ديک خالی و شهامت روحانی، ابوالفضل محققی

برد بين قهرمانی و بزدلی جز در عرصه دفاع از آزادی‌های فردی و اجتماعی و حقوق شهروندی و ميدان دادن به نسل جوان با هر گرايش و عقيده معنائی ندارد. اين حد از مبارزه برای کسی که رای ميليون‌ها مردم را با خود دارد امری است لازم هر چند دشوار و در اين راه مسلما هم‌دلی و ياری بسياری را با خود خواهد داشت. آنگاه يک ملت قضاوت خواهد کرد بر قهرمانی و بزدلی!

تبليغات خبرنامه گويا	advertisement@gooya.com

شهامت روحانی درست به اندازه آن ديک و کفگيری است که به دستش داده اند تا آن را پر کند. بر آتش فرو کشيده اجاق آن به دمد بهم زند تا مجددا بوی خوش دلارهای امريکائی از آن متصاعد شود .ديکی جادوئی که مانند انگشتر سليمان گاه بر دست اهريمن است و اندک زمانی محدود بر دستی اندک پاک .

تا زمانی که اين ديک بر اجاق احمدی نژاد می جوشيد وکاسه کاسه ليسان پر می کرد .او شمشير چوبين خود می چرخاند هتاکی می کرد وگاه حتی شاخی بر سرا پرده حاکم ميزد .به هر حال محرم سلطان شده وخزانه بر دست گرفته بود .وباکش از هيچ کس نبود وحساب کتابی به اين ملت غيوروپر احساس ذوب شده در جذبه اسلام ناب محمدی نمی داد . مليجک شلتاق کن دربار همراه با عمله جات طرب .که به فرا خور دم تکان دادن نسق کشيدن چشم در آوردن شلاق زدن و حکم صادر کردن نواله خود می گرفتند و زحمت ملت می دادند.

ديک می جوشيد رهبری در بخار خوش وگرمای مطبوع آن خرناس می کشيد وخواب قدرت اتمی می ديدو رهبری جهان اسلام .«جهان زيبائی که يک سر آن در کاخهای رياض است يک سرش در جماران خمينی و سر ديگرش در پاکستان افغانستان و دهها گروه تروريستی که با يک نخ نازک اما نانو تکنيک به قدرت های بزرگ جهانی وصل می شوند. به رقص درآورندگان عروسک های تاتر عروسکی جهان».

با اثر کردن «ورق پاره های تحريم ها» و از جوش افتادن ديگ جادوئی و فشار بيشتر تحريم های هسته ای بر گلوی رهبری کشتی بان را سياستی ديگر آمد و روحانی را از دل نرمش قهرمانانه بيرون داد . روحانی محصول ناگزير بی لياقتی و عدم درک رهبری و دولت احمدی نژاد از معادلات جهانی و فلاکت اقتصادی حاکم بر جامعه و کورسوی اميد يک ملت بر تغیير و تحول است. کليد روحانی و تيم او قبل از هر چيز به نظر ميرسد کليدی است که بايد گره از زلف فرو بسته رهبر بگشايد تامين های لازم را بدهد و خزينه تهی شده و به غارت رفته رهبری را پر سازد. خزينه رهبری! نه خزينه ملت. ملتی وجود ندارد! يک امت مسلمان است صدقه بگير حکومت. نه سوالی نه جوابی! امام اول قلم می شکست و دهان می بست و امام برتر از امام اول نسق می کشد و فاسدترين افراد را زير عبای خود می گيرد و خاک در چشم مردم می پاشد.

روحانی در اين قسمت از کار با نشان دادن تصويری واقعی از آن چه که در پيش روی حکومت است و در منطقه و جهان ميگذرد خامنه ای را به عقب نشينی قهرمانانه وادار کرده است! روحانی حکومت را متقاعد کرده که راهی جز کنار آمدن با غرب ندارند بايد که دست از ماجراجوئی اتمی بردارند و مانند شاگردی خوب و مودب سر ميز مذاکرات هسته ای بنشينند و در مواردی آشکارا با غرب کنار بيايند، «سياستی درست در اين شرايط حساس» تا او وت يم او بعد از هزار کش وقوس حساب شده بتوانند توافق هسته ای را به سرانجام برسانند و زاغچه حاصل از آن را به عنوان بلبل قالب کنند! طوری که اعتبار رهبری لطمه نخورد و شکست پيروزی جلوه نمايد و مجددا ديگ بجوشد و خون در رگ رهبری و بيت عريض و طويل او جريان يابد و بيضه اسلام حراست شود.

