حالا این بدبختی کم بود، می بینم تحلیل گران سیاسی گرامی، سر شایعه ی مردن و نمردن سد علی دارن نظرهایی صادر می کنن که خیلی فیلسوفانه ست و منِ بدبختِ «بی سوات» نمی دونم از شنیدن شایعه ی فرح بخش مرگ سد علی خوشحال بشم یا خوشحال نشم.

امروز دیدم در صدای امریکا موضوع شایعه مرگ اینجوری تجزیه و تحلیل شد که حکومت، از گسترش این شایعه استفاده می کنه، چرا که مثل اینه که قبل از وقوع انفجار حتمی، که مردم را می تونه تکون بده، این صدای خش خش و فش و فش، باعث میشه تا گوش مردم پر بشه و وقتی خبر گور به گور شدن سد علی رسما منتشر شد، مردم دیگه شادی و خوشحالی نکنن، و به خیابون ها نریزن!

البته تحلیل های جالب در طول زندگی سیاسی ام زیاد شنیده بودم اما این یکی حقیقتا موی سفید رو از ماست می کشه بیرون!

یخرده که فک کردم دیدم نه! چه گوش من با شایعه پر بشه، چه نشه، وقتی گوینده اخبار ساعت ۸ با بغض و اشک و پیراهن سیاه نشست پشت میکروفون و با کلماتی شمرده گفت:
انا لله و انا الیه راجعون! صبح امروز رهبر کبیر انقلاب، حضرت امام خامنه ای به ملکوت اعلا پیوست!
من توو حموم هم باشم، از شدت هیجان و خوشحالی، ک.و.ن لخت هم باشم، می پرم وسط خیابون های هامبورگ، یه جعبه شیرینی هم با همون وضعیت از شیرینی فروش سر کوچه مون می خرم میگم پول اش رو بعدا میارم، شیرینی ها رو تخس می کنم میون آلمانی ها و ایرونی هایی که توو محله ی ما پر هستند و حتما با دیدن «سخن» لخت و پَتی از کنارش فرار می کنن!

پس گور پدر آرزوهای صبحگاهی من!

خامنه ای بمیری!
سقوطت رو نبینی!