در آن زمان احمد صمدی خبرنگار واحد مرکزی خبر بوده و چهره‌ای متوسط در میان مجریان و گزارشگران اخبار در تلویزیون ایران به حساب می‌آمد. نکته‌ای که شاید به همین دلیل او مانند «ایمان مرآتی»، «کامران نجف‌زاده» و سایر خبرنگارانی که علیه اعتراضات مردمی سال ۸۸ برنامه می‌ساختند یا مجری جلسات اعتراف اجباری زندانیان می‌شدند، در خاطر بینندگان تلویزیون نمانده است.

احمد صمدی پس از مهاجرت از ایران در یک شبکه تلویزیونی منتقد جمهوری اسلامی مشغول به کار شده و مقیم کشور انگلستان است. به این ترتیب زمینه برای دادخواهی در مراجع بین‌المللی فراهم شده و گروهی از مدافعان حقوق بشر در صدد پی‌گیری قانونی و ایجاد زمینه قضایی محاکمه احمد صمدی در خصوص این اتهام هستند.

یکی از اعضای کانون مدافعان حقوق بشر درباره این موضوع می‌گوید: «فرصتی برای دادخواهی و همچنین افشای عمومی این مسئله فراهم شده که پروژه‌های بازجویی در سیستم امنیتی جمهوری اسلامی با چه شکل و ترکیبی صورت می‌گیرد؟ چون احمد صمدی خود متهم شده است که یکی از عوامل اعترافگیری و شکنجه بوده و شاید بتواند اطلاعات دقیق و دست‌اولی در این‌باره مطرح کند که به روشن شدن بسیاری از زوایای پنهان تاریخی کمک می‌کند.»

احمد صمدی یکی از ۳ نفر خبرنگاران سابق صداوسیمای جمهوری اسلامی است که اکنون در شبکه تلویزیونی ایران اینترنشنال فعالیت می‌کنند. پیوستن این خبرنگاران به‌ویژه احمد صمدی که در حوزه سیاسی فعالیت داشته، با انتقادهایی روبه‌رو شده است. از جمله اینکه شنیده می‌شود حتی کارکنان این شبکه ماهواره‌ای نیز موافق همکاری با احمد صمدی نیستند. در مقابل، گروهی هم به توجیه پرداخته و می‌گویند امکان تغییر عقاید هر انسانی وجود دارد.

در ایران امروز چهره‌هایی مثل «محمد نوری‌زاد» وجود دارند که از صف عوامل حکومت خارج شده و حالا منتقد نظام و زندانی سیاسی است. با این حال گرچه تغییر عقاید هر فرد و دست‌کشیدن از همراهی با نظام دیکتاتوری قابل ستایش است، اما این مسئله نمی‌تواند توجیهی برای فرار این افراد از مسئولیت شخصی و نقش احتمالی مستقیم‌شان در پروژه‌های امنیتی مثل اعترافگیری اجباری باشد که زمینه‌ساز مجازات‌های ناعادلانه و غیرانسانی بوده است.

در تاریخ معاصر و به‌ویژه پس از جنگ جهانی دوم، تمام کسانی که در جنایات مختلف علیه مردم نقش داشتند به دست قانون سپرده شده‌اند. نمونه اخیر اینکه در پایان سال ۲۰۱۸ «اسکار گرونینگ» فردی که در اردوگاه «آشویتس» نازی‌ها حسابدار بود، محاکمه و به ۴ سال زندان محکوم شد. در حکم دادگاه او آمده است: گرونینگ با مراقبت از چمدان‌ها و نظارت بر پول‌های ساکنان اردوگاه مرگ آشویتس، از قتل آن افراد حمایت کرده و در کشتار دست‌کم ۳۰۰ هزار نفر در دوران رژیم نازی مشارکت داشته است.

مسئله دیگر اینکه مدافعان حقوق بشر از احتمال یک توطئه امنیتی اظهار نگرانی می‌کنند. با گسترش شبکه‌های اجتماعی و تسهیل تبادل اخبار و اطلاعات، حکومت جمهوری اسلامی پروژه مدیریت مراکز عمده خبری را در صدر برنامه‌های دستگاه تبلیغاتی خود قرار داده است. در این راستا حکومت با اعزام عوامل خود در پوشش نیروهای ریزش‌کرده از نظام، سعی در کنترل و جهت‌دهی رسانه‌های خارج از کشور (بین‌المللی یا فارسی‌زبان) می‌کند.

در این پروژه حکومت سعی می‌کند اهداف و نظرات خود را از تریبون رسانه‌های مخالف در ذهن مخاطبان نهادینه کرده و برای خود مشروعیت‌زایی کند. این روش در واقع الگوبرداری از روش‌های دولت چین است که با سرمایه‌گذاری‌های غیرمستقیم و حمایت از طرفدارانش در بنگاه‌های خبرپراکنی و نهادهای علمی- پژوهشی بین‌المللی، سعی در مدیریت افکار عمومی خارج از مرزهای خود در راستای منافع حزب حاکم دارد.

چنین نگرانی‌هایی با عملکرد مشکوک رسانه‌های بزرگ و موثر فارسی‌زبان خارج از کشور قوت گرفته که در بزنگاه‌های حساسی مثل حادثه حمله موشکی سپاه پاسداران به هواپیمای مسافربری اوکراینی یا اعتراضات سراسری مردمی، عملاً نقش بازوی رسانه‌ای جمهوری اسلامی را ایفا می‌کنند. بسیاری از خبرنگاران جدا شده از این رسانه‌ها درباره ارتباط و همکاری بعضی نیروها یا کلیت آن رسانه با نهادهای امنیتی جمهوری اسلامی افشاگری کرده‌اند.