ليبی ومجلس جديدش - کوچ به ۱۴۰۰ کيلومتری پايتخت، علی صدرزاده

شهرت شهر طبرق در شرق ليبی در منطقه برقه برای کسانيکه مختصر آشنائی با سياست وتاريخ دارند بخاطر جنگ جهانی دوم است چون اين شهر و حومه هايش صحنه نبردی خونين و سرنوشت ساز ميان نيروهای آلمانی و ارتش بريتانيا بوده است . دليل رسمی که چرا مجلس جديد ليبی ناگزير شده جلسه افتتاحيه اش را به اين شهر دور افتاده ۱۴۰۰ کيلومتر دور از پايتخت ودر نزديکی مرز مصر منتقل کند ناامنی است که بر طرابلس و دو شهر بزرگ ديگر ی يعنی مصراته و بنغازی حاکم است . به گزارش شاهدان عينی در يکشنبه گذشته در گيری وارد مرحله تازه و خطرناکی شده است . اين حملات سنکين به طرابلس ،شديدترين گلوله بارانی است که از زمان آغاز درگيری هاپس از سقوط قذافی در اين شهر روی داده و تاکنون بيش از ۲۰۰ کشته به جا گذاشته است.اين بر خورد های خونين تنها چند ساعت پس از ان رخ داد که :برناردينو ليون" فرستاده ويژه سازمان ملل اعلام کرد که در هفته آينده برای ميانجيگری در برقراری آتش بش به طرابلس ميرود. وزارت امور اجتماعی ليبی شنبه گذشته اعلام کردکه بيش از ۱۰ هزار خانواده از اطراف فرودگاه به دليل اين درگيری ها مجبور به فرار گشته اند . گروهی که خود را انقلابيون ليبی ومصراته مينامند به گلوله باران بخش های جنوبی وشرقی همچنان ادامه می دهند و دسته هائی که به انقلابيون زنتان معروفند با حملات متقابل از اين مناطق دفاع ميکنند . و درست در همين روز برای دومين بار چند شهر ليبی شاهد تظاهرات اعتراض آميز عليه مجلس نمايندگان ليبی بود . تظاهرکنندگان از جمله مخالف درخواست مجلس نمايندگان از جامعه بين المللی برای مداخله در ليبی اند

شهرهای بزرگ در کنترل گروههای مسلح

نيروهای مسلح کنترل سه شهر بزرگ طر ا بلس بنعازی و مصراته را دردست دار ند ويا مجلسی جديد بشدت مخالفند. اين گروه ها يا از افراد محلی با منافع قبيله ای تشکيل شده ويا سارمانها ی ايدئولوژيک و اغلب متمايل به اخوان المسلمين اند . ولی اين بدان معنا نيست که همه ساکنان اين شهر ها مخالف مجلس جديد اند. عليرغم حاکميت اين گروه ها در اين شهر ها هر از گاهی بنفع مجلس جديد هم تظاهراتی بر پا ميشود

مجلسی بدون اسلامگرايان

در مجلس گذشته اکثريت با تمايلات اسلامگرايانه بود و به همين دليل انها همچنان مخالف انحلال زود هنگام مجلس گذشته اند و مجلس جديد را غير قانونی می دانند . اقليت کوچکی هم در مجلس جديد به اسلامگرايان نزديک است که به همين دليل به طبرق برای شرکت در جلسه افتتاحيه نرفته است . معلوم نيست که اين اقليت در پی تشکيل مجلس بديلی در پايتخت باشد چرا که تعدادشان بسيار کم است . پارلمان جذيد۱۸۸ نماينده دارد که ۱۶۰ نفر شان اکنون در طبرق هستند. با ۲۸ نماينده اقليت بسختی ميتوان مجلس بديلی تشکيل داد . علاوه بر اين اگر بنا بر استد لال اسلامگرايان انحلال مجلس سابق عملی غير قانونی بوده پس اين مجلس بديل متشکل از اقليت ۲۸ نفر هم نميتواند قانونی باشد

