"نسل‌کشی" ۸۰۰۰ مسلمان، وتو روسیه و سکوت جمهوری اسلامی

کلمه – اقتدارگرایان و مدعیان اصول که از کوچکترین بهانه ها برای استفاده ابزاری از ارزش ها و فریاد وا اسلاما صرفنظر نمی کنند، در برابر اقدام دولت روسیه که قطعنامه محکومیت کشتار ۸۰۰۰ مسلمان در سربرنیتسا را وتو کرده، سکوت کرده اند. همچنان که در برابر ظلم های دولت چین به مسلمانان منطقه سین چیانگ سکوت می کنند.

به گزارش کلمه، سه روز پیش در بحبوحه انتشار خبرهای مربوط به مذاکرات هسته ای ایران و کشور های ۱+۵، خبری گم شد: روسیه قطعنامه نسل‌کشی خواندن کشتار سربرنیتسا را وتو کرد. البته صداوسیما و رسانه های مدعی اصولگرایی عادت دارند که اخبار بی عدالتی و ظلم متحدان شرقی اقتدارگرایان را سانسور کنند و یا کمرنگ جلوه دهند. اما این بار حجم بالای خبرهای هسته ای باعث شد رسانه های مستقل و اصلاح طلب نیز به این خبر توجه چندانی نکنند.

بیست سال پیش نیروهای مسلح صرب در شهر سربرنیتسا هشت هزار مرد و پسربچه مسلمان را کشتند. این کشتار، گسترده ترین مورد نسل کشی در اروپا پس از جنگ جهانی دوم محسوب می شود. دولت روسیه قطعنامه ای که بر اساس آن این کشتار نسل کشی محسوب می شد را وتو کرد، به این بهانه که پیش نویس قطعنامه تحریک آمیز بوده و طرح آن انگیزه سیاسی داشته است.

این در حالی است که دولت مسکو با وجود آنکه همواره ادعای اتحاد استراتژیک با ایران داشته و منافع اقتصادی زیادی با این ادعا به دست آورده، تمامی قطعنامه های تحریم را علیه ایران در شورای امنیت امضا کرد. چرا که تحریم ایران منافع اقتصادی زیادی برای این کشور به دنبال داشت. دولت روسیه در طول تاریخ بارها و بارها نشان داده که تنها به منافع خود می اندیشد و در صورت لزوم تمامی قرارداد های فی مابین را زیر پا می گذارد. در جریان اعتراضات جنبش سبز حمایت های گسترده ای از دولت احمدی نژاد کرد.

شهر سربرنیتسا در بوسنی و هرزگوین که اکثریت ساکنین منطقه را مسلمانان تشکیل می دادند، در آوریل ۱۹۹۳ میلادی در میانه جنگ بوسنی، شورای امنیت سازمان ملل طی قطعنامه ۸۱۹، سربرنیتسا را منطقهٔ امن اعلام کرد. این شهر در ۱۳ ژوئیه ۱۹۹۵ میلادی توسط نیروهای صرب به فرماندهی ژنرال راتکو ملادیچ بدون مقاومت نیروهای هلندی سازمان ملل که از این منطقه به عنوان منطقه امن حفاظت می کردند، تصرف شد.

طی کمتر از یک هفته حدود ۸۰۰۰ تن را قتل‌عام شدند. قتل‌عام سربرنیتسا که از سوی سازمان ملل متحد به عنوان منطقه امن اعلام شده بود انتقاداتی جدی را به این سازمان و ریاست وقت آن، کوفی عنان متوجه ساخت. این جنگ، جنگی مسلحانه و بین‌المللی بود که بین ۵ آوریل ۱۹۹۲ تا ۱۴ دسامبر ۱۹۹۵ بین بوسنی و هرزگوین و صربستان جریان داشت.

براساس اسناد و مدارک موجود در محاکمه قضایی و بین المللی، ملادیچ که در دادگاه لاهه محاکمه شد در زمان جنگ در بوسنی و هرزگوین فرمانده نظامی ارتش جمهوری صربسکا را بر عهده داشت و هنگام تصرف شهر مسلمان نشین سربرنیتسا دستور قتل عام نزدیک به هشت هزار مرد جوان مسلمان را صادر کرد. ملادیچ از سوی دادگاه بین المللی کیفری در لاهه به ۱۱ مورد از جمله نسل کشی در سربرنیتسا و تخلف از قوانین جنگی متهم شده است.

نسل کشی سربرنیتسا آنچنان گسترده بود که پس از گذشت ۲۰ سال همچنان ابعاد زیادی از آن آشکار نشده است. حدود یک سال پیش در فروردین سال ۹۳ کارشناسان موسسه مفقودین بوسنی هرزگوین از کشف یک گور جمعی دیگر در شمال شرقی این کشور خبر دادند که در آن اجساد بیش از ۱۴۰ نفر از قربانیان جنگ های این کشور وجود داشت. اجساد حدود ۱۴۰ نفر از غیر نظامیان بوسنی و هرزگوین که در جنگ های دهه نود میلادی در بوسنی و هرزگوین در منطقه پریدور در این کشور به قتل رسیده اند در این گور کشف شد.

در آبان ۱۳۹۲ نیز در یک گور جمعی ۳۴۳ جسد از قربانیان جنگ های بوسنی و هرزگوین را در منطقه توماتیتسا در شمال این کشور کشف شده بود که در میان آنان ۱۷ کودک و نوجوان زیر ۱۸سال وجود داشتند. این اجساد مربوط به مسلمانان و کروات ها در زمان پاکسازی شمال غربی بوسنی و هرزگوین است. تحقیقات انجام شده بیانگر این است که در جریان جنگ های بوسنی و هرزگوین در فاصله زمانی ۱۹۹۲ تا ۱۹۹۵ میلادی ۳۲ هزار نفر مفقود شده اند.

روسیه در مرحله اول جنگ بوسنی در سال های ۱۹۹۲ تا ۱۹۹۳، موضعی نسبتا منفعلانه اداشت و در این مدت از تمام قطعنامه های مهم سازمان ملل حمایت نمود اما با اعلام تصمیم ناتو برای مداخله نظامی در این کشور مخالفت خود را ابراز کرد. اگر چه در این دوره تمرکز و اولویت روس ها اجرای اصلاحات داخلی و همسوسازی نهادهای این کشور با نظم لیبرالی بود اما روسها از صرب‌ها حمایت گسترده ای کردند.

بر اساس شواهد موجود سازمان ملل در تمام مدت بحران بوسنی بازیچه‌ قدرت‌های بزرگ بود. به خصوص روسیه با در پیش گرفتن سیاست‌های دوگانه یکی از مسئولان اصلی فاجعه کشتار نسل‌کشی مسلمانان است.

اکنون نیز پس از گذشت ۲۰ سال دولت روسیه به حمایت از عاملان این کشتار ادامه می دهد. به طوری که پس از وتوی قطعنامه جدید شورای امنیت سازمان ملل، دیگر اعضای شورای امنیت این وتو را اهانت به خاطره کشته شدگان در این نسل کشی ارزیابی کردند.