کینه جویی خامنه ای نسبت به آیت اللهی که در خبرگان به او رای منفی داد

نگام، حکایت فراموشی حجت الاسلام خامنه ای نسبت به الطاف افرادی که در گذشته ی او نقشی داشته اند حکایت تازه ای نیست، هم چون حکایت بسیاری از زمامدارانی که پس از رسیدن به قدرت حتی نزدیک ترین افراد به خود را به فراموشی سپرده و محبت های آنان را در حق خود به یاد نیاورده بلکه در برخی از موارد حتی در حق آنان بدی و ظلم روا داشته اند ، در این قسمت به نحوه برخورد حجت الاسلام خامنه ای با آیت الله محمد عبایی خراسانی که از دوستان دیرین مبارزه او بوده خواهیم پرداخت ، و از دوستان عزیز خواهشمندیم چنان چه موارد مستند و قابل انتشاری از این دست مطالب سراغ دارند ، برای تنویر افکار عمومی و آگاهی بخشی عمومی برای ما ارسال نمایند تا در بخش های بعدی از آن استفاده شود .

روزگاری دور، دو روحانی تبریزی برای تحصیل علوم حوزوی وارد مشهد مقدس می‌شوند؛ یکی سیدجواد خامنه‌ای و دیگری شیخ حسین عبائی.

دست برقضا هر دو درخیابان خسروی مشهد درمجاورت هم به اقامه نمازجماعت می‌پردازند. یکی در بازار سرشور و دیگری در روبروی آن مسجد ملاحیدر.

اتفاقا دو فرزند آن‌ها تقریبا هم سن و سال هستند. سیدعلی خامنه ای متولد ۱۳۱۸ درمشهد و محمد عبائی خراسانی متولد ۱۳۱۹ درمشهد.

با قیام آیت الله خمینی درسال ۱۳۴۲، این دوجوان همراه و هم مسیر با بنیان‌گزار نهضت و ازمبارزان با رژیم شاه می‌شوند.

اگرملاحظه‌ای به آن‌چه که گفته شد بیندازیم، شاید این‌همه اشتراک کمتر بین دو نفر به چشم بخورد.

آیت الله محمد عبائی خراسانی ازشاگردان آیت الله خمینی، ازفعالان نهضت اسلامی ایران، نمایندهٔ مجلس خبرگان رهبری در دوره اوّل از استان خراسان، عضو شورای برنامه‌ریزی دبیرخانه ائمّه جمعه سراسرکشور، نماینده آیت الله خمینی دردفتر تبلیغات قم، امام جمعه موقّت مشهد از سوی آیت الله خمینی، رئیس اسبق و ازموسسان دفترتبلیغات اسلامی حوزه علمیهٔ قم، مشاور رئیس جمهور درامور روحانیون درزمان آقای خاتمی، نماینده مردم مشهد درششمین دورهٔ مجلس شورای اسلامی بود، که درپیش از انقلاب نیز درجریان مبارزات با حکومت شاه بارها تبعید و زندانی شد.

او در دوران نخست وزیری مهندس موسوی ازحامیان وی و نیز از تاثیرگذارترین افراد درجریان موسوم به خط امام محسوب می‌شد که پس از رهبری حجت الاسلام خامنه‌ای هم‌چون سایر نیروهای اصلاح طلب مورد بی مهری وی واقع شد و ازتمامی مسئولیت‌های اجرائی کنارگذاشته شد.

حتی با تحریک برخی ازعناصر ناآگاه، پس از رهبری حجت الاسلام خامنه‌ای درسال ۶۹ ، با راه اندازی چند تجمع، خواستارعدم حضور وی به عنوان خطیب جمعه مشهد شدند، دلیل انجام این تجمع توسط عناصر ناآگاه که بعدها هسته اولیه ی انصارحزب‌الله و گروه فشار را تشکیل دادند، رای منفی آیت‌الله عبائی خراسانی درمجلس خبرگان به رهبری حجت الاسلام خامنه‌ای بود.

او دراوائل دهه هفتاد توسط جریانی ناشناس دریکی از روزها که امامت جمعه را عهده دار بود، مورد سوء قصد و اصابت گلوله به ناحیه شکم قرار گرفت. بعدها اعلام شد که ضاربان محاکمه و اعدام شده اند اما کسی اثری از ضاربان ندید و جریان محاکمه آنان نیز هرگز علنی نشد.

وی درانتخابات ریاست جمهوری سال ۱۳۷۶، درحالی‌که عازم سفرحج بود، به دلیل فضای سنگینی که علیه آقای خاتمی توسط اقتدارگرایان شکل گرفته بود، ازسفرحج منصرف شده و با پذیرش ریاست ستاد آقای خاتمی درقم، مردانه درمقابل تهدیدها و ارعاب‌ها ایستاد و نقش ویژه‌ای درآگاهی بخشی افکارعمومی ایفا نمود.

در دوران ریاست جمهوری آقای خاتمی که گروه فشار، فضای خاصی علیه دولت اصلاحات با کفن‌پوشی و تحصن درقم ایجاد کرده بودند، با راه‌اندازی کاروان حمایت روحانیون از قم، ملاقات تاریخی درتهران با آقای خاتمی به همت ایشان و افرادی چون مرحوم احمد قابل شکل گرفت که درشکسته شدن آن فضا، تاثیر به‌سزائی داشت.

وی مدتی به عنوان مشاور رئیس جمهوری در امور روحانیون در دوران آقای خاتمی فعالیت داشت و سپس به عنوان نماینده اول مردم مشهد به مجلس ششم راه یافت ، او در مجلس ششم به عنوان یکی از نمایندگان اصلاح طلب نقش فعالی داشت و از جمله نامه اعتراضی به رهبری را امضا و در تحصن و استعفای تاریخی نمایندگان اصلاح طلب مشارکت داشت.

آیت‌الله عبائی که دراوائل دهه هشتاد به دلیل از دست دادن هر دو کلیه، در هرهفته، چند روز برای دیالیزخون دربیمارستان بستری می‌شد، روزگار بسیار سخت و مشقت‌باری می‌گذراند و به دلیل نبودن امکانات در قم ، مجبور به فروش منزل شخصی در شهر قم برای تامین هزینه‌های درمان ، و سکونت درمنزلی کوچک درتهران شد.

دریکی از مراجعاتبه بیمارستان برای دیالیز خون ، زمانی‌که خانواده برای انتقال وی به منزل راهی بیمارستان شدند، پیکر بی‌جان او را از سردخانه ی بیمارستان تحویل گرفتند و او مظلومانه از این جهان فانی پر کشید؛ درحالی‌که در آخرین روزهای عمر او ، حجت الاسلام سیدعلی خامنه‌ای که اشتراکات فراوانی با او درجهات متعدد داشت، هرگز به عیادت او نرفت و حتی به نمایندگی از خود هم، شخصی را برای احوال‌پرسی از او نفرستاد و پس از درگذشت‌اش نیز از ارسال یک پیام تسلیت کوتاه دریغ نمود، شاید به این دلیل که درمجلس خبرگان به رهبری او رای منفی داده بود.