چنددستگی و پراکندگی در بين نيروهای مسلح

گروه های مسلح را هم همچون مجلس ميتوان به ملی گرا و سکولار ها در يکطرف و اسلام کرايان دزر سوی ديگر تقسيم کرد با اين تفاوت که بر خلا ف مجلس تعداد اسلامگرايان مسلح بيش از کروه های ملی گرا و سکولار است که اين خود به تاريخ ليبی و به داستان چگونگی سرنگونی قذافی بر ميگردد. اسلامگرايان در دور ان قذافی بشدت تعقيب و سرکوب ميشدند و به همين خاطر در مبارزه عليه اوهم از ديگر گروه ها فعال تر بودند. بسياری از رهبران گروههای مسلح کنونی زندانيان گذشته اند که هر کدام از انها داستانهای عجيبی برای گفتن دارند . اينان اولين کسانی بودندکه پس از شروع تظاهرات در بنغازی به اسلحه دست بردند و پيشاپيش ديگران ميجکيدند وهم اينان بودند که در جريان مبارزات ميکوشيدند تا هر چه سريع تر و با برنامه منظم به انبار های مهمات دست يابند . وسر انجام اين گروهها بودند که توانستند با سلاح ها يشان نمايندگان مجلس اول پس از قذافی را مرعوب سازند تا اينکه اين مجلس بالاخره زودهنکام منحل شد . به عقيده بعضی ناظران تعداد گروههای مسلح در ليبی به ۱۷۰۰ميرسد

گفتمان انقلابيون اسلامی نيست

يکی از ويژگی های ليبی اينست که اسلامگرايان در گفتمان و تبليغاتشان کمتر به اسلام و يا هدف نهائی شان يعنی تشکيل دولت اسلامی ميپردازند . تنها معيار انقلابی بودن ميزان نزديکی ويا دوری به رژيم گذشته است جه کسی طاغوتی وچه کسی ضد طاغوت است. چنيين به نظر ميرسد که گفتمان ضد قذافی کاربرد بيشتری دارد تا تبليغات برای ايجاد دولت اسلامی چرا اکثريت مردم ليبی آمادگی چندانی برای پذيرش يک دولت ايدئولوژيک ندارند چون قذافی هم نظامش ايدئولوژيک بود . واقعيت اينست که سکولارها و ملی گرايان در گذشته با قذافی به نوعی همکاری داشته اند عده ای در اوائل حاکميتش در سالهای هفتاد ميلادی وبعضی هم حتا تا سالهای اخير . بطور مثال بيشتر کارشناسان وکارمندان وزارتخانه های خارجه و دادگستری همه از دستياران قذافی بوده اند چرا که برای بر پائی دولت جديد راه ديکری وجود نداشت. بااينکه کارمندان عاليرتبه وزارتخانه ها کسانی هستند که از مخالفان قذافی بوده اند و اغلب در خارج از ليبی عليه او فعال بوده اند ولی اسلامگرايا ن همواره با تبليغات و افشاگری در پی يافتن لکه سياهی در بيوگرافی انان اند و نمايندگان مجلس را که در طبرق گرد هم آمده اند به طرفداری از قذافی متهم ميکنند .

نقش ژنرال حفتر

مجلسی که اجبارا در شهر طبرق تشکيل شده توسط نيروهای ژنرال خليفه بالقاسم حفتر محافظت ميشود . اين ژنرال هفتاد ساله ابتدا از همکاران نزديک قذافی درجريان کودتا علبه نظام پادشاهی بود و در زمان قذافی بود که به مقام ژنرالی رسيد . در سال ۱۹۷۸ نه بدلايل سياسی که به علت اختلافات شخصی راهش را از قذافی جدا کرد . در اين سال زترال حفتر پس از حمله ارتش ليبی به چاد به اسارت نيرو های اين کشور همسايه در امد ولی قذافی نه تنها هيج کوششی برای ازاديش نکرد بلکه اعلام کرد که ژنرال حفتر به ارتش ليبی تعلق ندارد. دوازده سال در اسارت بود تا اينکه ارتش امريکا اورا همراه با بقايای نيروهايش آزاد کردند و با کمک CIA موفق شد در چاد واحدهای مسلحی عليه قذافی سازمان دهد . بعدها بخشی از اين نيرو ها به امريکا مهاجرت کردند ودر آنجا اموزش ديدند .پس از شروع تظاهرات در بنغازی عليه قذافی ژنرال حفتر برای مبارزه به ليبی باز گشت و فرمانده نيروهای مخالفين در جنگ با قذافی شد . اين ژنرال از خردادماه گذشته به اينسو حمله گسترده ای را بنام " جنگ کرامت " عليه اسلامگرايان آغاز کرده است . ميزان همکاری کنونی او باCIA چندان معلوم نيست.ولی برای آسلامگرايان ژنرال حفتر " ديکتاتوری" است که ميخواهد به کمک امريکائی ها قدرت را قبضه کند. حفتر خود يک گروه مسلح و در ميان ارتش ليبی طرفداران بسياری دارد . کم نيستند کسانيکه ژنرال حفتر را جاسوس امريکا ميدانند عده ای هم اورا متاثر از ژنرال السيسی در مصر می پندارتد که موفق شد اخوان المسلمين در مصر را از قدرت بر کنار کند.