یاوه بافی در ادبیات ایران، سابقه ی طولانی دارد. تقریبا از بدو ادبیات مکتوب تا همین امروز.
ادبیات ایران چون با شعر گره خورده است، یاوه بافی شعری نیز بسیار داشته ایم. از برخی اشعار مثلا ریز نگر در سبک هندی، تا یاوه بافی های شعری مدرن که در زمان ما به اشعار جدولی موسوم بود.
سبکی هم داشتیم در سرودن شعر قدیم به نام «احمدا» گفتن، و این احمدا گفتن، عبارت از سرودن اشعاری بود که کاملا بی معنی باشد.
اما در روزهای اخیر که روزهای مبارک و میمون انتخابات است شاهد پشتک وارو زدن های نقش آفرینان وابسته به حکومت اسلامی هستیم و نمایش هایی سرگرم کننده و مفرح از آنان را می بینیم که موجبات تفریح و انبساط خاطر ما را فراهم می آورد.
بعد از ورود دلقک هایی مثل فرخ نگهدار و ملیحه محمدی به صحنه ی سیرک انتخابات، امروز، یکی دیگر از پشتک وارو زنان بسیار نرم بدن و کارکشته وارد چادر سیرک انتخاباتی شد و نمایش مسخره و خنده آوری را آغاز کرد.
دکتر عبدالکریم سروش، مشهور به فتوکپی مارتین لوتر، با متنی بدیع و استثنایی پا به میدان انتخابات ۱۴۰۰ گذاشت که این متن، نمونه ای ست کامل از یاوه سرایی به زبان فارسی که با متن کتاب«دره نادره» میز مهدی خان استرآبادی، نویسنده کتاب مزبور پهلو می زند.
اول توضیح مختصری بدهم در باره «دره نادره»ی میز مهدی خان، که کتابی ست با حجم بیش از هزار صفحه، که هفتصد هشتصد صفحه ی آن از خامه ی میز مهدی تراوش کرده و مثلا تاریخ دوره ی نادرشاه را نگاشته است.
خواندن این یاوه نامه، چنان دشوار است که استاد بزرگ، مرحوم سید جعفر شهیدی با خریدن کلی فحش و بد و بیراه، بخشی از عمر گران قدرش را صرف ترجمه به فارسی -آری ترجمه به فارسی-ِ این یاوه نامه کرد که داستان اش بماند برای بعد.
اما شکلک ایرانیِ «مارتین لوتر» در باره ی انتخابات ۱۴۰۰ چه نوشته است. فرموده:
«بر میر حسین روشن رای درود می‌فرستیم و با الهام از کروبیان صندوق‌های رای را تنها و تهی نمی‌گذاریم.
به رضایی رضایت نمی‌دهیم و دلیلی در انتخاب جلیلی نمی‌بینیم. قاضی را به بازی نمی‌گیریم و مهر علیزاده را در دل نمی‌نشانیم و زاغانی چون زاکانی را از در می‌رانیم.
همتی را نصرت می‌کنیم تا ردای رییسی بپوشد و چشم خلایق به جمال عبدالناصر روشن شود.
و درود بر آینده سازان باد!»
نه که آقایان به زبان معیار امروز نتوانستند ملت را -با عرض معذرت از به کار بردن این اصطلاح- «خر کنند» حالا سعی می کنند با نثر مسجع و انواع جناس ها و تشبیهات مصنوع و متکلف دست به این کار بزنند که ان شاءالله مشکور باد!
البته پاسخ مردم ایران به این یاوه ها به زبان صریح و قابل فهم چنین است:
دکتر جان! زور بیخودی نزن! حرف ما، ختم کلام:
رای بی رای!
نامه همتی به مردم
