چقدر من از این حیدر مصلحی معروف به حیدر 007 خوش ام اومده! لامصب محمود، در طول تصدی پُستِ ریاست جمهوری اش این قدر از خودش نور ساطع کرد و جذابیت نشون داد که گوهرهایی مثل حیدر جان، کلا از نگاه ما مغفول ماندند و ما به ارزش های فوقِ فکاهی آن ها پی نبردیم!

حالا هم دیر نیست. این داستان «فایده-هزینه»ی دو صفحه ای هاشمی رفسنجانی این قدر شیرین بود که ما در این ایام مبارک انتخاباتی، رفتیم دو سه کیلو تخمه سفارش دادیم، بشینیم پای فیلم جیمزباندی آحیدر کمی تفریح کنیم.

در عالم موسیقی، وقتی خواننده ای خیلی کار خوب و سطح بالایی ارائه بدهد، مردم شروع می کنند به دادن شعارِ: دوباره دوباره!

حالا ما بعد از شاهکار آحیدر 007 ، از ایشان تقاضا می کنیم دوباره بر سر حکومتِ اسلامی... ببخشید جمله بدجوری شروع شد...
دوباره یک داستان قشنگ دیگر از قدرت و تواناییِ خلیل عقابیِ خودشان تعریف کنند، ما یه کم کیف کنیم!

مثلا داستان انتخابات سال ۸۸ و جریان بالا کشیدن ناگهانی آراء احمدی نژاد و فرو افتادن ناگهانی آراء میر حسین و چُرت ملیح کروبی و محاسبه کمی نادقیق آرای آشیخ مهدی، طوری که اگر دوستان و فامیل ایشان هم به او رای می دادند، تعداد آراءاش از آنی که دستگاه امنیتی اعلام کرد بیشتر می شد و این حرف ها!

البته در آن دوران آحیدر، هنوز حیدر 006 بود و به مقام آحیدر 007 ارتقا پیدا نکرده بود ولی حتما اطلاعات کامل و جامع در مورد این اتفاقات داشت که از ایشان تقاضا می کنیم حالا که ما و حکومت نداریم و همه خودی هستیم و مردم حق دارند که حتی از چگونگی رد صلاحیت هاشمی با خبر شوند، اون داستان شیرین را هم با لِهجه ی شیرین شهرضایی شان تِعریف کنند ما لذت وافر ببریم و دوستان مذبذب اصلاح طلب هم که خیلی به «انتخابات»ی که انتخابات نیست ولی اسم انتخابات دارد معتقدند، کمی متوجه شوند که چرا انتخابات در جمهوری اسلامی، هیچ وقت انتخابات نبوده و در سال ۱۴۰۰ هم انتخابات نیست، بنابراین حضور در هر «انتخابات»ی که انتخابات نیست، کمک به دمکراسی و پیشرفت آزادی در کشور نیست!

حالا متوجه نشدند هم مساله ای نیست! ما ملت، حق مان است که هر چهار سال، در دوران مبارک انتخابات، کمی تفریح کنیم و به تماشای فیلم سانسور نشده ی جیمز باند حکومتی بنشینیم!