گفتوگو نباشد، یا خشونت جای آن میآید یا فریبکاری، مصطفی ملکیانما فقط با گفتوگو میتوانیم از خشونت و فریبکاری رهایی پیدا کنیم. در جامعه هر مسالهای از سه راه رفع میشود، یکی گفتوگوست، یکی خشونت و دیگر فریبکاری. اگر در جامعه گفتوگو تعطیل شود دو رقیبی که جای آن را میگیرند، خشونت و فریبکاری هستند ... [ادامه مطلب]
خواندنی ها و دیدنی ها
در همين زمينه
1 شهریور» مصدق و اصلِ «موازنه منفی»٬ علی صدارت12 فروردین» سرنوشت ما را چه کسی رقم میزند؟ (۲) شاخۀ چهارم، خلاء را قدرت پر میکند، علی صدارت
پرخواننده ترین ها
» دلیل کینه جویی های رهبری نسبت به خاتمی چیست؟
» 'دارندگان گرین کارت هم مشمول ممنوعیت سفر به آمریکا میشوند' » فرهادی بزودی تصمیماش را برای حضور در مراسم اسکار اعلام میکند » گیتار و آواز گلشیفته فراهانی همراه با رقص بهروز وثوقی » چگونگی انفجار ساختمان پلاسکو را بهتر بشناسیم » گزارشهایی از "دیپورت" مسافران ایرانی در فرودگاههای آمریکا پس از دستور ترامپ » مشاور رفسنجانی: عکس هاشمی را دستکاری کردهاند » تصویری: مانکن های پلاسکو! » تصویری: سرمای 35 درجه زیر صفر در مسکو! لزوم نظارت ملت بر دولت جهت استقرار و استمرار مردمسالاری، (۴) پاناوپتیکانیسم واژگونه، علی صدارت"پاناوپتیکانیسم واژگونه" به این شکل قابل تجسم است که آحاد مردم و کلیۀ هستههای مردمی و بنیادهای غیردولتی، در سراسر کشور حلقه زدهاند و در میان این حلقه، دولت قرار گرفته است و تمام حرکات و کل عملکرد مقامات و نمایندگان و متصدیان شاخههای مختلف دولتی، تحت نظارت کامل ملت قرار دارند
میل قدرت برای کنترل مردم، عمر تاریخ را دارد. باز هم این عطش را به صورت واضح و عریان در زندانها میتوان مشاهده نمود و اینکه زندانبانان بتوانند به سادگی تمام حرکات زندانیان را تحت نظارت داشته باشند و بدین شکل رفتار آنها را به کنترل خود دربیاورند. در اواخر قرن هژدهم، آقای بنتام (Jeremy Bentham) ایدۀ پاناوپتیکان (Panopticon) را ارائه نمود که طی آن عدهای که در یک محل قرار دارند (مثلا عدهای زندانی در یک زندان) به شکلهای مختلف توسط کسانی که قدرت و "ولایت" را در اختیار دارند (در این مثال، زندانبانان)، تحت کنترل دائمی هستند. طبق نظر پاناوپتیکان، امر نظارت و کنترل باید همیشه به صورت ناملموس باشد. به شکلی که حتی هر یک از این افراد هیچگاه نتوانند بدانند که در هر زمان بخصوص، کدامیک از آنها مورد کنترل فردی قرار دارد. ایدۀ این فیلسوف انگلیسی بخصوص در مورد زندانها شهرت گرفت. بدین شکل که محوطۀ زندان به شکل یک دایره ساخته شود که در مرکز این دایره، مقر زندانبانان قرار دارد و بدون اینکه حرکات آنها دیده شود، مراقب زندانیان هستند که در سلولهایشان که در محیط این دایره قرار دارند زندانی هستند. پاناوپتیکانیسم واژگونه (Reverse Panopticonism) در عصر حاضر میتوانیم از این داده درسی بزرگ در جهت هرچه مردمسالارتر شدن جامعه بگیریم و برای این منظور نظریۀ "پاناوپتیکانیسم واژگونه" را پیشنهاد میکنم. "پاناوپتیکانیسم واژگونه" به این شکل قابل تجسم است که آحاد مردم و کلیۀ هستههای مردمی و بنیادهای غیردولتی، در سراسر کشور حلقه زدهاند و در میان این حلقه، دولت قرار گرفته است و تمام حرکات و کل عملکرد مقامات و نمایندگان و متصدیان شاخههای مختلف دولتی، تحت نظارت کامل ملت قرار دارند. اگر در ساختمان زندانی که برای اِعمال نظارت و کنترل مرکزی به طریق پاناوپتیکان، زندانبانان در مرکز دایره و مشرف بر تمام زندانیان که در محیط قرار دارند مستقر هستند، و این ایده برای کنترل جامعه توسط دولت نیز بکار رفته و میرود، با نظریۀ "پاناوپتیکانیسم واژگونه" و با استفادۀ وسیع و فعال از رسانههای مردمی و نیز با رسانههای همگانی به مثابه شاخۀ چهارم، دولت و همۀ شاخههای آن و از جمله شاخۀ چهارم آن را، در مرکز دایره قرار داده و جمهور مردم در محیط این دایرۀ بزرگ مستقر و بر جزئیترین اعمال دولت ناظر بوده و مردم و هستههای مردمی، با استفاده از رسانههای مردمی، در عین حال با ارتباطات وسیع با یکدیگر، حاکمیت فردی و ملی خود را اِعمال میکنند. قدرتی که گویا در نهاد خود موجودیت دارد و در دست دولتیان است را میتوان به ذات خود یعنی نیرو بازگرداند تا که نیروهای محرکۀ جامعه توانا شوند که توانائیهای خود را در میهن متبلور نمایند. این عمل امکانپذیر نمیشود مگر با نظارت ملت در کار دولت. علی صدارت Copyright: gooya.com 2016
|