مسولان ثروتمند را نباید انتخاب کنیم

افرادی که در جمهوری اسلامی انتخاب می‌شوند باید زندگی شان به مردم نزدیک تر باشد

به زندگی عادی آیت الله خامنه ای نگاه کنیم که چه اندازه عادی زندگی می کنند

وی در مورد اشتباهاتی که برخی مسولان انجام داده اند گفت: اشتباه در همه دوران‌‌ها شده است.اشتباه که بالاخره خیلی هست. گاهی وقت‌‌ها اصلاً نفهمیدیم کی اشتباه کردیم. مگر خیلی از حملات نبودند، شاید اشتباهات محاسباتی باعث می‌شد که شکست بخورند یا عملیات لو برود. یا این که وزرایی را انتخاب می‌کردیم که نباید می‌کردیم. به نظر من وزرای ثروتمند را نباید انتخاب بکنیم. مسئولان ثروتمند نه فقط وزرا. آدم‌هایی که در جمهوری اسلامی انتخاب می‌شوند باید آدم‌هایی باشند که زندگی شان به مردم نزدیک تر باشد. طعم مشکلات را چشیده باشند و الان هم خیلی یک دفعه نخواهند فاصله پیدا کنند با بقیه. بالاخره زندگی هایشان بی شباهت با مردم نباشد . آیت الله خامنه‌ای زندگی عادی اش را نگاه کنید. ایشان ببینید چطور دارند زندگی می‌کنند. بچه‌های ایشان چطور دارند زندگی می‌کنند. همسر ایشان چطور زندگی می‌کنند. ایشان بالاترین مسئول هست. چرا دیگران باید غیر از این باشند؟ رئیس جمهور هم بعضی وقت‌‌ها ممکن است طور دیگری فکر کند و طور دیگری عمل کند.

هاشمی اول انقلاب و دوران جنگ را بیشتر می پسندم

فردی که چند هزار میلیارد پول دارد نباید وزیر جمهوری اسلامی بشود

وی در ادامه به دیدگاه های آیت الله هاشمی رفسنجانی اشاره کرد و گفت: ببینید آیت الله رفسنجانی ، حرف‌های پای نماز جمعه اوایل انقلاب با حرف‌هایی که اواخر می‌گفتند ۱۸۰ درجه فرق داشت. ایشان نفاق که نداشت، دیدش عوض شد، پس آیا ایشان از اول نباید به انقلاب می‌آمد؟ ستون انقلاب بود. شاید اگر خیلی‌‌ها مثل ایشان از اول نمی‌آمدند اصلاً این انقلاب اتفاق نمی‌افتاد. سهم بزرگی داشت. اما دید ایشان عوض شد. من هم دید عوض شده ایشان را نمی‌پسندم. هاشمی اول انقلاب و دوران جنگ را بیشتر می پسندم. اما بالاخره این اواخر شاید یک مقدار اشرافی گری از زمان آقای هاشمی شروع شد. بیانات ایشان، در انتخاب برخی افراد خب لزومی نداشت، می‌شد همان آدم‌های از سطوح پایین تر را انتخاب کنند. من یادم هست زمان آیت الله خامنه‌ای بعضی از وزرا جانشین بودند. وزیری که چند ده هزار، چند هزار میلیارد پول دارد، این اصلاً نباید وزیر جمهوری اسلامی بشود. اصلاً این همه آدم ، مگر آدم کم هست؟ و اینها اگر هر روز بیشتر شود به انقلاب صدمه می زند. باید جلوی آنها گرفته بشود. اینها را باید رسانه‌‌ها بگویند. کسی اینها را نمی‌گوید. اصلاً همه خوششان می‌آید هرچه که گردن کلفت تر باشد و قلدرتر باشد را می‌پسندند. خب این بد هست.

