۱۲ درصد زنان مطلقه‌ زير ۲۰ سال هستند

رييس انجمن مددکاری اجتماعی ايران گفت: طبق آمار سازمان ثبت احوال در ۹ماهه اول امسال، ۱۲ درصد مطلقه‌ها کم تر از ۲۰ سال داشتند.

موسوی چلک در گفت و گو با خبرنگار «اجتماعی» ايسنا، با اشاره به يکی از مشکلات اجتماعی کشور(به ويژه در ۵ - ۶ سال اخير)، موضوع طلاق است، افزود: اگر جمعيت زير ۲۵ سال را در محاسبه آمار طلاق در نظر بگيريم اکثر مطلقه‌ها وهم چنين بخش اصلی طلاق ها در کم تر از ۲۵ سالگی اتفاق می افتد.

وی ادامه داد: با بررسی روند ۵۰ ساله کشور مشخص می‌شودکه روند طلاق همواره در جامعه رو به رشد بوده اما در چند سال اخير اين پديده افزايش چشمگيری داشته است.

چلک افزود: در سال ۹۲ به طور ميانگين در مقابل هر پنج ازدواج يک طلاق در کشور داشتيم اما اين آمار را نمی‌توان به تمام کشور تعميم داد زيرا در برخی استان‌ها مانند تهران اين نسبت کمتر از سه ازدواج و يک طلاق است و در استان البرز نيز تقريبا در مقابل هر سه ازدواج يک طلاق وجود دارد، درحاليکه در سيستان و بلوچستان ميزان ازدواج زياد بوده و طلاق بسيار کم است.

رييس انجمن مددکاری اجتماعی ايران ضمن اشاره به کاهش مدت زمان زندگی مشترک زوجين گفت: در گذشته عنوان می‌شد که بيشتر طلاق ها در پنج سال اول زندگی رخ می‌دهند اما در حال حاضر اين زمان به دو سال کاهش يافته و حتی طلاق هنگام عقد نيز در حال رواج است .

وی با بيان اينکه در حال حاضر زنان جوان کشور با مسئله طلاق درگير شده و اين موضوع باعث تشديد آسيب‌های احتمالی آنان می‌شود، عنوان کرد: اين زنان نيروی انسانی کشوربوده و در چرخه‌ انسانی کشورمی‌توانند بسيار موثر باشند و درگيری آنان با طلاق و به تبع آن ساير آسيب‌های اجتماعی، آنان را از مسير توسعه کنار زده و همچنين باعث کاهش قدرت آنان می‌شود.

موسوی چلک با بيان اينکه جامعه نسبت به يک زن مطلقه ديد خيلی خوبی ندارد، افزود:برای مثال در جامعه ما اگر زنی که دارای شوهر است با دوستانش به مسافرت برود، هيچ مشکلی ندارد اما اگر همين زن بعد از طلاق اين عمل را تکرار کند، برچسب‌های اجتماعی متعددی به وی زده شده و با تحقيرات متعدد اجتماعی روبرو خواهد شد که اين عوامل بستر ايجاد آسيب‌های اجتماعی متعدد را برای آنان فراهم می‌کند.

نبايد به طلاق نگاه جزيره‌ای داشت

رييس انجمن مددکاری اجتماعی ايران همچنين به برگزاری "جشن طلاق" اشاره کرد و گفت: به دليل رشد و افزايش آمار طلاق در حال حاضر قبح آن کمتر شده، درحدی که شاهد آن هستيم که برخی به برپايی جشن طلاق اقدام می‌کنند و يا حتی در برخی مواقع خود خانواده‌ها مشوق آن هستند.

وی با تاکيد براينکه طلاق " حلال مغضوب" است،اظهار کرد: ممکن است در بعضی اوقات طلاق راهکار باشد اما به دليل تبعات و پيامدهای اجتماعی که دارد در حوزه‌های آسيب‌های اجتماعی مورد بررسی و مطالعه قرار می‌گيرد.

چلک در ادامه تاکيد کرد: نبايد به طلاق نگاه جزيره‌ای داشت زيرا اين موضوع تحت تاثيرعوامل مختلف بوده و شامل عوامل متعددی است که بخشی از آن حوزه های اجتماعی،فرهنگی و... را شامل می‌شود.

وی ضمن بيان اينکه پيشگيری اولين راه حل مقابله با طلاق است،گفت: برای پيشگيری از طلاق از دوران کودکی بايد آموزش‌ها بر روی کودک و خانواده انجام شود تا نتيجه موردنظر حاصل شود.

چلک ادامه داد: بايد ارتباطات بين فردی، مهارت‌های عام و خاص زندگی و... مانند مهارت‌های همسرداری، روابط زناشويی، فرزندپروری، روان‌شناسی جنس مخالف و... به افراد از کودکی و نوجوانی آموزش داده شود، تا بتوانند ازدواج موفقی داشته باشند.

وی در ادامه عنوان کرد: متاسفانه در بسياری مواقع به ازدواج تنها به صورت يک ارتباط جنسی نگاه می‌شود که نگاه بسياراشتباهی است.

رييس انجمن مددکاری اجتماعی ايران در ارتباط با اين موضوع تصريح کرد:در همين حوزه نيز مشکلات بسيار زيادی وجود دارد برای مثال اغلب زوجين به علت ملاحظات اجتماعی متعدد اين موضوع را در دادخواست‌های طلاق خود مطرح نمی‌کنند در حاليکه يکی از مهم‌ترين مشکلات ما در طلاق عدم رضايت جنسی است.

وی با بيان اينکه همه افراد دچار مشکلات می‌شوند اما نکته مهم اين است که مردم بايد ياد بگيرند همانطور که برای مشکلات ماشين خود به مکانيکی می‌روند برای حل مسائل زناشويی نيز بايد به متخصصان اين امر مراجعه کنند، عنوان کرد: اگر زوجين حتی قبل از ورود مشکلات به متخصصان امر مراجعه کنند می‌توانند از زندگی خود لذت ببرند اما متاسفانه در جامعه ما همواره وقتی که مشکلات به اوج می‌رسد به ارائه راه‌حل فکر ميشود.

موسوی چلک

وی ادامه داد: واقعيت اين است که "سواد اجتماعی" برای زندگی کردن درجامعه فعلی خيلی کم است و اگرچه در حال حاضر دسترسی به تکنولوژی و اطلاعات بيشتر شده اما اين دستاوردها باعث لذت بردن از کيفيت زندگی نشده اند، زيرا حوزه اجتماعی همواره در کشور در حاشيه بوده و هم اکنون نيز دغدغه‌های اقتصادی اعم از سبد کالا و غيره بيش از مسائل اجتماعی مورد توجه است و نتيجه اين نوع نگاه ، افزايش آسيب‌های اجتماعی در جامعه است.