سازمان مجاهدین خلق، متشکل ترین تشکیلات مخالف جمهوری اسلامی با نظمی آهنین و توتالیتر است. به نحوی که پس از گذشت سال ها یک کلمه هیچ یک از اعضای سازمان درباره سرنوشت مسعود رجوی سخن نمی گویند. سازمان مجاهدین خلق تجربه بالایی در نفوذ در ارکان جمهوری اسلامی، عملیات نظامی، تروریسم ، جنگ با صدام علیه ایران و جاسوسی دارد.
هر حرکت اعتراضی به حقیکه مردم ایران علیه جمهوری اسلامی به راه می اندازند، مدعیان رهبری در خارج از کشور و گروه ها و سازمان ها می کوشند تا از آن به نفع خود استفاده کنند و یا آن را به نام خود ثبت سازند. به عنوان مثال، سلطنت طلبان از این نوع ادعاها درباره حرکت اعتراضی دی ماه ۱۳۹۶ و حرکت اعتراضی آبان ۱۳۹۸ داشته اند. آیا سازمان مجاهدین خلق هیچ حضوری در این اعتراض ها نداشته و هیچ ادعایی درباره آن ها ندارد؟ مجاهدین حتی آن قدر متواضع شده اند که از نقششان سخن نمی گویند تا ریا نشود؟ یا در تظاهرات هیچ نمادی از خود به نمایش نمی گذارند و فقط و فقط برای رضایت خدا کار می کنند؟
نیروهایی که توسط مجاهدین خلق سازماندهی شده اند، قطعاً در حرکت مردمی اخیر حضور داشته اند. اما آنان به خوبی می دانند که اگر شعارهایی به سود سازمان سر دهند یا نمادهایی از سازمان را بر افرازند، اول توسط مردم با آن ها برخورد صورت خواهد گرفت. مجاهدین خلق آن قدر نزد همه بدنام اند که نمی توانند ابراز وجودی بکنند. اما سازمانی که با دولت های آمریکا، اسرائیل، عربستان سعودی، و....کار مشترک انجام داده و می دهد؛ از حرکت اعتراضی اخیر چه استفاده ای کرده است؟ نیروهایش چه اقداماتی در شهرهایی که حضور داشته اند انجام داده اند؟ آنان کوشیده اند حرکت مردمی را به چه سمت و سویی سوق دهند؟
بدیهی است که آن ها نه تنها هیچ گاه مخالف خشونت و ترور و جنگ نبوده اند، بلکه از همه این ها به گستردگی تمام استفاده کرده اند. مسعود رجوی در گزارش یکساله گفت که فقط در یک سال اول پس از خرداد ۱۳۶۰،بیش از ۲ هزار نفر از نیروهای جمهوری اسلامی را ترور کرده اند. مطابق گزارش های رسمی سازمان مجاهدین خلق، این سازمان در جنگ صدام حسین علیه ایران، حدود ۶۹ هزار نظامی ایران را کشته است. این سازمان با این سوابق مهارت بسیاری در استفاده از خشونت دارد. نیروهای سازمان مجاهدین خلق در حرکت اعتراضی چند روز اخیر مردم علیه جمهوری اسلامی دست به چه اقداماتی زده اند؟
پاسخ به این پرسش تکلیف تمامی دموکراسی خواهان را با "هروئین خشونت" روشن می سازد. مردم به حق علیه جمهوری اسلامی تظاهرات اعتراضی مسالمت آمیز برگزار کرده و خواستار تحولات بنیادین هستند. اما باید دید کدام افراد و گروه ها می کوشند حرکت مردمی را به "زهر خشونت" آلوده سازند؟
افرادی که آرزو و آرمان شان جایگزین کردن یک «جمهوری دموکراتیک ملتزم به آزادی و حقوق بشر و عدالت به مثابه رفع کلیه اشکال تبعیض های قومی و مذهبی و جنسی و طبقاتی و بهره کشی» به جای دیکتاتوری جمهوری اسلامیاست، می دانند که با خشونت، ترور، به آتش کشیدن همه اماکن عمومی و غارت اموال ملی نمی توان به این آرمان دست یافت. این نوع اقدامات اگر گسترده شوند، ایران را به مغاک جنگ داخلی و تجزیه پرتاب خواهند کرد. اگر هم شکست بخورند، جمهوری اسلامی فضا را بیش از پیش خواهد بست.
فرض کنید بیماری به پزشکی جهت دردهای شدید جسمانی و روانی رجوع می کند. بیمار به پزشک می گوید من برای درمان بیماری از هروئین استفاده می کنم و تاکنون موثر بوده است. پزشک با مسئولیت و اخلاق حرفه ای به او خواهد گفت که هروئین تو را خواهد کشت. اخلاق پزشکی و مسئولیت انسانی به او اجازه نمی دهد تا به بیمار تجویز هروئین کند و برای خلاص شدن یکسره از شر درد به او زهر تجویز کند.
خشونت هروئین و زهر است. آری رژیم های دیکتاتوری از خشونت و سرکوب استفاده کرده و می کنند. به همین دلیل نیز دیکتاتوری نامیده می شوند. اما آیا مخالفان نیز باید مانند دیکتاتور شده و از خشونت استفاده کنند؟ پس چه فرقی میان مخالفان دموکرات و دیکتاتور خودکامه وجود دارد؟ اگر مخالفان جمهوری اسلامی هم از خشونت استفاده کنند، مانند خامنه ای خواهند شد.
ما در این روزها، ماه ها، سال ها و دهه ها؛ به رهبرانی چون گاندی، مارتین لوتر کینگو مادر ترزانیاز داریم. مبارزه غیر خشونت آمیز هم به خوبی تئوریزه شده ، هم تجربه خوبی در جوامع مختلف از خود به یادگار گذارده است.
دموکراسی خواهان، دموکراسی و حقوق بشر و عدالت و برابری را برای ایران و ایرانیان می خواهند. اگر افراد و سازمان هایی ایران را با خشونت و آتش افروزی به جنگ داخلی و تجزیه پرتاب کنند، دیگر ایران و ایرانیان باقی نخواهند ماند تا از برابری و آزادی بهره مند شوند. «اول بقای ایران و ایرانیان»، «دوم گذار غیر خشونت آمیز از جمهوری اسلامی به جمهوری سکولار دموکراتیک عادلانه».
فیس بوک اکبر گنجی: https://www.facebook.com/
تلگرام اکبر گنجی: https://t.me/ganji_