البته نمی توانم بگویم آقای هاشمی عوض شدند ، آقای هاشمی عوض نشد بعضی از ابعاد فکری ایشان عوض شد. یعنی ایشان بعد از جنگ آمد گفت مثلاً کلی ایده داد که باید خوب پوشید و خوب زندگی کرد. اصلاً لازم نیست آدم اینطور بگوید. کشوری که هنوز خیلی سازندگی را در پیش دارد، خیلی هزینه‌‌ها باید بکند و خیلی مبارزات باید بکند وقتی که یک آدمی در حد آقای هاشمی یا دیگران مثل آقای هاشمی نقش زیادی دارند در ارشاد مردم بایستی ملاحظات بیشتری بکنند در این چیزها، خودشان باید الگو باشند. بالاخره اگر دقت نکنیم روی جوانان تاثیرگذار هست. من آقای هاشمی را به عنوان مثال گفتم وگرنه هر انسانی می‌تواند در حسابش اشتباه بکند. ایراد آقای هاشمی این هست که به نظر من حیف بود، ایشان می‌توانست همانطور بماند و همان نقش را هم برای خانوادهای خودش داشته باشد و هم برای جوانان جامعه. یعنی آدم‌هایی نظیر ایشان و حتی کوچکتر از ایشان خیلی روی جوانان ما تاثیر گذار هستند.

آینده ایران خیلی خوب خواهد بود

ما حکومت اسلامی به معنای واقعی کلمه نیستیم اما از ما نزدیک تر به اسلام هم در هیچ کشوری نیست

خدا اگر این حکومت را نخواهد تایید کند، دیگر کدام را می‌خواهد تایید کند

وی در خصوص پیش بینی آینده ایران گفت: خیلی خوب . من علت دیگری که امیدوار هستم را عرض کنم. یک نظام الهی است. ما باید عمل کنیم اما خدا پشتیبان نظام بوده تا به الان. آقای آیت الله روزبهانی عزیز دو هفته قبل یک پیامی بود از قول ایشان که هیچ روزی نبوده بدون معجزه انقلابی گذشته باشد. وقتی خداوند اینقدر به ما ارادت دارد، حالا همه موجودات را ما هر روز نمی‌بینیم، اما اینقدر معجزه دیدیم که پیداست که ما با وجود این که به اندازه خلوص اول انقلاب نیستیم و خیلی‌‌ها هستند، هنوز ما خیلی آدم‌های خوبی داریم، آنهایی که مخفی هستند. آنهایی که ادعا ندارند. آن‌هایی که سرشان در کار خودشان هست و با صداقت و درستی و دلسوزی دارند کار خودشان را می‌کنند و اگر یک بار هم جنگ بشود به میدان می‌روند و از نظام دفاع می‌کنند. آنها فراوان هستند و خدا به خاطر آنها به آدم‌هایی که بالاخره در راس امور مثل امام و رهبری بودند نظام را حفظ کرده است. بعد هم خداوند خودش در قرآن مرتب از نصرت مسلمانان صحبت می‌کند. بالاخره الان در دنیا کشور حکومت اسلامی است ، البته ما حکومت اسلامی به معنای واقعی کلمه نیستیم. اما از ما نزدیک تر به اسلام هم در هیچ کشوری نیست. بنابراین خدا اگر این حکومت را نخواهد تایید کند دیگر کدام را می‌خواهد تایید کند. به خصوص این که خیلی از خلق خدا این ویژگی‌‌ها را دارند. منتهی آنها مثل من اهل خود نشان دادن نیستند. مثل همه نیستند که زیر نورافکن باشند همه آنها را ببینند. بین خودشان و خدا و خدا آنها را می‌بیند و دعای آنها را مستجاب می‌کند. بنابراین یک مثال کوچک واقعه طبس هست، بنابراین هیچ کس نمی‌تواند بگوید من نمی‌بینم . برای این که ما واقعه های طبس را که خبر نداشتیم. آمریکایی‌‌ها آمدند رفتند کلی حمله ای نظامی کردند چه بکنیم چه نکنیم، حالا آمدند با معدود افرادی هم در ایران تبانی کردند آمدند تا بغل تهران تا بیابان ها، هیچ کس هم خبر نداشت. خداوند طوفان شن بیابان را راه انداخت. اینها که این همه تمرین کرده بودند و این همه امکانات داشتند هواپیما و هلی کوپترشان را ریخت بهم و بهم خوردند و ریختند و سوختند و مردند و فرار کردند. اصلاً ما خبر نداشتیم. روز بعد آن، روز که شد تازه در نمازجمعه می‌گفتند. این که به غیر از معجزه ی انقلاب چیزی نمی‌شود در آن دید.

