فراموش نکنیم که برخی از نیروهای اجتماعی، فرهنگی و سیاسی که موفق شدند در طول 24 سال بعد از کودتا خود را بازسازی و به صحنه ی سیاسی کشور، حتی در شکل سانسور شده، محدود، غیرقانونی و مخفیانه ی خود بازگردند، در سال بیست و پنجم (سال 1357 خورشیدی) از قدرت های بیگانه که شرایط روی کار آوردن خمینی و باند مذهبی آدمکش او را فراهم کردند رو دست خوردند. بنابراین، باردیگر در سال 1357 همان ضربه ای که جامعه ی مدنی ایران در جریان کودتای 25 سال پیش از آن از قدرت های بیگانه خورده بود به کشور وارد شد و ما از امکان بازگشت به مسیر تحول پیش از 32 محروم شدیم.

سال 32 این آمریکا و انگلیس بودند که خارج کردن اجباری و کودتاوار جامعه ی ایران از تحول تاریخی طبیعی خویش را برنامه ریزی و به کمک اوباش و نیروهای سیاسی و نظامی خائن و خودفروش اجرا کردند، سال 57 هم باز گوادلوپی ها و اسرائیل بودند که ایران را از شانس بزرگ بازگشت خود به جریان تحول پیش از کودتا محروم ساختند وهیولای دیگری را با کمک خائنین وطن فروش به قدرت رساندند و برای دهه ها بقای آن را ضمانت کردند.

نگارنده به عنوان پژوهشگری که چندین سال در چارچوب تز دکترای خود بر روی «بافتار جامعه شناسی انقلاب 57» کار کرده است و در آینده ترجمه ی فارسی کتاب خود را در این باره منتشر خواهد ساخت، می تواند این نکته را تایید کند که جامعه ی ایران در سال 1356 خورشیدی شانس هر گونه تحول اجتماعی طبیعی دیگری را داشت جز یک «انقلاب اسلامی». این پدیده را لندن و تل آویو روی دست او گذاشتند، همچنان که کودتای 28 مرداد را لندن و واشنگتن.

حرکت هایی که بعد از انقلاب صورت گرفته است نمادهایی است از تلاش های جامعه ی مدنی ایران برای بازپس گیری سرنوشت خود از مجموعه ی تحولات ضد طبیعی تحول خویش: کودتای ننگین 28 مرداد 1332 و حقه بازی تاریخی شبه انقلابی 22 بهمن 1357.

در حال حاضر ما به وضوح این بن بست هفتاد ساله ی مسیر غلط کودتا و شبه انقلاب را می بینیم . تمامی تحولات میان 1332 تا 1402 به وضوح در خدمت منافع بیگانگان دخیل در امور دو حکومت پهلوی و آخوندی بوده است و لازم است که مردم ایران در این مقطع حساس، با «آگاهی» -به معنای «تشخیص درست منافع جمعی»- عمل کنند. فقط به واسطه ی آگاهی است که مثل سال 32 یا 57 از چاله درنمی آییم که به چاه بیافتیم؛ روند و مسیر مشخص است و از یک نظم و تقدیم و ترتب برخوردار است: آگاهی، آزادی، آبادی. یکی بعد از دیگری بدون استثناء برای ما یا هر ملت دیگری.

منافع ملی و مردمی ما در گرو بریدن دست بیگانه از این سرزمین و به دست گرفتن هدایت خودساخته ی مسیر تحولاتی است که می خواهیم. همان طور که حتی در حرکت اخیر«جنبش مهسا» دیدیم، وطن فروشان در این میان بیکار ننشسته اند، بهتر است درهفتادمین سال کودتای 32 ما وطن دوستان هم بیکار ننشینیم. قدرت تشخیص درست منافع جمعی (آگاهی) را به کار بندیم و این بار اگر به آزادی دست یافتیم، آگاهانه آن را از هر گزند بیرونی و درونی در امان داریم. شدنی است اگر بخواهیم.#

برای دنبال کردن برنامه های تحلیلی نویسنده به وبسایت تلویزیون دیدگاه مراجعه کنید: www.didgah.tv

جهت اطلاع از نظریه‎ ی «بی ‎نهایت ‎گرایی» به این کتاب مراجعه کنید: «بی ‎نهایت ‎گرایی: نظریه ‎ی فلسفی برای تغییر» www.ilcpbook.com

آدرس تماس با نویسنده: [email protected]

توئیتر: KoroshErfani@