اعتمادآنلاین
نوشتن اين يادداشت چالش اخلاقي را براي بنده ايجاد كرد. اينكه آن را بنويسم يا سكوت كنم؟ شايد هنگامي كه به پايان مطلب رسيديد، شما هم متوجه اين چالش اخلاقي شويد. به نظر مي‌رسد كه مذاكرات وين درباره بازگشت ايالات متحده امريكا به برجام آخرين مراحل خود را طي مي‌كند و به احتمال قوي توافق نهايي ميان طرفين صورت مي‌گيرد. البته ممكن است برخي اتفاقات انگيزه‌هاي طرفين را براي ادامه كار كم كرده باشد كه موضوع بحث ما نيست. به نظرم نهايي شدن اين توافق بدون تاييد مجلس كنوني اشتباه بزرگي است.
همه مي‌دانيم كه تندروهاي اصولگرا در زمينه روابط خارجي و برجام ادعاهاي غيرمسوولانه و حتي دروغ‌هاي فراواني داشته و حرف‌هاي بي‌پايه زياد زده‌اند. آن‌قدر در اين راه پيش رفتند كه بدترين حملات را به دولت و شخص رييس‌جمهور و از همه بيشتر متوجه وزير خارجه كردند، از سوي ديگر مي‌دانيم كه دولت روحاني چندان ذي‌نفع در حل اين بحران نيست، حتي به لحاظ ظاهر حل اين مشكل به زيان آن نيز هست، زيرا با حل شدن مساله و بازگشت ايالات متحده به برجام امكان فروش نفت و دسترسي به پول و نيز آزادي مبادلات تجاري و... فراهم مي‌شود و اين به نفع دولت بعدي است تا قدري وضع معيشت مردم را سر و سامان دهد و با توجه به وضعيت پيش‌آمده براي انتخابات به نظر مي‌رسد كه نتيجه آن از پيش روشن است و گروهي كه سر كار مي‌آيند مي‌خواهند عليه دولت موجود حرف بزنند، در نتيجه منطقي نيست كه اين دولت بذري را بكارد كه ثمره آن عليه خودش و به سود دولت بعدي باشد كه مخالف قسم خورده اين دولت است.
ولي مي‌دانيم كه فارغ از اين نكته كه اگر اصولگرايان مديريت امر را عهده‌دار باشند، قطعا چنين گذشتي براي منافع ملي كشور نمي‌كردند، اين دولت در حال حل مساله است و بدون توجه به بهره‌هايي كه دولت بعدي خواهد برد، آن را به پيش مي‌برد و از اين نظر شايسته تقدير هستند ولي پيشنهاد مي‌شود كه تصويب نهايي آن را چون اصل برجام به عهده مجلس و تاييد شوراي نگهبان و شوراي عالي امنيت ملي بايد قرار داد. مبادا دولت براي پيشبرد امور بخواهد كه بدون تصويب آنان قدمي بردارد. اگرچه تصويب قبلي نيز در مجلس اصولگراي نهم و نه دهم! بود كه ماهيتي متفاوت با مجلس فعلي نداشت و در عرض ۲۰ دقيقه آن را تصويب و همين شوراي نگهبان نيز فورا آن را تاييد كرد، ولي اصولگرايانِ فراموشكار چند بار گفتند كه مجلس دهم اين كار را كرده است. اين‌بار بايد گربه را دم حجله كشت. متن توافق را بگذاريد روي ميز مجلس و خداحافظي كنيد. از اينجا به بعدش
به عهده آقايان باشد تا ببينيم اكنون كه خودشان مواجه با مساله شده‌اند تا چه حد حاضر هستند كه به شعارهاي پوچ و ضد منافع ملي كه تاكنون داده‌اند، پايبند باشند.
البته برخي دوستان مثل آقاي دكتر زيدآبادي اصولا پيشنهاد كرده‌اند كه اين دولت مذاكرات را متوقف كند و بگذارد دولت بعدي آن را ادامه دهد. اين پيشنهاد منطقا ايرادي ندارد ولي شايد به سود مردم و جامعه نباشد، لذا آنچه پيشنهاد شد راه‌حل ميانه‌اي است كه هم هدف ايشان تامين مي‌شود و هم در صورت تصويب مردم زيان نمي‌بينند.
چالش اخلاقي پيش‌گفته اين است كه احتمال دارد به خاطر لجبازي و بي‌مديريتي اين توافق را رد كنند و چوب آن را كشور و مردم بخورند، پس نبايد اين را پيشنهاد كرد. اين درست است ولي معتقدم اگر آنان از همين ابتدا تا اين حد مسووليت‌ناپذير باشند، فردا بدتر از اين را رفتار خواهند كرد. آنان بايد مسووليت منافع حاصل از اين توافق را بپذيرند. نمي‌شود كه هم نان آن را بخورند و هم مسووليت آن را به شكل غيرمنطقي متوجه ديگران كنند.
حالا فرض كنيم كه دولت روحاني به خاطر مصلحت مردم و كشور نخواست اين كار را انجام دهد، در اين صورت آقايان مجلسي‌ها كه پنج ماه پيش قانون نوشتند و اجرا نشد، لطفا در اين خصوص يك مصوبه سه فوريتي بدهيد كه هرگونه توافقي براي احياي برجام بايد به تصويب مجلس و شوراي نگهبان برسد. ببينيم اين حد از شهامت و اخلاق سياسي را داريد يا فقط بلديد شعار دهيد؟
