این برنامه، زیرنظر معاونت سیاسی صدا سیما قرار دارد و از سال ها پیش، به انتشار اتهامات امنیتی و جنسی و نیز اعترافات تلویزیونی زندانیان در ایران شهرت داشته است. بسیاری از این زندانیان، بعد از آزادی تاکید کرده اند که برای ضبط اعترافات خود جلوی دوربین، مورد شکنجه نیروهای امنیتی قرار گرفته اند.

در گزارش تلویزیونی موسوم به طراحی سوخته، علاوه بر اعترافات تعدادی از فعالان بازداشت شده و اوراق بازجویی‌شان، تصاویری از صحنه های تعقیب و مراقبت برخی از آنها نیز به نمایش درآمد که ظاهرا، به طور مخفیانه از سوی ماموران امنیتی ضبط شده بود.

در بخشی از این برنامه، گوینده با مرتبط دانستن طیفی از اعتراضات معیشتی به آمریکا می‌گفت: "آمریکایی ها با پروژه هایی با محور اقتصادی تلاش کرده اند طرح های براندازی را جابیندازند". وی می افزود که ماموران ایالات متحده پروژه های "تابستان داغ" و "زمستان سخت" را برای براندازی حکومت ایران انجام داده اند و به دنبال آن هستند تا "پروژه ای را برای بهار و تابستان ۹۸" طراحی کنند.

آیت الله خامنه ای رهبر جمهوری اسلامی ایران نیز، چند هفته پیش با اشاره به یک طرح "براندازی" آمریکایی که به گفته او "تابستان داغ" نام داشت، از ناکام ماندن این طرح در تابستان ۱۳۹۷ سخن گفت و افزود که ایالات متحده به دنبال آن است تا در سال ۱۳۹۸ یک طرح مهمتر را به مرحله اجرا بگذارد.

در بخشی از گزارش طراحی ناکام، اسماعیل بخشی رو به روی دوربین می گفت نتیجه "القای ذهنی ای که کمونیست های کارگری [حزب کمونیست کارگری] و کمونیست های دیگر در ذهن ما انداخته بودند" این شده که او ایده تشکیل "شورای مستقل کارگری" را پی‌گیری کند.

در ادامه برنامه، یک برگه وزارت اطلاعات ایران تحت عنوان "فرم نظرسنجی" به چشم می حورد که ظاهرا قبل از آزادی از زندان، از آقای بخشی خواسته شده بود آن را پرکند. در بخشی از نوشته دست‌نویس روی این برگه آمده بود: "در این مدت حضورم به جز احترام و برادری چیزی ندیدم."

در قسمتی دیگر از گزارش، جملاتی مشابه از زبان سخنگوی کمیسیون امنیت ملی مجلس پخش می شد که حکایت داشت: "مجموعه وزارت اطلاعات اقدامات توام با احترام و برادری را در مورد ایشان [اسماعیل بخشی] اعمال کردند."

گزارش بیست و سی، همچنین با استناد به اظهارنظرهای رسمی مقام هایی در هر سه قوه قضاییه، مجریه و مقننه ایران، اظهارات اسماعیل بخشی را در مورد شکنجه شدن در زندان تکذیب می‌کرد. گزارش نتیجه می‌گرفت که طرح موضوع شکنجه، نوعی "عملیات روانی" با هدف "تاثیرگذاری بر روی ذهن برخی خواص و فضای سیاسی کشور" بوده است.