گفتوگو نباشد، یا خشونت جای آن میآید یا فریبکاری، مصطفی ملکیانما فقط با گفتوگو میتوانیم از خشونت و فریبکاری رهایی پیدا کنیم. در جامعه هر مسالهای از سه راه رفع میشود، یکی گفتوگوست، یکی خشونت و دیگر فریبکاری. اگر در جامعه گفتوگو تعطیل شود دو رقیبی که جای آن را میگیرند، خشونت و فریبکاری هستند ... [ادامه مطلب]
پرخواننده ترین ها
» دلیل کینه جویی های رهبری نسبت به خاتمی چیست؟
» 'دارندگان گرین کارت هم مشمول ممنوعیت سفر به آمریکا میشوند' » فرهادی بزودی تصمیماش را برای حضور در مراسم اسکار اعلام میکند » گیتار و آواز گلشیفته فراهانی همراه با رقص بهروز وثوقی » چگونگی انفجار ساختمان پلاسکو را بهتر بشناسیم » گزارشهایی از "دیپورت" مسافران ایرانی در فرودگاههای آمریکا پس از دستور ترامپ » مشاور رفسنجانی: عکس هاشمی را دستکاری کردهاند » تصویری: مانکن های پلاسکو! » تصویری: سرمای 35 درجه زیر صفر در مسکو! دونالد ترامپ آمد! دونالد ترامپ با يك سخنرانى زيبا آمد!؛ ف. م. سخن
بالاخره لحظه ها سپرى شد و «عاليجناب دونالد ترامپ»، پُست رياست جمهورى امريكا را، در يك مراسم ساده و زيبا از باراك اوباما تحويل گرفت. تعداد حاضران در اين مراسم چند صدهزار نفر بود و تقريبا نصف جمعيت حاضر در مراسم تحليف باراك اوباما؛ در مراسم او يك ميليون و هشتصد هزار نفر حضور يافته بودند. اين موضوع بى دليل نبود. محبوبيت اوباما هشتاد درصد و محبوبيت ترامپ چهل درصد بود. به هر حال، اين مراسم سنتى، با وجود درگيرى هاى شديد خيابانى در محل هاى دورتر، بسيار خوب برگزار شد و آقاى ترامپ به عنوان چهل و پنجمين رييس جمهور امريكا قدرت را در دست گرفت. در اين مراسم، جيمى كارتر و بانو، بيل كلينتون و بانو، جرج بوش پسر و بانو، حضور داشتند و جرج بوش پدر به دليل عفونت ريه، در بيمارستان بسترى بود و در اين مراسم حضور نيافت.
اما سخنرانى دونالد ترامپ شنيدنى بود. او گفته بود كه در اين مراسم، بر خلاف هميشه سخنرانى فيلسوفانه اى ايراد خواهد كرد. سخنرانى او البته فيلسوفانه نبود بلكه همه فهم بود. مى گويند سخنرانى پوپوليستى، انسان را به هيجان مى آورد چون از چيزهايى سخن به ميان مى آيد كه مسائل مبتلا به مردم است. حرف درستى ست. در نمونه ى بدوى احمدى نژادى اين نوع سخنرانى را ديده ايم و از دست رفتن تاثير آن را هم در طول زمان مشاهده كرده ايم. اما ترامپ پوپوليست هم باشد، پوپوليست بيكاره ى سخنگو نيست. كار او تجارت و بده بستان و معامله و رقابت و كسب سود و مديريت افراد و امثال اين ها بوده، و هر چند در عالم سياست كاره اى نبوده، اما در كار خودش جزو تراز اول ها بوده است. مى گويند كه ثروت باد آورده يا به ارث رسيده، نگه داريش هنر نمى خواهد. به اعتقاد من نه تنها هنر مى خواهد بلكه افزودن بر ارقام ثروت قبلى، جنم خاص طلب مى كند. اين كار، كار هر كسى نيست. استعداد مى خواهد و علاقه و فراگيرى، و از همه مهم تر كسب تجربه در زمان طولانى. از برخى روش هاى تجارى، مى توان در سياست نيز استفاده كرد و بر عكس، ولى هر كدام از اين دو رشته، مختصات خود را دارد و ویژگى هاى خود را. از مهم ترين خصائل فردى لازم در هر دو، داشتن كاراكتر خاص و كاريزماست كه بايد با اعتماد به نفس و برخورد روشن همراه باشد. اگر در سياست بتوان براى مدتى، با داستان سر مردم را گرم كرد، تجارت، مجال چندانى براى داستان سرايى به تاجر نمى دهد و او بايد همه چيز را به گونه اى برنامه ريزى كند كه تلاش اش در كوتاه مدت به كسب سود بينجامد. اكنون ترامپ مى گويد به دنبال سود و پيشرفت براى امريكاست. مى گويد، «امريكا پيش از هر چيز!» مى گويد امريكا بايد بزرگى خود را به دست آورد. امريكا بايد، پول ها و ثروتى را كه نصيب كشورهاى ديگر مى كند، نصيب خود و مردم امريكا كند. امريكايى ها بايد احساس تغيير در زندگى شان به وجود آيد. تبه كاران كه موجب از بين رفتن سرمايه مى شوند، بايد به گونه اى از گود خارج شوند كه اين سرمايه صرف بهبود وضع بهداشت و تحصيل مردم شود. چهره ى زمين از اسلاميست ها پاك شود. راه ها ساخته شود. پل ها كشيده شود. به جاى اين كه به نيروى كار خارجى، در خارج از امريكا كار سپرده شود، همين كار به بيكاران داخلى سپرده شود. كشورهاى ديگر بايد بدانند كه امريكا به دنبال منافع خود است... سخنان ترامپ فيلسوفانه نبود ولى غير منطقى هم نبود. تصور من اين است كه من هم اگر به جاى او بودم در مورد ايران مان همين خواست ها را مطرح مى كردم. همين آرزوها را بر زبان مى آوردم. روياى امريكايى با روياى ايرانى فرقى ندارد جز در نكات فرهنگى كه خاص هر كشور است. ملتى كه براى كشورش رويا نداشته باشد، سازنده نخواهد بود. اميدوار نخواهد بود. رييس كشورى كه از اين رويا و از تحقق آن سخن نگويد، و با قاطعيت بر آن به شكل معنوى و مادى پاى نفشارد، نخواهد توانست مردم را به سمت پيشرفت و كمال هدايت كند. افسوس كه از اين سخنان در طول تاريخ بسيار شنيده ايم و نتيجه اى نديده ايم، اما بوده اند سخنانى كه از مرحله ى رويا به مرحله ى واقعيت رسيده اند، با تلاش جانانه و كوشش و پيگيرى، و از همه مهم تر برنامه ريزى متخصصانه و واقع گرايانه. اين كه ترامپ خواهد توانست يا نه، اين كه شعارهاى زيباى ترامپ صورت تحقق پيدا خواهد كرد يا نه، طى چند ماه آينده معلوم خواهد شد. شروع حركت و مسيرى كه انتخاب مى شود، نشان خواهد داد كه در پايان ٤ و ٨ سال آينده، ترامپ، امريكا را به كجا خواهد برد. ما كماكان تا حرف ها به مرحله ى عمل در نيامده، پيشگويى آينده را نمى كنيم و منتظر نخستين گام ها مى مانيم. فعلا همين سخنرانى را در شروع كار «عاليجناب ترامپ» به عنوان نقطه ى حركت در نظر مى گيريم، و مسير حركت او و امريكا را به اميد اختيار كردن مسيرى صحيح و تنش زدا از امريكا و جهان دنبال مى كنيم. Copyright: gooya.com 2016
|