صدای دخترم از دور دست می‌آید.
صدای دخترم از نزدیک.
اگرچه تاریکم
وآسمان، به نَفَس‌های سرد، خیره شده ست.
ترانه‌ای به زبان ِ سپیده می‌گذرد
که لحظه‌های دلم را سپید خواهد کرد.
بگو به باغ بخندد
بگو جوانه، به جان ِ در خت بنشیند.
بگوبه عشق! درین روزگار ِ بی لبخند-
به رقص برخیزد.
مگو که تاریکم
وآسمان، به نَفَس‌های سرد، خیره شده ست.
سرود ِسبز ِ"سپیده"-
به رنجهای سکوت ِ سیاه، چیره شده ست.
به عشق بنویسید:
که ماجرای جوان ِ دلم، تماشایی ست.
به عشق بنویسید:
صدای دخترم از دوردست می‌آید
که اوج ِ زیبایی ست.
.........................
۵ بهمن ۹۷