باری به باور، ویدا فرهودی

چیزی به جز صداقت در ذهن دفترم نیست
رویا اگر چه دیگر همخواب بسترم نیست

همخوابِ دوشِ گم شد در برزخی که دانی
شعرم چه می تکانی؟ باری به باورم نیست

آشفته گویمت لیک گر معنی اش بیابی
بینی در این حکایت،جز عشق در سرم نیست

عشقی که بُرد دل را، تا غایت تمنا
عشقی که غیر شرمی،زان شعله در سرم نیست

آری اگر که مانده چیزی برای گفتن
تلخ است و درمرورش، امیدِ یاورم نیست

افسوس گفتنی را باید که گفت هر چند
درفصل بی صدایی، جز رنج کیفرم نیست

در فصل بی صدایی آن جا که مانده حسرت
درگام پوچ خواهش، گامی که بر درم نیست

تا آستان رویا، پویاندم ار قلم را
زان غایت تمنا،شوری به دفترم نیست

ویدا فرهودی
تابستان١٣٩٥