میرزایی روی سکوی سوم المپیک ایستاد و نامجو نایب قهرمان شد. مدال طلا به ایوان میخائیلویچ یودودف از شوروی رسید.

کاروان ایران در فنلاند ۳ نقره و ۴ برنز گرفت تا در رده ۳۰ جدول رده‌بندی مدال‌ها بایستد.

نامجو ۳۴ ساله بود و میرزایی ۲۳ ساله با ثبت رکوردی که هفت و نیم کیلو کمتر از نامجو بود به مقام سوم رسید.

میرزایی در حرکت پرس تخصص داشت که دهه‌هاست در مسابقات وزنه‌برداری اعمال نمی‌شود.

یکی از دلایل گمنامی آقای میرزایی، دوری او از جنجال‌های رسانه‌ای بود که حتی در اوج درگیری‌های این رشته ورزشی طی سالیان اخیر، از اظهار نظر خودداری کرد.

با این حال، مشتاقانه پیگیر رویدادهای ورزشی بود و پیش از چهره شدن بهداد سلیمی، قهرمانی و رکوردشکنی او را در دسته فوق سنگین پیش‌بینی کرده بود.

سال ۲۰۰۸ فدراسيون جهانی وزنه‌برداری، پنج نشان ويژه طلايی IWF را به ايران ارسال کرد كه طی مراسم ویژه‌ای به آنها اهدا شد.

این پنج نفر ميررسول رئيسی (اعزامی به المپیک ۱۹۴۸ لندن) علی ميرزايی، منوچهر برومند، محمد نصيری و حسين رضازاده بودند که سه نفر نخست دیگر در قید حیات نیستند.

وقتی از میرزایی پرسیدند چرا هیچ جام و مسابقه‌ای به نام شما برگزار نمی‌شود، با تمجید از رقیب دیرین خود گفت: «همین که جام نامجو را برگزار می‌کنند، انگار از من قدرشناسی شده. برگزاری جام نامجو یعنی حق‌شناسی از یک قهرمان بزرگ که برای جوان‌ترها درس‌آموز است».