع از فعالان جنبش زنان، کاملا توسط فعالان خود جنبش زنان اداره می‏شود و آن مشخصات و يا ويژگی‏ای که بتواند در اين کنفرانس‏ها و يا اجلاس سالانه‏ی حقوق بشر ژنو شرکت کند را ندارد. ولی اميدواريم بتوانيم از طريق کنفرانس‏های خبری يا بيانيه‏هايی که صادر می‏کنيم، توجه سازمان‏های مختلف حقوق بشری را به اين مساله جلب کنيم که تلاش کنند در گزارشی که در مورد ايران نوشته می‏شود به فعالان جنبش زنان و وضعيت بحرانی آن‏ها در حوزه‏های مختلف توجه خاص بشود.

مصاحبه‌گر: ميترا شجاعی
تحريريه: بهمن مهرداد