البته بر ما جوانان ۴۱ سال پیش عیب نیست که آرزو داشته باشیم حکومت نکبت اسلامی، امروز و فردا سقوط کند.
چرا؟
چون دیگر عمری باقی نیست که به محاکمه کشیده شدن خامنه ای و دار و دسته ی اراذل و اوباش حکومت اسلامی را به نظاره بنشینیم و آن ها را برای انجام کار مفید و سازنده، در دل کویر اسکان دهیم!
اهل سیاست ما، برای این که دلِ ما عوام، به سقوط حکومت فقها خوش باشد، از همان سال اول انقلاب، وعده های شش ماهه جهت وقوع این رویداد فرح انگیز می دادند و مثل تمدید تحریم ها توسط دولت امریکا، بعد از پایان شش ماه، وعده ی خودشان را تمدید می کردند.
شش ماه شش ماه ها، تمدید شد و تمدید شد تا امروز که حکومت آقایان ۴۱ سال ه شده است و قدوم مبارک ما و حاکمان اولیه به گور هر چه نزدیک تر شده است.
فکر می کنم که ۴۱ سال دمیدن بر شعار «به دل ام برات شده که حکومت امسال خواهد رفت» کافی باشد آن هم از جانب کسانی که در این ۴۱ سال تمام وقت با حکومت دست به گریبان بوده اند.
به عبارت خودمونی تر «بابا بسه دیگه! خفه مون کردین با این پیش گویی ها و پیش بینی ها تون. جوونای امروز چه گناهی کردن که باید همین جور شیش شیش ماه و تا پایان سال نوی خورشیدی و اول سال میلادی و این ها منتظر سقوط بمانند، و چون اتفاقی نمی افتد، دچار یاس و پژمردگی شوند.»
کسی که دو تا کتاب یا مطلب در باره ی جامعه شناسی خوانده باشد، می داند و با عقل سلیم اش می فهمد که موضوع اجتماع، فرمول ریاضی فیزیک نیست که همه چیز اش حساب کتاب داشته باشد.
جامعه یک موجود زنده ی به غایت پیچیده است با رفتار های پیچیده و نتایج پیچیده ای که از این رفتارهای پیچیده می گیرد.
یعنی تحلیل گر باید خیلی متوهم باشد که برای امر اجتماعی، تاریخ تعیین کند.
پس لطفا به خاطر روحیه ی نداشته ی جوانان امروز، از خودتان به صورت «شیکمی» تاریخ سقوط صادر نفرمایید! متشکرم.
جزییاتی جدید از برگزاری دادگاه روح‌الله زم
هتلی که مهمانان را تشویق می‌کند دست به کار شوند
