«در میان زنان شیفت فروشی رواج بیشتری دارد»

حامد درباره‌ی اینکه شیفت‌فروشی در میان کدام قشر رواج بیشتری دارد، اضافه کرد: ببینید جامعه‌ی پزشکی هم از افراد فقیر و غنی تشکیل شده است، اما لزوما به فقیر و یا غنی بودن ربطی ندارد. یک کار معمول است، مثلاً می‌گوید فلانی من یک شیفت سبک دارم، چهار صد هزارتومان هستی؟ یا می‌توانی صبح جای من بیای؟ «اوکی ۲۰۰ هزار تومان می‌شود.» به همین سادگی خرید و فروش می‌شود. اما در میان زنان شیف فروشی رواج بیشتری دارد و دیگران به جای آنها کشیک می‌دهند. مثلا در موسسه‌ی کنکور کار می‌کند، فقط دکتر اول اسم او باشد، برایش کافی است.

این دانشجو در پاسخ به این پرسش که در صورت آگاهی مراجع ذی‌ربط آیا به این مسئله رسیدگی می‌شود، گفت: از آنجایی که بیمارستان‌های دولتی بسیار شلوغ شده است، پرستارها، مسئولان و پزشکان فقط می‌خواهند، کار آنها راه بیافتد و اینکه شیفت‌فروشی شود، برای آنها اهمیتی ندارد. نهایتا توبیخ، تذکر و یا کشیک اضافه تنبیه آنهاست. البته توجه کنید! شیفت‌فروشی یکی از هزاران مشکل پزشکی است.

عبدالرحمان رستميان عضو کمیسیون بهداشت مجلس در سال ۹۴ گفت: اين كشيك‌ها جزو آموزش افراد هستند و آنها را براي كار آماده مي‌كنند. براي پيشگيري از اين تخلفات لازم است كه مدير گروه، رئيس بخش و رئيس بيمارستان برخورد جدي با اين افراد داشته باشند. اگر مديريت كنند چنين اتفاقاتي نمي‌افتد. وزير بهداشت هم چند وقت پيش نسبت به اين موضوع واكنش نشان داده بود و به مسئولان در اين زمينه هشدار داده بود كه برخورد جدی داشته باشند. [روزنامه‌ی آرمان]

«در شیفت‌ها از ما کار می‌کشند»

مریم فارغ التحصیل پزشکی است، خودش تجربه‌ی خرید و فروش شیفت هم داشته است و مثل دیگران آن را بسیار امر معمولی می‌داند و می‌گوید: برای انتخاب روز کشیک به ما حق انتخابی نمی‌دهند، پس مجبور هستیم خرید و فروش کنیم. اما یک‌سری بچه پولدار هستند، مثلاً می‌گویند ما اصلا کشیک بخش اطفال را نمی‌آییم و آن را می‌فروشند، در یک سال و نیم اخیر پایان درس به ما یک میلیون حقوق می‌دهند، در حالی که به اندازه‌ی پرسنل دیگر کار می‌کردیم. بچه پولدارها و یا زنان متاهل بیشتر کشیک نمی‌مانند و آن را می‌فروشند، اما خریدارها افرادی هستند که خانواده به آنها پول تو جیبی نمی‌دهند و یا زن و بچه دارند و باید خرج آنها را بدهد.

مریم درباره‌ی تاثیر شیفت فروشی بر عملکرد افراد، توضیح می‌دهد: ببینید! نمی‌توان گفت کسی که شیفت را نمی‌گذارند، کارش بد است. در زمان ما یک دختر پولدار و متاهل بود. بسیار دانشجوی زرنگ و پرکاری بود. همان صبح تا ظهر که به بیمارستان می‌آمد، کلی قبولش داشتند و حتی مریض‌ها را به او می‌سپردند یا کسانی هم هستند که دست به سیاه و سفید نمی‌زنند، نمی‌توان حکم کلی داد.

ايرج خسرونيا، رئيس دادگاه بدوی سازمان نظام پزشكي ايران به روزنامه‌ی آرمان گفته بود: فردي كه نوبت‌هايش را می‌فروشد از نظر يادگيري و آموزشی از ديگران عقب می‌ماند. وقتی كه فارغ‌التحصيل شد، نمی‌تواند مانند بقيه پزشكان كار كند و در خدمت به مردم موفق نيست. اين مشكل منع قانونی خاصی ندارد، اما روسای بيمارستان‌ها بايد برخورد جدی با اين تخلف داشته باشند و نظارت‌های خود را افزايش دهند.

«کشیک شب عید، اورژانس قیمت بالاتری دارد»

رها دانشجوی دیگر پزشکی می‌گوید: اینکه هر دانشجو چند شب در ماه کشیک بدهد، بستگی به رشته و تعداد دانشجویان آن دانشگاه دارد. در هر حال بیمارستان نباید از رزیدنت و انترن خالی باشد. مثلا سال ورود ما تعداد دانشجویان بیشتر بود، کمتر کشیک داشتیم اما سال قبلی‌های ما تعدادشان کم بود و بیشتر کشیک بودند. آنها می‌خواستند برای رزیدنتی درس بخوانند و در میان آنها شیفت فروشی رواج بیشتری داشت.

