فرزانه روستایی
شرایط سیاسی اقتصادی در کشور به نقطه ای رسیده است که باید رودربایستی را با خود و تفکراتمان کنار بگذاریم و تا هنوز فرصت هست راهکاری برای ادامه پیدا نکردن بحران بیابیم. در این روزهایی که به عاشورا و محرم اختصاص دارد و عناوین و مفاهیم مذهبی تقریبا همه زوایا را به نحوی افراطی در کشور پر کرده است یک بار هم می شود بی پرده با امام حسین صحبت کرد و دو بحث مهم را با او پیگیری کرد.
به ما گفته اند که امام حسین صعه صدر بسیار بالایی داشته اند و با طرح یک یا دو سوال کسی را به ارتداد متهم نمی کنند.
شاید مهمترین سوالی که می توان از امام حسین پرسید این است که آیا گره زدن همه مسائل ایران به مصالح روسیه را از سوی این نظام تایید می کنند و نیز اینکه آیا امام حسین مانند بسیاری از مسئولان ایرانی درگیر درآمد از چندین هلدینگ اقتصادی بوده اند.
بسیاری معتقدند که ارتباط با روسها اساسا با هدف تامین امنیت سرمایه های اقتصادی هلپینگ ها ی چهارده گانه و مافیای اقتصادی ایران صورت می گیرد. به عبارت دیگر، همه دیپلماسی کشور و همه مانورهای سیاسی بر این اساس شکل گرفته و هدایت می شود تا امنیت پولهایی را که از طریق هلدینگها تحصیل شده تامین گردد.
به این ترتیب برجام بی ثمر و تحریم ها و وعده هایی که به روسها داده شده تا برای مثال بخش بزرگی از خزر را صاحب شوند همه و همه در این راستا است تا پول های امثال علم الهدی به خطر نیفتد یا آینده سرمایه داران و سرمایه گذاران سپاه خسارت نبینند.
اما متاسفانه آنچه از قبل چنین سیاستی برای کشور باقی می ماند همین است که امروز شاهد هستیم که مردم در آرزوی نان هستند، در حالی که یک دهک بسیار باریک و کوچک در راس هرم اقتصادی ایران تقریبا پولدار ترین سرمایه داران منطقه خاورمیانه هستند به قیمت غارت ۴۴ ساله همه چیز و همه کس در کشور ایران.
***
