به گزارش دیده بان ایران؛ با حکم رهبر انقلاب ۳ تن از فقهای شورای نگهبان از جمله آیت الله احمد جنتی برای یک دوره ی جدید ۶ ساله به عنوان عضو فقهای شورای نگهبان منصوب شدند.
عباسعلی کدخدایی، عضو حقوقدان شورای نگهبان روز گذشته در گفتگویی در پاسخ به سؤالی درباره ی سن آیت الله جنتی و عضویت طولانی مدت او در شورای نگهبان گفت: «آیت‌الله جنتی با حکم حضرت امام (ره) به عضویت شورای نگهبان درآمد و تنها فقیهی است که حکم عضویت خود را از امام راحل دریافت کرده است.
رهبر انقلاب نیز در پایان هر دوره فعالیت فقهی شورای نگهبان، این حکم را تمدید کرده‌اند و از این‌رو ایشان قدیمی‌ترین فقیه حاضر در شورای نگهبان است. بیش از ۲ دهه است که از نزدیک با ایشان کار می‌کنم. فقها و حقوقدانان دیگری هم هستند که بیش از من سابقه همکاری با آیت‌الله جنتی را دارند. همه فقها و کارشناسانی که با ایشان در ارتباط هستند به هوش بالای سیاسی و پیگیری‌هایی که در امور سیاسی دارد، اذعان می‌کنند.»
در ادامه مروری بر زندگی سیاسی و شخصی آیت الله جنتی خواهیم داشت.
آیت الله احمد جنتی متولد ۳ اسفند سال ۱۳۰۵ در روستای لادان در نزدیکی شهر اصفهان است.
پدرش ملاهاشم از روحانیون به نام آن زمان روستا وو در اصفهان به تدریس علوم حوزوی مشغول بود. مادرش جلسات مذهبی را اداره و قرآن و برخی از کتب دینی را تدریس می کرد.
او تنها فرزند خانواده بود، با این حال خانواده ی او با مشکلات مالی فراوانی مواجه بودند و زندگی آن ها به سختی می گذشت.
در محل زندگی او مدرسه ای وجود نداشت، به همین دلیل به مکتب خانه رفت و خود اندکی از دروس جدید را خواند و بعدها وارد حوزه علمیه اصفهان شد. تا سال ۲۴، دروس حوزوی را در حوزه علمیه اصفهان نزد پدرش و استادان آن حوزه گذراند. پس از تکمیل مقدمات، به حوزه علمیه قم رفت. وی به لحاظ تحصیلات حوزوی دارای درجه اجتهاد است.
پس از پایان تحصیلات، به مدت ۱۴ سال در مدرسه علمیه حقانی قم به تدریس دروس دوره ی مقدمات و سطح پرداخت و برخی از کتب حدیث را ترجمه کرد.
فعالیت سیاسی احمد جنتی از سال ۴۲ آغاز شد. او در اجتماعات عمومی و جلسات خصوصی به افشای رژیم پهلوی می پرداخت و با عضویت در جامعه مدرسین حوزه علمیه قم، اقدام به برنامه ریزی برای برپایی راهپیمایی ها، نوشتن اعلامیه و ارتباط با دیگر مراکز مرتبط با نهضت امام خمینی می کرد.
پیش از انقلاب ۳ بار به زندان رفت و مجموعاً ۳ ماه زندانی شد. یک بار نیز دستگیر و به مدت ۳ سال به اسدآباد همدان تبعید شد.
فعالیت سیاسی او پس از انقلاب با قبول مسئولیت های گوناگون ادامه یافت.
نخستین مسئولیت وی پس از پیروزی انقلاب، قضاوت در دادگاه های انقلاب با حکم امام خمینی (ره) در تهران، خوزستان، اصفهان و اراک بود. وی مأمور محاکمه ی مجرمین طاغوتی بود.
در سال ۵۸ از سوی امام خمینی (ره) به عنوان فقیه به عضویت شورای نگهبان درآمد. او در تمام ادوار شورای نگهبان عضویت داشته و اکنون نیز دبیر این شورا است.
فهرست سایر مسئولیت ها:
- دبیری شورای هماهنگی تبلیغات اسلامی
- ریاست سازمان تبلیغات اسلامی
- امامت جمعه موقت قم، کرمانشاه و تهران
- نمایندگی در مجلس خبرگان
- عضویت در مجمع تشخیص مصلحت نظام
- عضویت در شورای بازنگری قانون اساسی
- عضویت در شورای عالی انقلاب فرهنگی
- عضویت در کمیسیون صدا و سیما
- عضویت در شورای عالی مجمع جهانی اهل بیت (ع)
- نمایندگی در امور بوسنی و هرزگوین
آیت الله جنتی تاکنون ۲ بار ازدواج کرده است.
وی بار اول در سال ۲۷، در ایام طلبگی با صدیقه مظاهری جان نثاری ازدواج کرد و صاحب ۴ پسر به نام های علی، حسن، حسین و محمد شد.
پس از اعلام جنگ مسلحانه مجاهدین خلق علیه جمهوری اسلامی، حسین جنتی به حمایت از آنان پرداخت و با همراهی همسرش فاطمه سروری به زندگی مخفیانه روی آورد، و سرانجام در تاریخ ۲۳ خرداد ماه سال ۶۱ توسط نیروهای سپاه پاسداران در حمله ای کشته شد. پس از آن، آیت الله جنتی نوه ی خود محسن را پرورش داد، که در نوجوانی به عنوان بسیجی در یک سانحه رانندگی در حین امر به معروف و نهی از منکر از دنیا رفت.
علی جنتی پیش از انقلاب از همراهان شیخ محمد منتظری در مبارزات مسلحانه بود و پس از پیروزی انقلاب در دوره های مختلف مسئولیت هایی را برعهده داشته است، از جمله ریاست صدا و سیمای استان خوزستان، استانداری خوزستان، استانداری خراسان، ریاست دفتر مرحوم هاشمی رفسنجانی، سفیر ایران در کویت، معاونت سیاسی وزیر کشور در دولت محمود احمدی نژاد. وی در دولت حسن روحانی وزیر فرهنگ و ارشاد شد.
حسن جنتی در دیار پدری، لادان اصفهان به نجاری مشغول است.
محمد جنتی نیز کارمند سازمان تبلیغات اسلامی تهران است و پیش از این به شغل برقکاری مشغول بود.
همسر آیت الله جنتی، صدیقه مظاهری جان نثاری ۶ فروردین سال ۹۴ بر اثر کهولت سن و ایست قلبی درگذشت.
علی جنتی در سال ۹۶ خبر از ازدواج مجدد پدرش آیت الله جنتی به دلیل تنهایی داد.
