سفر اخیر «شی جین پینگ» رئیس‌جمهور چین برای دیدار با اعضای شورای همکاری خلیج فارس توفانی از اضطراب را در واشنگتن به راه انداخت. با وجود این، توجه به این نکته حائز اهمیت است که بسیاری از آن چه در این جلسات بر سر آن توافق شد در واقع، برای به حاشیه راندن ایران در امور منطقه‌‌ای و فرا منطقه‌‌ای طراحی شده؛ هدفی که ایالات متحده و بسیاری از شرکای آن کشور در شورای همکاری خلیج فارس در آن سهیم هستند.
به گزارش فرارو به نقل از نشنال اینترست؛ توافقنامه مشارکت راهبردی جامع عربستان با چین تنها دو سال پس از امضای قرارداد مشابهی با ایران توسط پکن صورت گرفت. بنابراین، زمان‌بندی این قرارداد‌‌ها تصادفی نیست بلکه اقدامی قابل محاسبه از سوی عربستان سعودی برای مهار ایران و محدود کردن هرگونه دستاوردی است که احتمال آن وجود دارد. به‌رغم باور عمومی واقعیت آن است که ایالات متحده از این توافق سود می‌‌برد توافقی که تضمین می‌کند قدرت منطقه‌‌ای و جهانی ایران تحت کنترل و نظارت باقی خواهد ماند.شراکت راهبردی عربستان و چین را نباید جدای از سایر توافق‌‌هایی که ریاض در آسیا پیش برده مورد ارزیابی قرار داد. بنابراین، روابط نزدیک‌‌تر عربستان سعودی با چین باید به عنوان بخشی از تلاش‌‌های آن کشور به منظور مهار روابط رو به رشد ایران در آسیا و به عنوان پاسخی به دور شدن دولت رئیسی از غرب قلمداد شود.
ریاض با امضای توافقنامه مشارکت راهبردی جامع چین و عربستان سعودی مشارکت اقتصادی خود را با چین که پیش‌تر پر رونق بود تقویت کرد تا امکان نزدیک شدن چین به ایران را محدود سازد. علاوه بر این، در حالی که غرب چین را تهدید به تحریم کرده و تحریم‌‌های گسترده‌‌ای را علیه روسیه اعمال کرده ریاض نگران است که چین تحریم شده به دنبال تقویت تجارت با ایران باشد، زیرا هدف هر دو کشور مقاومت در برابر فشار‌‌های اقتصادی اعمال شده از سوی غرب است. این مورد درباره روسیه نیز صدق می‌کند. این تلاش‌‌ها هم چنین باید به عنوان بخشی از تمایل ریاض برای مهار حمایت ایران از سازمان‌های بین‌المللی در حال ظهور غیر‌غربی قلمداد شود. ایران در حال ارتقای عضویت کامل در سازمان همکاری شانگهای به رهبری چین است و درخواست پیوستن به بلوک بریکس تحت رهبری روسیه را مطرح کرده است.
نظریه داروین و سید علی خامنه‌ای
بریتانیا رژیم جمهوری اسلامی را وحشی خواند
