سه شنبه 16 تیر 1394   صفحه اول | درباره ما | گویا

گفت‌وگو نباشد، یا خشونت جای آن می‌آید یا فریبکاری، مصطفی ملکیان

مصطفی ملکیان
ما فقط با گفت‌وگو می‌توانیم از خشونت و فریبکاری رهایی پیدا کنیم. در جامعه هر مساله‌ای از سه راه رفع می‌شود، یکی گفت‌وگوست، یکی خشونت و دیگر فریبکاری. اگر در جامعه گفت‌وگو تعطیل شود دو رقیبی که جای آن را می‌گیرند، خشونت و فریبکاری هستند ... [ادامه مطلب]


پرخواننده ترین ها

از پايداری خانواده‌های زندانيان سياسی تا پايداری نسرين ستوده و همراهان، بیانیه مادران پارک لاله به مناسبت شش سالگی این گروه

ما شش ساله شديم، شش سال پايداری و مقاومتِ مادران پارک لاله برای حمايت از مبارزات دادخواهانه، منجر به دستگيری‌های پياپی و مشکلات روزافزون برای همراهانِِ ما شد، ولی اين محروميت‌ها و محدوديت‌ها باعث نشد که دست از مبارزه بشوييم. هم‌اکنون نيز دو نفر از حاميانِ مادرانِ داغدار به نام‌های حکيمه شکری و ندا مستقيمی در زندان بسر می‌برند و برخی ديگر دارای محکوميت هستند.

مادران پارک لاله، حرکتی جوان و نوپاست و تلاش می‌کند در ادامه روند خود "صدايی" همراه با "جنبش دادخواهی مادران و خانواده‌های آسيب ديده ی ايرانی" باشد. اين حرکت مستقل و دادخواهانه که از تلاش گَران عرصه دادخواهی و فعالان اجتماعی تشکيل شده است، از تيرماه ۱۳۸۸، با فراخوان تعدادی از زنانِ دادخواه در اعتراض به کشتن و مجروح و زندانی کردن مردمی که برای حداقل خواست انسانی خود به خيابان آمده بودند، در پارک لاله تهران شکل گرفت. اين حرکت دادخواهانه، در مسير حرکت خود، سه خواست حداقلی و مشخص زير را تعريف کرد:



تبليغات خبرنامه گويا

advertisement@gooya.com 


- آزادی زندانيان سياسی و عقيدتی،
- لغو مجازات اعدام،
- محاکمه و مجازات آمران و عاملان همه جنايت‌های صورت گرفته در جمهوری اسلامی.

مبارزات حق طلبانه و مدنی از همان سال‌های اول انقلاب و بهتر است بگوييم قبل از بهمن‌ سال ۱۳۵۷ آغاز شد. تحصن خانواده‌های زندانيان سياسی در دادگستری تهران در دی سال ۵۷*، با همراهی دکتر هدايت‌الله متين دفتری (عضو کميته دفاع از حقوق زندانيان سياسی)، يکی از حرکت‌های موفق و تاثيرگذار بود که نتيجه‌اش منجر به آزادی زندانيان سياسی شد. پس از کشتار دگرانديشان در زندان و بيرون از زندان، خانواده‌ها شايد جزو اولين کسانی بودند که اين مبارزه را در دوران جمهوری اسلامی به روش‌های مختلفی از رفتن به خاوران و ديدار همديگر و شرکت در مراسم يادبود به طور مستمر در پيش گرفتند و هم‌چنان اين مبارزه ادامه دارد. ايستادگی مادران و خانواده‌های خاوران و همراهان، برای پاسخ‌گو کردن حکومت نيز باعث شد که خاوران به عنوان سند جنايت جمهوری اسلامی ثبت شود و اين مقاومت و پايداری هم‌چنان به روز در جريان است.

حرکت حق طلبانه فردی و جمعی ديگر خانواده‌های آسيب ديده در طی اين سال‌ها نيز همواره در جريان بوده است و ادامه دارد. حرکت اعتراضی و مستمر خانواده‌های کشته شدگان در سال ۸۸ و جمع شدن همراهان‌شان در پارک لاله تهران و جلوی زندان‌ها و دادگاه‌ها نيز از اين حرکت‌های موفق بوده است که هم‌چنان به اشکال مختلف ادامه دارد.

مبارزات مدنی و حق طلبانه زنان، کارگران، معلمان، دانشجويان، اقوام و خانواده‌های زندانيان سياسی و دگرانديشان، برای کسب حقوق اوليه خود نيز از سال‌ها پيش در جريان بوده است و ادامه دارد.

حرکت حق طلبانه‌ی نسرين ستوده نيز از جنسِ اين حرکت‌هاست و مورد حمايت تعدادی از فعالان حقوق بشر در داخل و خارج از کشور واقع شده است. اين وکيل مدافع حقوق بشر، علاوه بر تحمل سه سال زندان به جرمی واهی، برای مدت سه سال نيز از حق کار محروم شد و با تحصن و پايداری جلوی کانون وکلا، حکومت را مجبور به عقب نشينی کرد. وکلای ديگری هم‌چون عبدالفتاح سلطانی و محمد سيف‌زاده که برای دفاع از حقوق شهروندان مبارزه می‌کنند، نيز هم‌اکنون با حکم‌های سنگين در زندان هستند و حتی مرخصی استعلاجی به آن‌ها داده نمی‌شود، زيرا پايداری بر حقِ خود برای وکالتِ مستقل را برگزيده‌اند. ما به نسرين ستوده و همه‌ی رهراونِ حق طلبی و دادخواهی که بر حقِ خود و دگرانديشان تاکيد می‌کنند، درود می‌فرستيم و اين پايداری‌ها را ارج می‌نهيم.

ما ضمن تاکيد بر سه خواست حداقلی خود، هم‌چنين اعتقاد داريم برای رسيدن به اين سه خواست، بايد برای آزادی بيان و انديشه، رفع هر گونه تبعيض و جدايی دين از حکومت نيز تلاش کنيم، زيرا علت اصلی اين بی عدالتی‌ها را در قوانين آزادی ستيز و تبعيض آميز جمهوری اسلامی می‌دانيم.

ما اطمينان داريم تا زمانی که اين قوانين تغيير نکند و حداقل‌های دموکراسی در ايران به دست خود مردم پياده نشود، هم‌چنان زندانی سياسی خواهيم داشت و کشتن و محروم کردن انسان‌ها از حقوق‌شان به دليل داشتن انديشه و عملکرد متفاوت و دگرانديشی، مجاز خواهد بود.

باشد تا با ادامه‌ی اين مبارزات حق طلبانه و پايداری و پيوستگی هر چه بيشتر، بتوانيم به جای گفتمان مدارا با حکومت، گفتمان دادخواهی و عدالت‌جويی را در جامعه عمق و گسترش دهيم و حق و حقوق پايمال شده‌ی خود را از ستم‌گران باز ستانيم.

مادران پارک لاله ايران
تيرماه ۱۳۹۴


ارسال به بالاترین | ارسال به فیس بوک | نسخه قابل چاپ | بازگشت به بالای صفحه | بازگشت به صفحه اول 
Copyright: gooya.com 2016