آقايان اصلاح طلب! از كشتار سال ٦٧ با خبر بوديد و آن را حق مى پنداشتيد!؛ ف. م. سخن

اصلاح طلبانى كه امروز به دنبال يارگيرى از ميان مردم و بخصوص جوانان هستند، در مقابل سوال هاى مربوط به كشتار سال ١٣٦٧، معمولا خود را به بى خبرى مى زنند. عده اى از اين اصلاح طلبان، كه در زمان قدرت رفسنجانى به صورت هاى مختلف پس رانده شده بودند، و رفسنجانى طرحى نو و نو نوار كننده (!) و مبتنى بر سازندگى و رنگ آميزىِ زرد و قرمزِ شهرها و آدم ها (!) و به كار گيرى سرمايه ى مدرن كره اى (!) در افكنده بود، به دنبال نوسازى «تئورى»هاى خود بر آمدند و به جاى رو در رو شدن «عملى» با تندروهاى مذهبى، اين بار از درِ طرحِ تفكراتِ جديد در مجلات و نشريه ها و رو در رويى «نظرى» با تماميت خواهانِ سنتى و مدرنِ رفسنجانى پسند بر آمدند. اما آن ها، هم با مراكز قدرت در ارتباط بودند، و هم در اين مراكز كماكان حضور داشتند. اين گروه به لحاظ شكل دادن به نهادهاى امنيتى حكومت اسلامى، وابستگان خود را در اين نهادها داشتند و تقريبا «غير ممكن است» كه از اتفاقات رخ داده در زندان ها بى خبر مانده باشند و به صورت رسمى يا غير رسمى از نوشته هاى نشريه هاى مخالف حكومت در خارج از كشور -كه گزيده و خلاصه ى آن ها در بولتن ها به طور مرتب به دست مقامات مى رسيد- مطلع نشده باشند.

در مطلب قبلى نوشتيم كه يكى از نشريات مخالف حكومت در خارج از كشور، نه تنها بلافاصله در همان مرداد سال ١٣٦٧ خبر كشتارهاى دسته جمعى زندانيان را منتشر كرد، بلكه حتى پيشاپيش امكان وقوع چنين كشتارى را به اطلاع خوانندگان خود رسانْد. اين نشريه، نشريه ى «كار» متعلق به سازمان فداييان خلق ايران اكثريت بود (به ساير نشريات منتشر شده در اين برهه از زمان هم در صورتى كه حجم مطالب آتى اجازه دهد خواهيم پرداخت).

نشريه ى «كار» در مرداد سال ١٣٦٧ نوشت:
«... ٧٠ تن از زندانيان سياسى كشور در بيدادگاه هاى رژيم به اعدام محكوم شده اند. در ٢٦ ارديبهشت ١٣٦٧ سخنگويان شوراى عالى قضايى در جريان يك برنامه ى تلويزيونى اعلام كردند كه حكم اعدام ٢٧ تن از «ملحدين و تروريست ها» در قم مورد تاييد قرار گرفته و براى اجرا ابلاغ گرديده است... ١٠ روز پس از آن رفيق انوشيروان لطفى را همراه با ٢ مبارز ديگر از سازمان مجاهدين خلق ايران و اتحاديه كمونيست هاى ايران به جوخه اعدام سپردند. متعاقب اين جنايت راديو جمهورى اسلامى در ٢٤ تير ماه اعلام كرد كه ١١ تن ديگر از انقلابيون اسير تيرباران شده اند.
رژيم خونخوار خمينى مى خواهد بقيه اين مبارزين را نيز دسته دسته به جوخه هاى مرگ بسپارد.
خطر تيرباران، تعداد زياد ديگرى از زندانيان سياسى را تهديد مى كند...»

اين سند، بسيارى از حقايق را روشن مى كند و بسيارى از دروغ ها را فاش مى سازد:
١ - مهم ترين نكته اى كه اين سند ثابت مى كند اين است كه بر خلاف ادعاى حكومت اسلامى، تصميم به كشتار زندانيان سياسى نه از زمان پذيرش قطعنامه ٥٩٨، در ٢٧ تير ١٣٦٧، و حمله ى مجاهدين خلق به ايران در عمليات «فروغ جاويدان» يا «مرصاد»، در ٣-٤ مرداد ١٣٦٧، بلكه حداقل ٢ ماه «قبل از آن» يعنى از تاريخ ٢٦ ارديبهشت ١٣٦٧ كه سخنگويان شوراى عالى قضايى در برنامه ى تلويزيونى، حكم اعدام ٢٧ ملحد و تروريست را اعلام كرده اند صورت گرفته است!

٢ - اين سند ثابت مى كند كه فقط كشتار مجاهدين خلق ايران در دستور كار حكومت اسلامى نبوده بلكه كشتار «ملحدين» نيز برنامه ريزى و از همان ابتدا اجرا شده است (اكنون اين موضوع به نحوى مطرح مى شود كه گويا حكومت اسلامى، ابتدا مجاهدين خلق را اعدام كرده و «بعد» دست به كشتار كمونيست ها و چپ ها زده در حالى كه مطابق اين سند مى بينيم كه زندانيان اتحاديه ى كمونيست ها و سازمان فداييان خلق هم دو ماه قبل از پذيرش قطعنامه و تهاجم مجاهدين اعدام شده اند.

٣- اين كه اصطلاح طلبان از كشتار ١٣٦٧ اظهار بى اطلاعى مى كنند، دروغى بيش نيست چرا كه سازمان فداييان خلق ايران «اكثريت» و نشريه «كار»، در خارج از كشور، با آن وسايل اندك ارتباطى و خطرهاى موجود براى اطلاع رسانى از داخل ايران و سكوت مطلق در داخل زندان ها، از اين موضوع با خبر بوده اند و مگر امكان دارد يك سازمان مخالف حكومت با دسترسى اندك به داخل سلول هاى زندان از وقوع اين كشتار پيشاپيش با خبر باشد، اما دست اندركاران و وابستگان حكومت كه در تمام نهادهاى امنيتى نفوذ داشته اند، از چنين رويدادى «تا ماه ها و سال ها» بى خبر بمانند؟!