خاطره ای از پیشنهاد وزارت بهداشت در زمان مهندس موسوی

وی افزود: باز یک مثال دیگر به شما بگویم، من خودم وقتی معاون بهداشت آقای دکتر منافی بودم ، دکتر منافی رای اعتماد نیاورد. حالا قانون اساسی آن زمان طوری بود که رئیس جمهور که عوض می‌شد باید رای اعتماد می‌گرفتند هم مجلس. یکی از این دفعات ایشان رای نیاورد. ایشان و آقای نجفی وزیر علوم. اتفاقاً من آن موقع ساعت یک و نیم صبح بود از روستای اخلمد مشهد آمده بودم تهران، فرودگاه رسیده بودم یکی از معاونین آقای دکتر نیک نژاد ، هردوی ما معاون بودیم به من گفت شنیدید امروز چه شده، گفتم نه . گفت دکتر منافی رای نیاورد. خیلی ناراحت شدم چون ایشان خیلی آدم متعهد و مسلمان خوبی بود و خیلی حمایت می‌کرد. رفتم خانه، ساعت ۵ صبح پشت میزم بودم دیدم یک تلکسی آمده که تو سرپرست وزارت بهداری شدی. تعجب کردم و نگران. چرا من؟ من همچین ویژگی لازم را ندارم. چند ساعتی گذشت، ساعت اداری که شد شایعه شد که من را می‌خواهند معرفی کنند به عنوان وزیر. اینقدر نگران شدم که بلافاصله از آقای مهندس موسوی که نخست وزیر بود و آیت الله خامنه‌ای که رئیس جمهور بود وقت گرفتم نزد هردوی آنها رفتم و به هردوی آنها عین همین را گفتم که یک شایعه‌ای هست اصلاً نمی‌دانم درست هست یا غلط اما آمدم به شما بگویم که من نه توانایی لازم را دارم، نه مدیریت لازم را دارم، نه تیزهوشی لازم را دارم. و نه حتی وقت لازم. وقت راهم برای این می‌گویم که با این که من از دانشجویان دانشگاه شهید بهشتی هستم یک ساعت هم نمی‌روم درس بدهم مطب هم که نداشتم و ندارم، خانه هم پیدایم نمی‌شود برای این که همیشه پشت میزم هستم. و هشتم گرو نه من هست شما چطور می‌خواهید یک وزارت خانه را دست من بدهید. من عین همین را گفتم. گفتم من شایستگی صدارت جمهوری اسلامی را ندارم. خب این قضاوت من راجع به خودم بود.

