سه شنبه 31 تیر 1393   صفحه اول | درباره ما | گویا

گفت‌وگو نباشد، یا خشونت جای آن می‌آید یا فریبکاری، مصطفی ملکیان

مصطفی ملکیان
ما فقط با گفت‌وگو می‌توانیم از خشونت و فریبکاری رهایی پیدا کنیم. در جامعه هر مساله‌ای از سه راه رفع می‌شود، یکی گفت‌وگوست، یکی خشونت و دیگر فریبکاری. اگر در جامعه گفت‌وگو تعطیل شود دو رقیبی که جای آن را می‌گیرند، خشونت و فریبکاری هستند ... [ادامه مطلب]


پرخواننده ترین ها

نگاهی به مهمترين دستاوردهای تفکيک جنسيتی

ایرنا ـ اما نتيجه عملی تفکيک جنسيتی اعمال شده در سال های اخير چه شد؟ غير از اين است که جامعه به ويژه در عرصه های فرهنگی و اقتصادی از توانايی و استعداد زنان محروم ماند.

بحث تفکيک جنسيتی که در روزهای اخير درباره آن صحبت می شود، به صورت های مختلف در چند سال اخير مطرح بوده و آثار آن را تا حدودی در برخی دانشگاه ها و ادارات ديده ايم.

به گزارش ايرنا، فريده غيرت کارشناس حقوقی روز سه شنبه طی مطلبی در روزنامه ايران می نويسد:



تبليغات خبرنامه گويا

advertisement@gooya.com 


مثلاً در دانشگاه ها دختران از حضور در بعضی رشته های تحصيلی محروم شدند. در برخی از مشاغل و ادارات دولتی نيز زنان را از استخدام مستثنی کرده اند.

اما نتيجه عملی تفکيک جنسيتی اعمال شده در سال های اخير چه شد؟ غير از اين است که جامعه به ويژه در عرصه های فرهنگی و اقتصادی از توانايی و استعداد زنان محروم ماند. تجربه ثابت کرده که اين محدوديت ها همواره محدوديت های زنان را در دسترسی به حقوق اجتماعی به همراه داشته است. افرادی که از اين طرح دفاع می کنند، قطعاً بر مبنای يک انگيزه به دنبال اجرای طرح هستند و آن «اصلاح جامعه» است اما به باور قاطبه محققان، با اين روش جامعه اصلاح نخواهد شد.

پس اين سؤال پيش می آيد که طرح اين محدوديت ها بر چه مبنايی است؟ به اين سؤال پاسخ روشنی از سوی مدافعان نظريه «محدوديت» داده نمی شود. حال آن که بر مبنای منطق علمی، ايجاد محدوديت و کنترل به بهبود جامعه و اجتماع منجر نمی شود، بلکه بالعکس اثرات منفی در پی خواهد داشت. من شخصاً اعتقاد شديد به تقويت پايه های اخلاقی، قانونی و عرفی جامعه دارم و به آنها پايبند هستم اما اين راه، راهی که به نتيجه ای مطلوب برسد، نيست.

ما هم زمانی دانشجو بوديم. دختر و پسر در کنار هم درس می خوانديم و برخلاف پندار برخی از افراد در اين مصاحبت ها هيچ ذهنيت منفی در ميان نبود. بی شک حفظ موازين اخلاقی بر همه واجب و برای قوام جامعه ضروری است. اما کافی است مسئولان آمارهای موجود را بررسی کنند، آمارهايی که به خوبی نشان می دهد که «محدوديت ها» نه تنها از هويت ارزشی جامعه حفاظت نمی کند بلکه به نتايج منفی منجر می شود. مسأله مهمی که از نگاه ها مغفول می ماند، اين است که اثر تفکری که از تفکيک جنسيتی محدوديت زنان جامعه دفاع می کند، تنها دامنگير زنان اجتماع نخواهد شد. بلکه پيامد آن نه تنها همسران و فرزندان آنها، بلکه تمام ارکان جامعه را در بر می گيرد. زن در کانون خانواده، مسئول تربيت فرزندان است. حال با نگاه های بسته و محدوديت ساز در واقع ما يک «شهروند منفعل» را تربيت می کنيم. زنی که فکر می کند تمام حرکات او می تواند اثر سوءيی داشته باشد، مردی که فکر می کند بايد به همه چيز سوءظن داشته باشد، آنها در ارتباطات اجتماعی خود دچار مشکل می شوند. زنی که از اجتماع دور می ماند، شخصيتی منزوی و منفعل پيدا خواهد کرد. اين زن نمی تواند مادری فکور و قدرتمند باشد و فرزندی با شخصيت معتدل تربيت کند. در کل انفعال زنان، می تواند يک جامعه را درگير تضاد کند. نبايد فراموش کنيم که بار اصلی مسئوليت تربيت نسل فردای جامعه بر دوش اين قشر است. برهمين اساس امام(ره) می گويند از دامان زن، مرد به معراج می رود.

تفکرات بسته و محدوديت ساز، مردان جامعه را هم درباره نقش اجتماعی زنان دچار منفی نگری می کند و جامعه با تنش بين دو جنس روبه رو می شود. قبول کنيم که دوران برتری طبقاتی و تفکيک جنسيتی سپری شده است؛ دوره ای که عده ای با سلب امتياز از گروهی و دادن امتياز به گروه ديگر، مردان و زنان را در مقابل يکديگر قرار می دادند. در هر جامعه ای افرادی که با چنين تفکری بزرگ می شوند، هميشه به حضور زنان در جامعه به ديده ترديد خواهند نگريست و اين نقطه آغاز تناقضات اجتماعی و قطب بندی خطرناک جامعه است.

به هر روی بعد از سپری شدن دوران افراط و تفريط و آزمون و خطا، اکنون بايد در سياستگذاری برای مسائل کلان اجتماعی منطق علم و خرد جمعی را بپذيريم. اگر هدف اين تلاش ها، ترويج اصول انسانی است نه ايجاد ممانعت و من اعتقاد دارم نظرياتی مانند تفکيک جنسيتی جز ايجاد نابسامانی و سرخوردگی برای گروهی که حق خود را از دست می دهند، نتيجه ای در بر ندارد.


ارسال به بالاترین | ارسال به فیس بوک | نسخه قابل چاپ | بازگشت به بالای صفحه | بازگشت به صفحه اول 
Copyright: gooya.com 2016