وقتی دادستان از حکم‌ات صحبت کرد. حکم به دست‌ات رسیده بود؟

نه، اصلا از حکم اطلاع نداشتم حتی وقتی با وکیل‌ام خانم ستوده هم تماس گرفته بودم، خبر نداشتند. برای من خیلی جالب بود که حکم هنوز به متهم ابلاغ نشده بود اما دادستان حکم را اعلام کرد و به آن اعتراض داشت.

تصور می‌کردی چنین حکمی برایت صادر شود؟

اصلا تصور نمی‌کردم که حکم این‌قدر سنگین باشد، در دادگاه برخورد قاضی خیلی خوب بود و دفاعیات را خیلی خوب شنید و آخر دادگاه به من گفت: «قول بده دیگر از این‌کارها نکنی. چون بعدها برای خودت خیلی بد می‌شود، برای ما که چیزی ندارد اما مسئولیت این اشتباه پای خودت است.» من اینطور استنباط کردم که پس حکمی که قرار است داده شود این‌قدر سنگین نیست و تکرار این کار باعث می‌شود مشکلاتی برای من پیش بیاید. حالا که بیست و چهار ماه حبس را دیدم، تعجب کردم و تعجبم زمانی بیشتر شد که دادستان نسبت به تعلیقی بودن حکم هم اعتراض داشت.

قبل از دادگاه چطور، اصلا قبل از این که روی سکو بروی چه تصوری از برخورد حکومت داشتی؟

می‌دانستم بازداشت می‌شوم. طبق تحقیقاتی که انجام داده بودم می‌دانستم مجازات این کاری که انجام می‌دهم یعنی برداشتن حجاب در اماکن عمومی دوماه زندان، پنجاه هزارتومان جریمه نقدی و یا ۷۴ضربه شلاق است. می‌دانستم یکی از این سه مجازات کاری است که انجام می‌دهم. البته بارها دیده بودم برای فعالان مدنی احکامی سنگین صادر می‌شود که هیچ سنخیتی با اتهام آن‌ها ندارد و حدس می‌زدم که برای من هم حکم سنگینی صادر می‌شود اما چیزی که باعث شد حکم بیست و چهار ماه زندان شوکه‌ام کند، برخورد قاضی در دادگاه بود.

حکم بر اساس چه اتهاماتی صادر شده؟

سه اتهام در کیفر خواست وجود دارد و به من تفهیم شده: تشویق مردم به فساد از طریق کشف حجاب درمرعا و منظر، تظاهر به عمل حرام و ظاهر شدن در اماکن عمومی بدون رعایت حجاب شرعی. برای این اتهام‌ها بیست و چهار ماه حکم تعزیری بریده‌اند ولی بعد اعلام کردند که چون حبس تعلیقی یک عامل بازدارنده است و متهم سابقه کیفری ندارد، این حکم را به بیست و یک‌ماه حبس تعلیقی و سه ماه حبس تعزیری تبدیل می‌کنیم که البته حالا آقای دادستان به تعلیقی بودن حکم اعتراض کرده.

با وجود حکمی که برایت صادر شده، اگر به عقب برگردی چه می‌کنی؟

من از کارم پشیمان نیستم، از قبل هزینه‌هایم را براورد کرده بودم. اگر بخواهم هزینه‌ها را در یک کفه ترازو بگذارم و رضایتم از این کار را در کفه دیگر بگذارم، رضایتم خیلی بالاتر از این است که بخواهم بگویم از این کار پشیمانم.

این روزها بسیاری از شما با عنوان دختران شجاع یاد می‌کنند ...

احساس شجاعت نمی‌کنم. چون من از یکی دیگر الگو گرفته بودم. شجاعت را کس دیگری به خرج داده بود، هزینه‌های سخت قبل از ما داده شده و من کمترین هزینه را می‌پردازم. شجاعت به من تزریق شد و من از فعالیت‌های آدم‌های قبل از خودم شجاعت گرفتم، از آن‌هایی که هنوز دارند حبس می‌کشند. به عبارت دیگر من در این مسیر پیاده‌روی می‌کنم. راستش فکر می‌کنم شجاعت را سه دختری دارند که داخل مترو سرود خواندند و برای زنان از حقوق‌شان حرف زدند. این‌که با مردم رو در رو بشوی و بگویی حق و حقوق تو این است واقعا شجاعت می‌خواهد، من اعتماد به نفس این کار را ندارم.