مرگ و میر ناشی از بیماری‌های جنگ از خود جنگ بیشتر است

دکتر مرندی تصریح کرد: علی رغم این که بنده خودم محقر بودم و هستم و نه تنها آن موقع، هر پستی را از اول انقلاب تا الان از معاونت گرفته تا وزارت تا نمایندگی مجلس، هرچه من پیشنهاد کردم وزارت نمایندگی از من بهتر فراوان هست بنابراین همیشه امتناع کردم اما این را می‌خواستم بگویم با وجود این که بالاخره قضاوت من راجع به خودم این هست و نرفتم این دروغ را بگویم، برداشتم از خودم این هست. خداوند اینقدر به این مردم عنایت داشته و دارد که به خاطر آنها من ناتوان را که خودم را می‌شناختم به دست من کارهایی انجام داد. بنابراین سوپرمن که خداوند نیافریده است. یک بشری هست که آفریده. حالا من تازه به همسرم مرتب می‌گفتم که من نمی‌دانم برای خدا کار می‌کنم یا برای خودم. همین که یاد خدا می‌افتادم خدا کمکم می‌کرد. اگر فقط به فکر بودم دیگر چه می‌شد. می‌شد مثل خود امام و آیت الله خامنه ای. بنابراین اینها را می‌خواهم بگویم که الهی است کار.. یعنی همان ارتباط ناچیزی که منی که توان خودم را کم می‌دانم و آدم معتقد و متدینی نیستم گاهی به یاد خدا می‌افتم خدا در کار من ناتوان آنقدر عنایت کرد که بالاخره شبکه بهداشت و درمان کشور درست شد، در همان زمان تشکیل وزارت بهداشت و درمان و آموزش پزشکی شد. همه اینها برای همان سال‌های ۶۳ و ۶۴ و ۶۵ هست. یعنی ما آمدیم هرچه به وزارت علوم گفتیم دانشجوی پزشکی و گروه پزشکی را زیاد کن آقای نجفی و آقای دکتر فاضل گفتند نمی‌توانیم لذا یک لایحه‌ای من به مجلس بردم که همه دانشگاه‌های گروه پزشکی را گرفتیم آوردیم با وزارت بهداری ادغام کردیم. بلافاصله هر استانی یک دانشگاه از سیستان و بلوچستان، بوشهر، لرستان، ایلام، کهگیلویه و بویراحمر ، چارمحال بختیاری، هر استان ، هر کدام یک دانشگاه که اصلاً استاد که هیچی پزشک هم ما نداشتیم، تاسیس کردیم. اینجا باید دانشگاه بشود. بلافاصله آمدیم چند هزار دانشجوی پزشکی همان سال اول گرفتیم ، اساتید ما بیچاره‌‌ها از شهید بهشتی و تهران و اصفهان و شیراز و مشهد و تبریز می‌رفتند به یک یکی اینها ایام تعطیل هروقت می‌توانستند می‌رفتند درس می‌دادند ، جبهه را هم اداره می‌کردند. خداوند این کار را کرد و ما توانستیم در ظرف دو سه سال هم شبکه را و هم در اوج بی پولی جنگ که اصلاً پول نبود دانشگاه تاسیس بشود. دانشجو تربیت بشود. چند هزار پزشک خارجی که داشتیم دیگر نیازی به آنها نداشته باشیم. شاخص‌های ما اینطوری بشود که روسای سازمان جهانی بهداشت، یونیسف و اینها که به ایران می‌آمدند می‌رفتند خارج از کشور مصاحبه می‌کرد که همه کشورها وقتی درگیر جنگ می‌شوند بیماری همه گیر که در کشور اتفاق می‌افتد بیش از خود جنگ مرگ و میر دارد. مرگ و میر ناشی از بیماری‌های جنگ از خود جنگ بیشتر هست. تنها کشور دنیا که اصلاً همه گیری پیدا نکرد زمان جنگ جمهوری اسلامی بود. حالا من نمی‌خواهم بگویم من توانستم. بله من وزیر بودم، و این نهات لطف خدا بود. من همه ی این‌‌ها را می‌خواهم بگویم که خداوند در کار ما نقش دارد و در حالی که همه ی کشورها در جنگ شاخص‌های بهداشتی شان به شدت سقوط می‌کند تنها کشوری که سقوطی نکرده به سرعت صعود کرد جمهوری اسلامی بوده است. این‌‌ها همه لطف خدا هست. بالاخره ما چه می‌خواهیم. می‌خواهیم چه کار بکند که بگوییم کار خدا نیست. ما که پولی نداشتیم. ما آن موقع تمام پایانه‌های نفت ما بمباران و موشک باران بود تنها جایی که می‌توانستیم استخراجی بکنیم از خارک بود آن هم محدود به یک میلیون بشکه در روز بود آن هم با تبانی آمریکا و کشورهای عربی، نفت ما از ۴۰ و خرده‌ای دلار به ۷، ۸ دلار رسیده بود. یک و نیم دلار آن هم صرف استخراج آن می‌شد باقیماندهای آن کل درآمد ما چون ما صادراتی نداشتیم فقط همین را داشتیم. غیر از نفت درآمدی نداشتیم. همین پول هم باید خرج دفاع مقدس می‌شد. در همین بی پولی بالاخره شبکه بهداشت در کل کشور، دانشگاه‌‌ها در کل کشور، آموزش ۶، ۷ هزار دانشجو در سال پزشکی و چندین برابر آن گروه پزشکی ایجاد شد. سال ۶۶ که برای اولین فوق تخصص اصلاً در کشور سابقه ای نداشتیم ، در ۲۷، ۲۸ رشته فوق تخصص پایه گذاری کردیم. همهای اینها موجب شد که ما بی نیاز بشویم. برای هر چیز کوچکی مریض‌های ما به خارج می‌رفتند. برای ناباروری، برای پیوند اعضا و حتی برای تشدید بیماری ها... به سرعت خودکفا شدیم و الان از خارج به ایران می‌آیند. آخه این که می‌گویند ما مورچه‌ای حرکت کردیم کدام کشوری اینطوری شده است.

