زندانيان سياسی ـ عقيدتی در ايران محکوم به مرگ تدريجی می شوند، بیانیه شبکه همبستگی برای حقوق بشر در ايران

با آن که جمهوری اسلامی ايران، تعهدات بين المللی و آئين نامه زندان ها در باره اداره زندان ها و حقوق اوليه زندانيان و رفتار زندانبانان با آنان را در حرف پذيرفته و امضا کرده است، اما در عمل تمامی آن ها را زير پا می گذارد. زندان های ايران به شکنجه گاه هائی تبديل شده اند که تابع هيچ قانونی نيستند و تنها نيروهای امنيتی وابسته به شخص خامنه ای، با برخوردهای خودسرانه، بر آن ها حکومت کرده و زندانيان سياسی و عقيدتی را اذيت و آزار می کنند. زندانيان نه تنها از کوچکترين حقوق قانونی و به رسميت شناخته شده برخوردار نيستند، بلکه از لحظه دستگيری، خود و خانواده های آنان به گروگان حکومتی درمی آيند. اين سياست غير انسانی از ۲۲ بهمن ۱۳۵۷ تا به امروز بر شکنجه و کشتار زندانيان سياسی و دگرانديش ايران و خانواده، دوستان و آشنايان آنان استوار است.

حق دسترسی به خدمات پزشکی که از جمله حقوق ابتدائی يک زندانی است، همواره در کنار ساير حقوق انسانی از زندانيان سياسی ـ عقيدتی، در ايران سلب می شود. تا کنون تعدادی از زندانيان به علت عدم دسترسی به درمان و دارو، جان خود را در زندان های جمهوری اسلامی از دست داده اند. به نظر می رسد که دستگاه های قضائی ـ امنيتی، علاوه بر اجرای احکام و مجازات های ضدبشری که در مورد مخالفان سياسی و عقيدتی، زير فرمان مستقيم ولی فقيه، اعمال می کنند، مجازاتی هم به نام "مرگ تدريجی در زندان ها" برای زندانيان سياسی، دگرانديشان و مدافعان حقوق بشری به راه انداخته اند، تا با اين ترفند کثيف، آنان را از پای درآورند.

آقای عباس امير انتظام که ٨٢ سال دارند، به عنوان قديمی ترين زندانی سياسی در نظام جمهوری اسلامی و کسی که از سال ۱۳۵۸ تا به امروز جسم و جانش در زندان های نظام دينی حاکم بر ايران، مورد آزار و شکنجه قرار گرفته است، می تواند بهترين شاهد در اين باره باشد.

مجازات مرگ تدريجی در زندان، قانون نانوشته ای که بيش از سه دهه است در مورد زندانيان سياسی ـ عقيدتی، در ايران اعمال می شود.

ما نهادهای حقوق بشری ايرانی، توجه نهادهای حقوقی بين المللی و مدافع حقوق بشری در سرتاسر جهان را به اين مسئله دردناک جلب می نمائيم که در کشور ما، صدها زندانی سياسی ـ عقيدتی از خدمات پزشکی و دسترسی به دارو و درمان محروم می باشند.

ما از همه وجدان های بيدار و مدافعان حقوق بشر در پهنه گيتی درخواست می کنيم که ضمن افشای مجازات "مرگ تدريجی" در زندان های جمهوری اسلامی، برای برخورداری زندانيان سياسی ايران از حقوق اوليه انسانی و همچنين برای آزادی بی قيد و شرط آنان مبارزه کنند.

شبکه همبستگی برای حقوق بشر در ايران
سپتامبر ٢٠١٤

امضاء:

١- اتحاد برای ايران - بلژيک
٢- اتحاد برای پيشبرد سکولار دموکراسی در ايران- لس آنجلس
٣- اتحاد برای پيشبرد سکولار دموکراسی در ايران- نيويورک
٤- اتحاد برای پيشبرد سکولار دموکراسی در ايران- ونکوور
٥- اتحاد برای پيشبرد سکولار دمکراسی در ايران - تورنتو
٦- انجمن فرهنگی ايران - سوئيس
٧- انجمن تاتر ايران و آلمان
٨ - انجمن حقوق بشر و دموکراسی برای ايران- هامبورگ
٩ - بنياد اسماعيل خويی
١٠- بنياد "پيوند سرا"ی نويسندگان، شاعران و هنرمندان سکولار دمکرات ايران
١١- حاميان مادران پارک لاله- دورتموند
١٢- حاميان مادران پارک لاله- لندن
١٣- حاميان مادران پارک لاله- فرزنو
١٤- حاميان مادران پارک لاله- مونيخ
١٥- حاميان مادران پارک لاله- هامبورگ
١٦- حاميان مادران پارک لاله (مادران عزادار ايران) - جنوب کاليفرنيا
١٧- خانه همبستگی مهر - کلن
١٨- شبکه همبستگی ملی ايرانيان فرزنو- کاليفرنيا
١٩- شبکۀ سکولار دمکرات های ايران در لس آنجلس
٢٠- فدراسيون اروپرس ـ بلژيک
٢١- کانون فرهنگ و هنر فرزنو- کاليفرنيا
٢٢- کميته مستقل ضد سرکوب شهروندان ايرانی- پاريس
٢٣- کميته برای دفاع از حقوق بشر در ايران- شيکاگو
٢٤- کمپين دفاع از زندانيان سياسی و مدنی
٢٥- همايش ايرانيان/ هامبورگ
٢٦- فعالين دموکراسی و حقوق بشر برای ايران/ هامبورگ