برگردیم به روزی که روی سکو ایستادی، چه حالی داشتی؟ چه اتفاقی افتاد؟

بیشتر هیجان و استرس داشتم. پنج دقیقه روی سکو ایستادم که نیروی انتظامی آمد. وقتی گفتند از نیروی انتظامی هستیم، خواستم کارت شناسایی را ببینم. کارت را دیدم و خودم بدون هیچ مقاومتی از سکو پائین آمدم. در مسیر به من گفتند روسری‌ات را سر کن. گفتم: من روسری سر نمی‌کنم. من به این دلیل بازداشت شدم که روسری سرم نبوده، پس اگر می‌خواهید من را بازداشت کنید، باید به همین صورت بازداشت کنید. گفتند: باشه با من بیا، وقتی به کلانتری رسیدیم. گفتند: اینجا دیگر شالتان را روی سرتان بگذارید، محیط نظامی است. گفتم: برای من فرقی نمی‌کند و مشکلی با این قضیه ندارم. با این که امکان برخورد می دادم اما برخوردی نکردند. بعد از معطلی‌هایی که در پلیس امنیت و دادسرا صورت گرفت، به زندان قرچک ورامین منتقل شدم اما برخورد خشنی با من صورت نگرفت.

اما با یکی از دختران خیابان انقلاب برخورد خشنی شد که ...

خبرش را در زندان شنیدم و واقعا شوکه شدم. شاید چون من مقاومتی برای پائین آمدن نکردم، برخوردی صورت نگرفت. به هرحال محترمانه بازداشت شدم.

فکر می‌کنی کارهایی مثل حرکت دختران انقلاب چه تاثیری در جامعه دارد؟

امید زیادی به جامعه تزریق می‌کند و این برایم خیلی برایم انگیزه است. قبلا حرف زدن از حجاب اختیاری قبیح شمرده می‌شد اما الان به راحتی همه درباره این موضوع حرف می‌زنند و اظهار عقیده می‌کنند. باب گفت‌وگو در این باره به خاطر تلاش‌های فعالان مدنی باز شده.

آیا روی خانواده‌ات هم تاثیری داشته، نظرشان چیست؟

قاعدتا موافق این کار نبودند اما مخالفت شان را هیچ وقت ابراز نکردند. یعنی نه کارم را تائید کردند و نه به خاطر آن من را شماتت کردند. تنها ناراحتی خانواده‌ام شرایط زندان بوده. درباره کارم قضاوتی نکردند. از نظر خودم بهترین برخوردی که می توانستند انجام دهند را انجام دادند.

قرار است مبارزه با حجاب اجباری را ادامه دهی؟

هنوز تصمیمی ندارم برای این که بعد از الان چه کنم. فقط این را می‌دانم که نرگس حسینی الان، نرگس حسینی یک ماه پیش نیست و هیچ وقت دیگر هم آن نرگس حسینی قبل نمی‌شود. این که چه اتفاقی بیافتد و در آینده چه کار کنم را هنوز تصمیم نگرفته‌ام.

برخوردها در این چند وقت چطور بوده؟ چه بازخوردی از دیگران گرفتی؟

آنقدر واکنش‌ها مثبت بود که واقعا انرژی مضاعف گرفتم. البته مطمئن بودم که از من حمایت می‌شود. اما بعد از این که آزاد شدم و بازخوردها را در فضای مجازی دیدم، شوکه شدم. واقعا ارزشمند بود و انرژی زیادی به من داد. دوست دارم این انرژی را پخش کنم و بگویم هیچ‌کس در این بازی تنها نیست. اگر قرار است حقت را بگیری، مطمئن باش که تنها نیستی.