[شیوه] مدیریت های ما در طول ۴۰ سال گذشته باید تغییر می کرد اما این گونه نشد

در جمهوری اسلامی ما همیشه می‌گوییم پول نیست در حالی که مدیریت ما اشکال دارد

وی در پاسخ به این سوال که مهم ترین مساله ای که در طول ۴۰ سال گذشته باید تغییر می‌کرد اما به آن صورت تغییر ایجاد نشد، چه بوده است؟ گفت: مدیریت‌های ما. ببینید در جمهوری اسلامی ما همیشه می‌گوییم پول نیست در حالی که مدیریت ما اشکال دارد. برای این که قبول نداریم مدیر بدی هستیم. من وقتی خودم می‌دانم مدیر بدی هستم تلاش بیشتری می‌کنم. اگر گفتم پول نیست دیگر تلاش نمی‌کنم. من می‌گویم پول هست اما... من در این مورد خیلی مصاحبه کردم و خودم را مثال زدم برای این که به مدیران دیگر برنخورد. همه جا گفتم که در زمانی که من بودم اگر هر کار‌هایی که باید می‌شد در جمهوری اسلامی نشد مدیریت خود من بوده است. نه کمبود پول. بله پول کم بود ، درآمد ما همین بود. کمبود هم داشتیم. کوپن هم به ما می‌دادند. نصف شانه تخم مرغ شکسته بود، نفت نداشتیم شوفاژهامون را راه بیاندازیم. خودم وزیر بودم ۴۵ روز خودم و زن و بچه ام از سرما می‌لرزیدیم. هر چه لباس داشتیم می‌پوشیدیم . خب این وضع اقتصادی ما بود اما در همین شرایط اگر هرکاری نشد به خاطر ضعف مدیریت من هست. برای این که تشکیل وزارت درمان و آموزش پزشکی کار عظیمی بود. بالاخره شد. با این که پول نداشتیم. این همه دانشگاه تاسیس کنیم. باید وقتی این همه دانشجو گرفتیم، دانشگاه شهید بهشتی که ۶۰۰ نفر دانشجو گرفت کلاس هایش ۶۰ نفره بود.

