کار مردم با حکومت نکبت به فحش و فحش کاری کشیده است.
آیا این موضوع مطلوب نویسنده ای مثل من است؟
طبیعتا خیر. نه تنها مطلوب من بلکه مطلوب هیچ انسان با فرهنگ و مودبی نیست.
ولی آیا نوشتن این خبر و سخن گفتن در باره ی آن معنی اش تشویق مردم به دادن چنین فحش و فضیحتی ست؟ دعوت مردم به چنین بی ادبی و سخن گفتن بی پروایی ست؟
قطعا خیر.
آیا حرف نزدن در این باره و از کنار این خبر به خاطر بی ادبانه بودن اش گذشتن، اصل خبر را از اذهان می زداید؟
قطعا خیر. اتفاقا عصبانی ها را عصبانی تر و فحاشان را فحاش تر می کند.
حالا ما همین بساط را با موضوع خشونت های فیزیکی آتی داریم.
عده ای تصور می کنند چون ما از رشد این واقعیت سخن می گوییم داریم مردم را دعوت به خشونت می کنیم.
خیر. ما واقعیتی را بیان می کنیم که هم حکومت بر آن چشم بسته و هم ماست مالان حکومتی در قد و قواره های اصلاح طلبی و چپی بر آن چشم بسته اند.
شما اگر توانستید جلوی ترند شدن هشتگ خامنه ای گ.ه خورد را بگیرید، و از انتشار آن در رسانه ی پر خواننده ای مانند «کیهان لندن» جلوگیری کنید، قطعا خواهید توانست جلوی خشونت های فیزیکی آتی را در داخل کشور بگیرید.
حال شما جنابان نازنازی و ضد خشونت و طرفدار مهر و محبت، به مبارزه با خامنه ای گ.ه خورد با اشعار مولانا و حافظ و ادب سیاسی و ادب اصلاح طلبانه و مدنی و حرف های قشنگ قشنگ بپردازید اگر موفق شدید خواهید توانست جلوی خشونت های فیزیکی آتی را بگیرید. در غیر این صورت چشم بر این واقعیت باز کنید و به جای عصبانی تر کردن مردم با حرف های صد تا یک قاز، فکری اساسی برای عملی اساسی علیه حکومت نکبت بکنید.
مقام عظمای ولایت؛ سلطان روانکارهای موتور در ایران
