ایران وایر - دختر اگر خط داشته باشد٬ پسران هفت محله را باسواد می‌کند. همین باور قدیمی باعث شده بود که در قرن سیزدهم، بعضی از زنان در ایران اگرچه به مکتب می‌رفتند و خواندن قرآن را می‌آموختند٬ اما اجازه یاد گرفتن نوشتن را نداشته باشند. اگرچه همان زمان هم بودند دختران خانواده‌های خواصی که تحت‌نظر معلم خصوصی نه فقط خواندن و نوشتن به زبان فارسی، که زبان‌های فرانسه و ... را نیز می‌آموختند.
«حق تحصیل» زنان اما هنوز هم، و بعد از گذشت بیش از یک قرن، به رسمیت شناخته نمی‌شود. امروز هم فرقه‌های بنیادگرای مذهبی تلاش می‌کنند تا با مسموم کردن دختران محصل، جلوی درس خواندن و به مدرسه رفتن آن‌ها را بگیرند.
تا جایی که پس از سه ماه از «مسمومیت» دختران دانش‌آموز، در نهایت معاون تحقیقات و فناوری وزارت بهداشت تایید کرد که «مسمومیت دانش‌آموزان عمدی بوده»، و «افرادی دوست داشتند تمامی مدارس دخترانه، تعطیل شوند.»
شیعیان بنیادگرا مسوول مسموم شدن دختران دانش‌آموز
مسمومیت سریالی دانش‌آموزان از ۹آذر۱۴۰۱ در قم آغاز شد و تاکنون صدها دانش‌آموز در ۶۰ مدرسه این شهر که عمدتا مدارس متوسطه اول و دوم دختران بوده، دچار مسمومیت شده‌اند.
👈مطالب بیشتر در سایت ایران وایر
مسمومیت‌های دانش‌آموزان در ایران فقط منحصر به مدارس قم نیست و به مدارس دیگر شهرهای ایران از جمله بروجرد٬ اردبیل و تهران هم گسترش یافته است٬ گزارش‌هایی تایید نشده نیز از وقوع مسمومیت در مدارس دخترانه مشهد در شبکه‌های اجتماعی منتشر شده است.
از زمان انتشار اخبار اولیه در رابطه با مسمومیت مدارس دخترانه٬ گمانه‌زنی‌هایی مبنی‌بر احتمال نقش داشتن گروه‌های اسلامگرا تندرو در این موضوع مطرح بود.
«محمدتقی فاضل میبدی»٬ استاد دانشگاه و حوزه٬ روز یکشنبه ۷اسفند۱۰۴۱، در گفت‌وگو با شبکه «شرق» تایید کرد که پای گروهی به نام شیعیان «هزاره‌گرا» در میان است.
به گفته فاضل میبدی، این گروه مذهبی و ضد مدرنیته که اتفاقا در قم و بروجرد هواداران پرشماری دارد٬ معتقد است که دختران نباید درس بخوانند.
هزاره‌گرایی٬ نگرشی برآمده از مسیحیت است که اتفاقا در میان شیعیان نیز هوادارانی یافته. معتقدان یا پیروان این گروه به پایان قریب‌الوقوع نظام کنونی دنیا و ظهور امام دوازدهم شیعیان «ایمان» دارند، و معتقدند باید با شبیه‌سازی زندگی در دوران صدر اسلام، جامعه را آماده ظهور هرچه سریع‌تر کنند.
در این میان، نوک پیکان این فرقه، زنان را هدف قرار داده و تلاش می‌کنند زنان را به اندرونی‌ها برگردانند.
پیش از آن اما اولین گروهی که مسوولیت این مسمومیت‌های سریالی را برعهده گرفت، فداییان ولایت بودند؛ گروهی که بیانیه‌شان برای اولین‌بار در گروه‌های شبکه پیام‌رسان «ایتا» منتشر شده بود.
اگرچه این پیام ساعتی بعد از این شبکه اجتماعی زیر نظر جمهوری اسلامی حذف شد.
تنها رد پایی که از گروه «فداییان ولایت» پیدا می‌شود٬ ادعای مشارکت این گروه در حمله به خانه «حسینعلی منتظری» در سال ۱۳۶۷ است.
اما برخی از کاربران شبکه‌های اجتماعی از پخش شبنامه‌ای در قم سخن می‌گویند که در آن گروه فداییان ولایت ادعا کرده‌اند «درس خواندن دختران را حرام و ادامه آن را در ردیف محاربه با امام زمان دانسته و تهدید کرده در صورت تعطیل نشدن مدارس دخترانه، مسمومیت دختران را به سراسر ایران گسترش خواهند داد.»
«نفیسه مرادی»، دانش‌پژوه دکتری علوم قرآن و حدیث دانشگاه الزهرا، ۲۵بهمن۱۴۰۱، بر اساس همین شبنامه گفته بود: «تمرکز این وقایع بر مدارس دخترانه، ظن خرابکاری منبعث از دیدگاه‌های طالبانی را تقویت می‌کند.»
اشاره این دانش‌پژوه به «دیدگاه‌های طالبانی»، به اقدامات طالبان برای مسموم کردن دانش‌آموزان دختر تا پیش از بازگشت‌شان به قدرت در افغانستان برمی‌گردد.
نفیسه مرادی آن زمان افزوده بود که «طولانی، تکراری و بیشتر شدن مسمومیت‌ها در مدارس قم و عدم شناسایی عوامل آن، سطح توقع خانواده‌ها را از ایشان بیشتر می‌کند.»
