ای کاش بسیاری از مدیران مملکت در کار خود تخصص و تجربه داشتند، حتی اگر هر کاره‌ی دیگری بودند که نه به ما مربوط است و نه به کارشان لطمه می‌زد. مثلا می‌گویند فلانی تریاکی است، این به کار او صدمه می‌زند یا نه؟ اگر ربطی به کار او ندارد، پس به خودش مربوط است. وضعیت کاوه مدنی هم همین است.

تا کی می‌خواهیم در مسایل خصوصی آدم‌ها دخالت کنیم اما کار و تخصص او مهم نباشد و یا در اولویت چندم باشد؟

مملکت در شرایطی نیست که هی آدم‌های متخصص را به بهانه‌های بی ربط کنار بزنید. لااقل بگذارید کمی در اقتصاد و محیط زیست و مسایلی که با بحران مواجهیم به وضعیت بهتری برسیم و بعد قلع و قمع بفرمایید. اگر شعار حمایت از کالای ایرانی سر داده شده، برای عملی کردن آن تخصص را بالای سر بگذاریم.

اگر من مسوول بودم، مدیر متخصص از خارج وارد می‌کردم و جایگزین مدیران بی تخصصی می‌کردم که با روابط فامیلی و باندی و سیاسی روی کار آمده‌اند.

درد ما این است که مشتی غیرمتخصص بر بسیاری از صندلی‌های مدیریت کشور نشسته‌اند، وگرنه شما وقتی موبایل خارجی دست گرفته‌ای، وقتی از این همه تکنولوژی خارجی استفاده می‌کنی، مگر می‌پرسی که تولیدکننده‌ی اینها می‌رقصند و عرق می‌خورند یا نه؟ مگر وضعیت محیط زیست در کشورهایی که مسوولان محیط زیستشان پیراهن یقه آخوندی ندارند و عرق می‌خورند و می‌رقصند و نماز نمی‌خوانند و مسلمان نیستند و اصولگرا نیستند و ارزشی و انقلابی نیستند، بدتر از ماست؟