به دنبال حمله ی شدید روزنامه کیهان به علی مطهری بابت اظهارات اخیرش در مورد دو نامه امام، علی مطهری، این روزنامه را دارای «جمود» معرفی کرد.

در یادداشت مطهری خطاب به شریعتمداری آمده است:

با اهداء سلام، در مطلبی تحت عنوان «ارادت شهید مطهری به امام(ره) و پسری که خاندان را گم کرده است» در بخش خبر ویژه آن روزنامه در روز شنبه ۲۷ بهمن با ادب کیهانی آمده است: «علی مطهری بسیار بیجا و غلط می‌کند که تعیین تکلیف می‌کند امام چه باید می‌نوشته و چه نمی‌نوشته یا نامه ایشان از سر دلخوری و شرایط جسمی بوده است.»

این نگاه کیهان که ولایت فقیه را به معنی تعطیل عقل و عدم اظهارنظر و جمود به الفاظ می‌داند آفتی است که متأسفانه دامنگیر انقلاب اسلامی شده و نه با نظر امام خمینی(ره) مطابق است و نه با نظر مقام رهبری. این طرز فکر، انسان را به یاد تنگ‌نظری و کج‌فهمی خوارج و به یاد جمود اشعری‌گری در میان اهل سنت و جمود اخباری‌گری در میان شیعه می‌اندازد و از آن بالاتر به یاد حنابله می‌اندازد که اساساً بحث و استدلال درباره اصول دین را حرام می‌دانستند و اخلافشان امروز در قالب داعش و القاعده به خیال خود در راه اسلام فعالیت می‌کنند.

جمود فکری اخباریها به حدی بود که چون امام صادق علیه‌السلام در فوت فرزندش روی تابوت او نوشته بود «اسماعیل یشهد أن لا اله الاّ الله...» آنها هم برای میت خود می‌نوشتند «اسماعیل یشهد...» غافل از این که نام میت چیز دیگری بود.

این که گفته‌ام سخنان امام و هر بزرگی باید با توجه به شرایط زمان و مکان آن سخن فهمیده شود همان طور که درباره معصوم چنین عمل می‌کنیم چنان ذهن جامد و اخباری کیهان را به هم ریخته که به توهین و حرفهای بی‌ربط روی آورده است.

استاد شهید مطهری در سخنرانی که بعد از رحلت آیت‌الله بروجردی کرده‌اند می‌گویند‌ »اخیراً از بعضی مردم که در جستجوی مرجع تقلید هستند گاهی این کلمه را می‌شنوم که می‌گویند می‌گردیم کسی را پیدا کنیم که آنجا سربسپاریم. می‌خواهم بگویم تقلیدی که در اسلام دستور رسیده سر سپردن نیست، چشم باز کردن و چشم باز داشتن است.

تقلید اگر شکل سرسپردن پیدا کرد هزارها مفاسد پیدا می‌کند.» بهترین نمونه برای درک درست اصل ولایت فقیه، نوع رفتاری است که آیت‌الله مطهری با امام خمینی داشته‌اند. همه می‌دانیم هیچ کس از شهید مطهری نزدیک‌تر و علاقه‌مندتر به امام(ره) نبود و امام نیز هیچ کس را به اندازه استاد مطهری عزیز نمی‌داشت تا آنجا که او را پاره تن خود نامید.