سردار گفت ما از انجمن اسلامی اومدیم نه مدرسه نظام

هادی خرسندی - ایندیپندنت فارسی

بسم الله الرحمن الرحیم. بالاخره این هفته باید به خانه سردار شورالاسلام برای مصاحبه رفته، ولی خوشبختانه همسر و عیال و سه فرزند و دو مادرزن ایشان نیز در منزل بوده و خطری اینجانبه را تهدید نمی‌نماید.

در موقع وارد شدن به داخل منزل، یک نفر خدمتکار که شبیه نوکر بود ولی در ارتش شاه گماشته گفته شده و امیران ارتش به منزل برده و خوب نیز بوده، اول اینجانبه را مجبور به ماچ کردن یک جلد کلام الله مجید نموده که بالا سر اینجانبه گرفته بود که پایین آورده اینجانبه بوس نموده ، دوباره بالا برده که از زیر آن رد شدیم و خودش نیز که تازه از بیرون آمده بود آن قرآن را ماچ و بوسه و احوالپرسی نموده و بالا سر خود گرفته و سعی می‌کرد از زیر آن رد شود.

اینجانبه مدتی نگاه کردیم که آن مرد برای رد شدن از زیر قرآنی که در دست خودش بود خیلی کوشش و ممارست به خرج داده و چند بار دور خودش چرخیده و قرآن را با یک دست بالا گرفته و در حال رد شدن از زیر آن، به دست دیگر داده و دوباره دور خودش چرخیده و قرآن را دو دستی بالای سر خودش گرفته و دولا شده و چند قدم جلو آمده ولی قرآن نیز همراه او جلو می‌آمد و او نمی‌توانست از زیر آن رد شود!

معلوم بود که عملیات رد شدن از زیر قرآن توسط آن برادر مسلمان درست انجام نشده و تقریباً ثابت گردید که در دین مبین اسلام یک نفر به تنهایی نمی‌تواند از زیر قرآن رد شود. پس این خودش از معجزات قرآن مجید می‌باشد که مسلمانان را به باهم بودن و همراهی و مشارکت تشویق، بلکه مجبور نموده. ولی البته فکر زمان کرونا را ننموده بوده.

مطالب بیشتر در سایت ایندیپندنت فارسی

بنابراین برادر خدمتکار تلفن به برادرش که راننده سردار بوده و در گاراژ بوده کرده و کمک طلبیده و برادر برادر خدمتکار به کمک برادر خدمتکار آمده و برای کمک به رد شدن برادر خود، از زیر قرآن، آن را بالا سر برادر خدمتکار گرفته و او رد شده و سپس برادر، برادر برادر خدمتکار به گاراژ برگشته و برادر خدمتکار که سرانجام با خیال راحت از زیر قرآن رد شده بود، اینجانبه را به اتاق پذیرایی راهنمایی که پنج بانوی چادر سیاه و یک شکل در آنجا منتظر اینجانبه ایستاده که دماغ‌هایشان معلوم و یکی از دماغ‌ها عینک نیز داشت که مجموعاً دو مادرزن با صبیه‌ها و یک نفر هم زاپاس بودند.

آخوند مدعی طب اسلامی به هیچ مانعی سراغ بیماران بستری در بیمارستان رفت

ولی از حق نگذریم که اینجانبه خود نیز مانند آنها با چادر مشکی و دماغ خویش بودیم ولی این اخلاق ناپسند انسان‌ها می‌باشد که عیب خودشان را نمی‌بینند ولی مال آن پنج نفر دیگر را می‌بینند.

بنابراین به همه آنها عرض سلام و رعایت فاصله نموده به طوری که یک خانم خدمتکار بدحجاب ضد انقلاب با مانتو و روسری از آشپزخانه به اتاق وارد شده، با فاصله یک چای روی میز گذاشته و با دست به اینجانبه اشاره کرده که خودت برو بردار!

پس از رفتن اینجانب به طرف استکان چای و برداشتن آن، سکرتر مخصوص سردار با رفتار احترام آمیز مخصوصی جلو آمده ، دستی به ریش و سبیل خود کشیده «بنده عبدالله هستم» عرض کرده، اینجانب را به طبقه بالا که اتاق کار سردار در منزل می‌باشد راهنمایی، در مسیر پله‌ها قاب عکس‌های زیبایی به دیوار بود که عکس دکل‌های مختلف را در خلیج همیشگی فارس نشان داده. اینها دکل‌هایی بود که سردار قبلاً دزدیده و حالا عکسشان را برای یادگاری به دیوار زده بود، یا برعکس، دکل‌هایی بود که قرار است سردار درآینده بعون الهی بدزدد؟ برای اینجانب که جورنالیست فعالی می‌باشیم سوال مهم و کلیدی بود که هیچوقت از سردار نپرسیدیم.