روزنامه اعتماد نوشت: انتقاد مسعود ده‌نمکی از گلباران شدن یمن توسط تیم ملی ایران، این گمانه را به ذهن آدم متبادر می‌کند که ظاهرا آقای ده‌نمکی نمی‌تواند فوتبال را فارغ از ملاحظات سیاسی‌اش ببیند.
اینکه ده‌نمکی متوقع بوده تیم ملی ایران با تمام قوا مقابل یمن بازی نکند تا مبادا یمنی‌ها گلباران شوند و خدای نکرده دل سعودی‌ها و اماراتی‌ها شاد شود، به خوبی نشان می‌دهد که «فوتبال» برای ده‌نمکی محلی از اعراب ندارد. جناب ده‌نمکی کاری ندارد که تیم ملی «ایران» مقابل یمن بازی کرده و گلباران شدن یمن، به سود تیم ملی «ایران» است؛ و دیگر اینکه، تیم کی‌روش مشکل گلزنی دارد و اینکه پس از مدت‌ها موفق شده در یک بازی بیش از دو گل بزند...
واقعه مبارک و امیدبخشی برای فوتبال ایران و هواداران تیم ملی است؛ و اینکه دو گله شدن مهدی طارمی در بازی با یمن، می‌تواند موجب آقای گل شدن او در جام ملت‌های آسیا بشود؛ و اینکه سردار آزمون هم نیاز وافری داشت که در بازی با یمن پایش به گل باز شود تا در ادامه جام، مثل جام جهانی، درگیر فشار روحی ناشی از انتقاد منتقدین نشود؛ و اینکه تیم ایران قبل از جام ملت‌های آسیا، بازی تدارکاتی چندانی نداشته و در برابر تیم‌هایی مثل ویتنام و یمن باید با تمام قوا بازی کند که برای بازی‌های مهم‌تر در مراحل حذفی، کاملا آماده و آبدیده شده باشد و الخ.
مسعود خان ده‌نمکی با هیچ یک از این ملاحظات فوتبالی کاری ندارد و با ذهنیتی سیاست‌زده، فقط به این نکته فکر می‌کند که شاید شکست یمن موجب شادی «مرتجعین منطقه» شود. ولی آیا واقعا برد و باخت یمن برای عربستان و امارات این‌قدر اهمیت دارد؟
اکثر بازی‌های جام ملت‌های آسیا در ورزشگاه‌هایی نه‌چندان پر برگزار می‌شود. یعنی مردم امارات آن‌قدرها هم برای فوتبال سر و دست نمی‌شکنند. از برد و باخت تیم خودشان هم آن‌قدرها شاد و غمگین نمی‌شوند چه رسد به برد و باخت تیم یمن. ظاهرا مسعود ده‌نمکی نمی‌تواند مثل یک تماشاگر عادی فوتبال ببیند و از برد یا باخت این یا آن تیم، خوشحال یا ناراحت شود. چند سال پیش هم حسین شریعتمداری به کی‌روش و بازیکنانش اعتراض کرد که چرا 6 گل به فلسطین زدید. ایران امروز با ویتنام بازی دارد ولی بازی بعدی‌اش با عراق است.
با منطق مسعود ده‌نمکی و حسین شریعتمداری، معلوم نیست مقابل عراق چطور باید بازی کنیم. چون عراق در یک دهه اخیر رابطه خوبی با ایران داشته و در مجموع کشوری همسو با سیاست‌های ایران در خاورمیانه بوده است. آیا حق داریم مقابل عراق تمام‌قد حمله کنیم و از همه فرصت‌های‌مان برای گلزنی استفاده کنیم؟ تازه، ویتنام هم نماد مقاومت مقابل امریکاست. بازی با ویتنام را چه کار کنیم؟ اگر ویتنام را گلباران کنیم، شاید کهنه‌سربازان امریکایی جنگ امریکا و ویتنام را خوشحال کرده باشیم!