دمکراسی غربی نيز در مورد ايران شرقيانه همان طور که در عربستان عمل می کند عمل نمايد! در اين عرصه به شرط خوب پيش رفتن آن! خط قرمزی برای آقای روحانی نيست. از همين روست که او می تواند در شمايل يک قهرمان ظاهر شود ومخالفان را بزدل و ترسو خطاب کند . چرا که می داند آنها در اين عرصه ديگر پشمشان ريخته و حنايشان رنگی ندارد .امری که تيم مذاکره کننده هسته ای نيز خوب می داند.

کشمکش بر سر لحاف ملاست وحق السهم و حق سکوتی که اسرار ناگفته را به ميان نکشند. آنچه که روحانی را قادر می سازد اين چنين بی پروا مخالفان ادواری خود را بزدل و ترسو خطاب کند و حواله به جهنم نمايد نه از شهامت او بلکه از آگاهی او و خط دهندگانی است که قواعد بازی در اين ميدان را خوب می دانند. اين قوم گردوکان مذهب را خوب می شناسند. ظرفيت عوعو کردن آنها را می دانند و آبشخور آنها را نيز هم . او بهتر از هر کس دلواپسی آن ها را درک می کند. به هر حال او خود برآمده از دل آنهاست کوکشان و زير و بمشان را خوب می داند و ساززن و ساز کوک کن را نيز.

او در پس اين هياهو درماندگی بزدلی ناشی از عدم استقلال، تن بارگی ! دله دزدی! و طعم شيرين ثروت و قدرت ناشی از آن را علی الخصوص در سرزمين ومرز پر گهر خوب می شناسد و می داند که می تواند هزار درشت بگويد و سپس به اندک نواله ای ناچيز پاچه خوارشان کند. و از اين رو باکی از مخاطب قرار دادن و نشان دادن شخصيت واقعی آنها ندارد. ريش و قيچی سلطان عجالتا حداقل برای اين مرحله که منطقه اين چنين دستخوش حوادث و توطئه هاست و ايران نيز بر لبه تيغ ايستاده است در دست اوست! خزانه خالی و سگان گرسنه در پيرامون آن و سلطان با نرمشی قهرمانانه منتظر نتيجه و حاکميت که او نيز خود بخش اصلی از آن است راهی جز ميدان دادن به او و تيم منتخب او ندارد، تيمی که قرار است کاپ بازی های ۵ بعلاوه ۱ را به خانه بياورد و برنده نمادين اين بازی پرهزينه باشد و عجالتا قهرمانی آقای روحانی در حد همين بازی است و آب ريختن به آسياب حکومت تا بچرخد. توان فرستادن به جهنم او در حد همين افراد پيش صحنه و بازار گرم کن .

روحانی ساغر از دست يک ملت پر احساس و جان به لب رسيده گرفت از جوانان عاشقی که تداوم حماسه سال هشتاد وهشت بودند جوانانی خواهان تحول و تغيير خواهان اندک فضائی برای عرض اندام و نشان دادن کارائی های خود و حس غرورآميز فرديت خويش در سيمای انسان معاصر! زنان و مردانی که می خواستند و می خواهند دست در دست هم ايران شايسته نام ايران به سازند . و اين برای جوانان ايران کاری سخت نيست اما او ساقی عاشق نيست و از تسلسل اين دور می ترسد از اين نيروی جوان که چون گدازه آتشفشان هر زمان می تواند سر باز کند . او در جائی که به دلتنگی ساکنان سلولهای اوين ميرسد به دلواپسی گرم رو آزادگان و حق الناس دم فرو می کشد و چشم بر عمل کرد روسپی مردمان بر مسند قدرت نشسته می بندد. امری که در نهايت از او يک تدارکاتچی خواهد ساخت نه مرد ميدان نبردی که بر پشتوانه عظيم رای دهندگان خود تکيه داده است! و نبرد بين قهرمانی و بزدلی جز در عرصه دفاع از آزادی های فردی و اجتماعی و حقوق شهروندی و ميدان دادن به نسل جوان با هر گرايش وعقيده معنائی ندارد. اين حد از مبارزه برای کسی که رای ميليونها مردم را با خود دارد امری است لازم هر چند دشوار و در اين راه مسلما همدلی و ياری بسياری را با خود خواهد داشت! آنگاه يک ملت قضاوت خواهد کرد بر قهرمانی و بزدلی!

ابوالفضل محققی