او افزود: مثلا کشکیک شب عید، اورژانس قیمت بالاتری دارد. قیمت باثباتی ندارد. بین یک میلیون تا دو میلیون تومان در بخش ما رواج داشت. وقتی بیمارستان خلوت‌تر و کار سبک‌تر باشد، حتی می‌شود با ۲۰۰ هزار تومان توافق کرد. مثلا در چشم پزشکی چون تعداد مراجعه کم است، قیمت آن پایین است، اما مثلا بخش داخلی چون تعداد مراجعه بسیار بالا است، پس گران‌تر است. پایین‌ترین قیمت ۲۰۰ هزار تومان و بالاترین قیمت آن سه میلیون تومان است. در دوران دانشجویی درس ها آنقدر سنگین است که نمی‌توان در کنار درس خواندن کار هم کرد، پس مجبور به خرید و فروش یفت می‌شوید، برخی از کشیک ها ۲۰۰ هزار تومان است، پس نمی‌توان گفت فقط بچه پولدارها توانایی خرید و فروش دارند. زنان متاهلی و زنانی که فرزندی دارند، بیشتر شیفت فروشی می‌کنند.

«بیمارستان‌های دولتی روی دوش انترن و رزیدنت می‌چرخد»

یک پزشک درباره‌ی شیفت فروشی به انصاف نیوز گفت: اینکه شیفت‌ها خریدوفروش می‌شود، نقض سیستم آموزشی است. در حقیقت این کمترین مشکل آموزش در ایران است و هیچ‌گونه آموزش درست‌وحسابی در ایران وجود ندارد. رزیدنت‌ها برده‌ی سیستم هستند، به‌جای آموزش دیدن باید در شیفت‌ها کار کنند، الان یک رزیدنت ماهانه دو سه تومان حقوق می‌گیرد.

او درباره‌ی تاثیر این شیفت‌ها بر عملکرد دانشجویان پزشکی گفت: نمی‌توان گفت این شیفت‌ها تأثیر ندارد، هرکس بخواهد آموزش ببیند برای او این زمینه‌ فراهم است؛ اما در این شیفت‌ها هم آموزش درست‌وحسابی وجود ندارد، بیشتر کار کشیدن از افراد است. بیمارستان‌های دولتی روی دوش انترن و رزیدنت می‌چرخد. حالا در دوران تخصص یک آموزشی می‌دهند. اما انترن با خود فکر می‌کند، از آنجایی‌ که شیفت فقط کار کردن است و آموزشی در کار نیست، پس پول شیفت را می‌دهم و نمی‌روم؛ اما سیستم هم شل می‌گیرد و اینکه شیفت‌ها خریدوفروش می‌شود، برای آن اهمیتی ندارد. تعداد شیفت‌ها برای دانشجویان زیاد است، البته بستگی به رشته و تخصص هم دارد.

او درباره‌ی قیمت این شیفت‌ها در گذشته افزود: در سال ۸۰ که دانشجو بودم، شیفت‌ها از ۴ تا ۸ هزار تومان خریدوفروش می‌شد. گاهی هم کسی مرامی و دوستانه به‌جای کسی دیگر شیفت می‌ماند. برای کسانی که وضع مالی خوبی دارند، انگیزه شیفت ماندن هم ندارد و کسی که پول ندارد، شیفت را می‌خرد. شیفت طب اورژانس ۱۲ ساعته بود و نوبت‌های جراحی و داخلی ۱۸ ساعته است؛ اما صبح روز قبل و بعد هم باید در بخش خودشان باشند؛ یعنی تنها ۱۸ ساعت نیست.

این پزشک اضافه کرد: خریدوفروش شیفت در دوران تخصص کمتر از دوران انترنی است، چون در دوران دانشجویی انگیزه‌ی بچه‌ها کمتر است و اساتید بخش به رزیدنت‌ها بیشتر نظارت دارند تا انترن‌ها. چون تعدادشان هم کمتر است؛ اما انترن‌ها اگر وضع مالی خوبی داشته باشند، ممکن است حتی کل بخش را بفروشند، مثا یک ماه ممکن است به بخش چشم بروند، آن یک ماه را کلاً به شخص دیگری می‌فروشد. البته در کل خانم‌ها بیشتر شیفت خود را می‌فروشند. مثلاً یک خانمی متاهل است و می‌خواهد در خانه باشد و یا حامله است، پس مجبور می‌شود، پول بدهد، کسی دیگری به‌جای او شیفت بماند.

او درباره‌ی تنبیه برای شیفت‌فروشی تاکید کرد: تنبیه هم این است که مثلاً شیفت اضافه به کسی بدهند. همه‌ی این‌ها بستگی به دانشگاه و مقطع تحصیلی و بیمارستان دارد؛ اما در دروان تخصص بخش با این کار برخورد می‌کنند و کشیک اضافه می‌دهند.