همه می‌گوییم پول نیست در حالی که پول آخرین مشکل کشور ماست

دکتر مرندی در پاسخ به این سوال که چرا تا الان نتوانستیم مدیر خوب داشته باشیم؟ اظهار داشت: ببینید من را بد انتخاب کردند از اول به آنها گفتم نکنید. بنابراین این انتخاب من بود ، دوم این که من به دنبال این می‌گشتم عیب‌های خودم را مخفی کنم عیب را در جای دیگر ببینم . همه می‌گوییم پول نیست در حالی که پول آخرین مشکل کشور ما هست. ما کشور بی پولی نبودیم هنوز هم در شرایط سخت اقتصادی نیستیم. این مخفی کردن عیب و نقطه ضعف‌های خودمان هست.

افرادی مثل من بودند که می‌توانستند افراد بهتری جایگزینشان بشوند

وی تصریح کرد: عمومی صحبت کردن کار آسانی است. آدم بگوید همه چیز خراب است. اما من مثالش را از خودم می‌زنم. بالاخره افرادی مثل من بودند که می‌توانستند افراد بهتری جایگزینشان بشوند یا الان تو که مدیر شدی خودت را درست کن ، در جبهه مگر این بسیجی‌‌ها که رفتند مگر چقدر کارشناس جنگ بودند. کدامشان کلاس‌هایی دیده بودند. اینها رفتند خودشان را ساختند از خودشان عبور کردند توانستند خودشان را بسازند فرمانده هم بشوند تا مرز شهادت هم رفتند نگفتند چون این نیست چون آن نیست حمله نمی‌کنیم. خب این ما هستیم که مشکل داریم. این مشکل را ما باید برطرف کنیم. حالا اگر نکردیم یا نباید مدیر می‌شدیم یا مدیر خوبی نبودیم. به هر حال من بیشتر از خودم می‌گویم.

آیت الله خامنه‌ای را می‌خواستند رهبر بگذارند اولین کسی که مخالفت کرد خودش بود. دست آخر بالاخره می‌گفتند که شما باید رهبر بشوید گفت اگر رهبر شدم دیگر محکم می‌ایستم و محکم ایستاد

مرندی افزود: من که ایده آل نیستم خدا را در نظر بگیرم که اگر این جا گذشت آن دنیا خدا یقه من را می‌چسبد . این یک. و آن رئیسی که من را گذاشته و آن رئیسی که من را بر نمی‌دارد و آن مجلسی که باید نظارت بکند. فقط هم که وزرا نیستند. یعنی اشکال کار را با یک قانون نمی‌شود درست کرد. یک یک ما هست... که ما اگر نظام اسلامی هستیم فقط وابسته به خدا هستیم. خدا دارد می‌بیند که من به درد این کار نمی‌خورم نباید داوطلب آن بشوم. خواستند هم بگذارند نباید زیر بار آن بروم. حالا اگر گذاشتند باید جان بکنم و آن را درست انجام بدهم. آیت الله خامنه‌ای را می‌خواستند رهبر بگذارند، اولین کسی که مخالفت کرد خود ایشان بود. دست آخر بالاخره می‌گفتند که شما باید رهبر بشوید، گفت اگر شدم دیگر محکم می‌ایستم و محکم ایستاد. بنابراین ما باید کاری که فکر می‌کنیم از عهده آن بر نمی‌آییم به آن ورود پیدا نکنیم و نگذاریم و اگر گردن ما را گذاشتند، دیگر باید همه زندگی مان را بگذاریم همه چیز را فداکاری کنیم تا کار پیش برود. و خدا برای کاری که در راه او باشد برکت می‌گذارد. من تجربه ی محدود به شخص خودم می‌گویم من نه خیلی اسلام شناس هستم و نه خیلی خداشناس .نه می‌توانم راجع به همه صحبت بکنم. من روی تجربه محدود خودم می‌گویم و اصلاً نمی‌خواهم کسی را زیر سوال ببرم.