البته مرجع اولیه منتشر کننده این یادداشت٬ سایت «قم نیوز» که از ابتدا پیگیر این مسمویت‌ها بود، بعد از حذف آن با تذکر نهادهای امنیتی٬ مجبور به عذرخواهی شد.
سوال‌های بی‌پاسخ
فارغ از اینکه کدام گروه یا فرقه مسوول مسموم شدن پی‌درپی دختران دانش‌آموز است٬ همچنان سوال‌های فراوانی مطرح است.
مهم‌ترین سوال این است که مسموم کنندگان از چه نوع گازی استفاده می‌کنند؟
تا کنون هیچ یک از مقامات رسمی در مورد نوع گاز به‌کار رفته در این حمله‌ها توضیحی ارائه نکرده است. تنها معاون وزیر بهداشت در این رابطه توضیح داده است که این مسمومیت‌ها، «ناشی از ترکیبات شیمیایی در دسترس» است و «عفونی و قابل انتقال به دیگران نیست.»
دانش‌آموزان نیز اغلب گفته‌اند بویی شبیه میوه گندیده، یا به‌طور مشخص نارنگی به مشامشان رسیده. اما مشخص نیست که حمله کنندگان گاز مسموم کننده را چطور در ساعات کاری روز٬ تا نزدیک مدارس حمل کرده و آن را در چنان ابعاد وسیعی منتشر می‌کنند که گذشته از کلاس‌های درس، حتی در حیاط مدارس نیز احساس می‌شود؟
در تازه‌ترین گزارشی که امروز دوشنبه ۸اسفند۱۴۰۱ در روزنامه «هم‌میهن» منتشر شده، دو دانش‌آموز مدرسه ۱۵ خرداد بروجرد گفته‌اند که شی‌ای شبیه یک بمب کوچک را دیده‌اند که از بیرون مدرسه به حیاط پرتاب شده و ماده‌ای ازآن بیرون می‌آمده.
چرا دوربین‌های مداربسته تصویر حمله کنندگان را ضبط نکرده و حتی همسایگان مدارس نیز متوجه آن‌ها نشده‌اند؟
همچنین نمی‌دانیم این مواد شیمیایی در دسترس چه هستند و چرا که دانش‌آموزان مسموم شده را فقط به بیمارستان‌های خاص انتقال می‌دهند؟
پیش‌تر یک منبع آگاه در بیمارستان ولیعصر قم به «رادیو فردا» گفت، «سپاه کاملا در بیمارستان حضور دارد و اجازه نمی‌دهد کسی کارش را درست انجام دهد. می‌آیند در بیمارستان ایجاد وحشت می‌کنند، بالای سر دکتر و پرستار می‌ایستند و خدمه را زیر نظر دارند. دقیقا لشکرکشی می‌کنند و به‌‌هیچ عنوان نمی‌گذارند کسی متوجه چیزی شود. نتایج آزمایش خون بچه‌ها را از ما می‌گیرند و به آزمایشگاه خودشان می‌برند و ما هم نمی‌دانیم چه شده است. همه چیز مبهم است.»
از عوارض احتمالی این مسمومیت‌ها نیز خبر قطعی در دست نیست. خبرگزاری‌های رسمی داخل کشور نوشته‌اند دانش‌آموزان با علائمی از جمله «سردرد، سرگیجه، سستی و بی‌حسی اعضای بدن و ناتوانی در راه رفتن» به بیمارستان منتقل شده، و اکثرا پس از مدت کوتاهی مرخص می‌شوند. اما برخی منابع دیگر تایید می‌کنند که دانش‌آموزان مسموم شده تا مدت‌ها درگیر عوارض این مسمومیت مثل بی‌حسی در پاها٬ کاهش بینایی و تهوع هستند.
حتی اخباری مبنی‌بر کور شدن و درگذشت یکی از قربانیان نیز منتشر شده است.
در این میان، اصرار عجیب آموزشوپرورش بر دائر نگاه داشتن کلاس‌های درس است. یکی از معلمان قم به «ایران‌وایر» گفت که به‌رغم پافشاری والدین دانش‌آموزان و اظهار آمادگی معلمان بر غیر حضوری شدن مدارس و ادامه سال تحصیلی در اپلیکیشن شاد٬ مدیرکل آموزشوپرورش این شهر تاکید کرده است که باید آموزش حضوری ادامه یابد. حتی بخشنامه‌ای صادر شده مبنی‌بر کسر نمره از دانش‌آموزانی که بدون توجیه، از شرکت در کلاس‌های درس سرباز می‌زنند.
از سوی دیگر این سوال جدی مطرح است که چرا تاکنون هیچ یک از افرادی که در این حمله‌ها نقش داشتند، دستگیر نشده‌اند؟ عدم بازداشت این افراد که یادآور پیدا نشدن عامل اسیدپاشی به زنان اصفهانی و ده‌ها واقعه مشابه است٬ شائبه همکاری نهادهای امنیتی با آن‌ها، یا حداقل تلاش برای پرده‌پوشی را به اذهان متبادر می‌کند.
هرچند حمله کنندگان به مدارس دخترانه هر نامی که داشته باشند و از هر ابزاری که برای این حمله‌ها استفاده کنند٬ با همان عینکی به دنیا می‌نگرند که حمله‌کنندگان به اولین مدرسه دخترانه در تهران بر چشم داشتند؛ زن را چه به درس و مدرسه؟
پیروز رفت...
