قفس اگرچه حصار ِ همیشه ماندن بود
برای روز مبادا، هنوز یک در داشت

پرنده روی زمین هم به اوج می نگریست
به آسمان بزرگی که در برابر داشت

چقدر خسته و داغم از این حصار مخوف
که از اصالت من انتظار دیگر داشت

از این قفس که به یاد از گشودن پر و بال
هزار خاطره از جوجه های پرپر داشت