در دوران آموزش خلبانی، گهگاه با بچه های هواپیماهای سمپاش ملاقاتی دست می داد. خلبانان سمپاش، کسانی بودند مثل راننده های کامیون «ماک»، آن هم از نوع قدیمی و به روغن سوزی افتاده! همیشه بوی مواد شیمیایی می دادند و برای این که بتوانند آثار سم و دود موتور را از سر و صورت شان پاک کنند مثل شوفرهای قدیمی، پارچه ای شبیه به «لنگ» به گردن شان می انداختند.
امروز در گزارش «رئیس» کمیته حمل و نقل کمیسیون عمران مجلس شورای اسلامی آمده بود:
«۲ خلبان پرواز تهران-یاسوج، برای فرود آمدن، هواپیما را خاموش می کنند و وقتی به کوه نزدیک می شوند، سیستم حسگر هواپیما ۲ بار اعلام می کند که هواپیما به مانع نزدیک می شود و باید اوج بگیرید که متاسفانه به دلیل خاموش بودن هواپیما، اوج گرفتن انجام نمی شود و هواپیما به کوه برخورد می کند.»
به کانال خبرنامه گویا در تلگرام بپیوندید
البته وقتی سواد نماینده ی مجلس در حدی باشد که موزه ی مشهور لوور پاریس را «lur» تلفظ کند، دانش هوایی «رییس کمیته حمل و نقل کمیسیون عمران مجلس شورای اسلامی» هم در حدی خواهد بود که فکر کند خلبانان هواپیما، وقتی هواپیما «به سرازیری» می افتد، موتور های آن را «خاموش» می کنند! بعد وقتی حسگرها ۲ بار اعلام می کنند که هواپیما به مانع نزدیک می شود و باید اوج بگیرند، چون یادشان رفته موتورها را خاموش کرده اند، نمی توانند «گازش» را بگیرند و در نتیجه هواپیما به کوه می خورَد!
من به عنوان یک خلبان به رییس کمیته حمل و نقل کمیسیون عمران مجلس شورای اسلامی -که عنوان اش را باید یک تریلی ۱۸ چرخ بکشد- عرض می کنم که خلبانان تهران - یاسوج، موقعی که هواپیما توو سرازیری افتاد، موتور ها را خاموش نکردند بلکه دنده خلاص زدند ولی وقتی حسگر شروع به بوق زدن کرد، متاسفانه ترمز هواپیما نگرفت و هواپیما در اثر برخورد به کوه چپ کرد و تووی دره افتاد!
گزارش می دهید، لااقل درست گزارش بدهید مردم فردا ازتان ایراد نگیرند که یارو با این همه اهنّ و تُلُپ بلد نبود علت سانحه را درست شرح بدهد!
تصویر مربوط است به مراسم دریافت لوح تقدیر کاپیتان ۷۴۷ مسیر تهرون-شابدولعظیم از رییس جمهور سابق جناب دکتر احمدی نژاد
