داستان قتل عام سال های ۶۰، ناهید حسینی

مسلمانی يا نيستی، چپ و راست رفتن با آن تعين ميشد
حتی مرزی برای مجاهد مسلمان نگذاشتند
در يک شب هزاران نفر گفتند مسلمان نيستند، وانتها پر خون شده بود و خاوران پر لاله
ولی هنوز زهرا منتظر سيامک بود، چون سيامک سه سال زندانش تمام شده بود. زهرا هرگز اورا نديد

يحيی در خواب برای هميشه خواباندنش بجرم انسان بودن
ويکتوريا برای يک تف که بر صورت بازجو انداخته بود اعدامش کردند، فقط ۱۷ سال داشت
محمد امين بخاطر قلمش و اينکه کردی را خوب مينوشت، هنوز چند ماه از ازدواجش نگذشته بود اورا به تير بستند
۵ نفر از خانواده گلاويژ را کشتند
نفر از خانواده بهکيش ۶
مريخ و بانو با ۴ فرزند بی همسر شدند
گلی را از پشت با تير زدند
بهروز خود را از طبقه سوم بپايين انداخت و پاسدارها با نگاه بدرقه اش کردند
هنوز يوسف را روبرويم می بينم که فردايش ديگر نيامد
گفته بود برايم سبوس از شمال می آورد تا سفيدی موهايم را در جوانی بپوشاند
انوش در تور بود، سنگ کليه داشت، بی مداوا ماند، رفت و ديگر برنگشت
ديروز پسری دنيا آمد
فردا عروسی پسری است که پدرش را همراه خود ندارد
پس فردا بچه اش پدربزرگ ميخواهد
اين داستان هزار و يکشب قصه دارد
فقط شهرزادش عوض ميشود

ناهيد حسينی
لندن- شهريور ۱۳۹۳