در این راستا منابعی می‌گویند که این تحرکات آمریکا جنگی نیست بلکه اقداماتی با هدف ایجاد فشار نظامی بر ایران است که بهای آن در سطح سیاسی از طریق یک توافق موقت «آمریکایی - ایرانی» گرفته می‌شود. توافقی که از طریق میانجی‌گری‌هایی از جمله از سوی عمان و اروپا روی آن کار می‌شود. در این توافق ایران به توقف غنی سازی 60 درصدی و آزاد سازی گروگان‌های آمریکایی و غربی قبل از انتخابات ریاست جمهوری آمریکا متعهد می‌شود. بهایی که ایران نیز بابت این توافق دریافت می‌کند شامل ده‌ها میلیارد دلار از دارایی‌های بلوکه شده این کشور به ویژه در کره جنوبی به علاوه کاهش برخی تحریم‌های آمریکایی علیه خزانه داری و سپاه پاسداران ایران است.

احتمالا این فرضیه درباره اعمال فشار از سوی آمریکا بر ایران توجیهاتی داشته باشد؛ اما تدارکات نظامی آمریکا، تقویت تجهیزات نظامی انتقال یافته به شرق فرات و پایگاه التنف، ارسال جنگنده‌ها به پایگاه‌های این کشور در خاورمیانه در کنار مانورها و تمرین‌های نظامی در شرق سوریه و ... همگی فراتر از هدف مبارزه با تروریسم داعش است و با مد نظر قرار دادن تجربه‌های نظامی به عنوان نشانه‌های جنگ و نه فقط اعمال فشار سیاسی دیده می‌شود، به ویژه با درز اطلاعاتی مبنی بر این که آمریکا و اسرائیل نقشه‌هایی برای کاهش حضور ایران در سوریه و دور کردن این کشور از مرزهای سوریه در جولان و مرزهای اردن دارند.

گرمای تنش نظامی آمریکا، روسیه و ایران احتمالا فراتر از تابستان در صحرای سوریه است؛ بنابراین آیا شرق سوریه در زمانی منفجر می‌شود که همه طرف‌ها آمادگی خود را برای جنگ انکار می‌کنند در حالی که تحرکات آنها تاییدی بر آن است؟